สำหรับเราย่าเป็นคนที่นิสัยไม่ดี เอาตัวเองเป็นใหญ่ อยู่ด้วยแล้วรู้สึกเสียพลังงานมากๆ ชอบพูดให้เราเสียใจ ชอบนินทาคนอื่นให้เราฟัง ผิดไม่เป็นถึงตัวเองเป็นคนทำผิดก็ไม่ยอมรับ ใครติใครบอกไม่ได้เลย ตัวเองพูดแซะใครก็ได้แต่คนอื่นห้ามพูดทำร้ายจิตใจนะรับไม่ได้ ชอบตัดสินเรา  ไม่ค่อยจริงใจเท่าไหร่

ตอนเด็กๆเราเป็นหลานที่เขามองเห็นเป็นคนสุดท้าย(เพราะเป็นหลานคนกลางที่ห่างจากหลานคนรอง2ปี แล้วก็มีเราเกิดมา หลานคนสดท้าย ณ ตอนนั้นก็เกิดห่างกับเราไม่ถึงปี เลยไม่ค่อยเห่อเท่าไหร่ รู้ว่าย่าก็รักเราแหละแต่ไม่ใช่ที่สุดในดวงใจ) โตมานิดนึงย่ารักหลานคนเล็กมากๆเพราะ เป็นเด็กช่างพูด ช่างประจบ แล้วก็นิสัยคล้ายๆย่า จนวันหนึ่งพ่อของน้องเสียแม่น้องเลยมีแฟนใหม่เลยเอาน้องไปอยู่ด้วย เลยเหลือแค่เราที่เป็นหลานอยู่คนเดียว แต่ยังไม่ลงรอยอยู่ดี

ประมาณม.5 ก็ได้มีโอกาสไปไหนมาไหนด้วยกันเราขับรถเป็นคนขับรถพาไป แล้วเราก็เรื่มเปิดใจให้ครึ่งหนึ่งเพราะยังไงเราก็จะไปเรียนต่ออยู่แล้ว แกบอกเราว่าเราเป็นเหมือนลูกสาวคนเล็กของเขาห้ามหนีจากเขาไปนะรักเราที่สุดในบรรดาหลานๆ แต่เราก็ไม่ได้เชื่อคำพูดของย่า ในความรู้สึกของเราพูดแค่ให้เราอยู่ด้วยเฉยๆเพราะนิสัยของย่าเลยไม่มีใครอยากมาอยู่ใกล้และเราเชื่อว่าใครมีประโยชน์สุด=รักมากสุดเท่าที่ดูจากการกระทำต่างๆตั้งแต่เด็กจนโต

ตอนนี้อยู่กับแม่รอเปิดเทอม(แม่กับพ่อเลิกกัน
ได้อยู่กับแม่พักหนึ่ง ทางพ่อมาขโมยไปเลี้ยงต่อ แม่ไม่มีเงินฟ้องร้อง เลยได้อยู่กับทางพ่อยาวๆ)
เอาจริงๆเสียใจนะที่จากแกมาหวังว่าจะมีคนพาย่าไปไหนมาไหน หวังว่าจะมาอยู่ใกล้มาเป็นเพื่อนคุบกับแกบ้าง เราหวังว่าอย่าได้เจอคนแบบย่าอีกเลย