แม่ยืมเงิน ทวงแล้วทะเลาะตลอด

กระทู้คำถาม

สวัสดีค่ะ เราขอเกริ่นก่อนเลยนะคะ คือ บ้านเราเป็นระบบกงสี ปู่ย่าจะเป็นคนออกค่าเทอมให้ลูกหลานทุกคน พ่อแม่ไม่ต้องออกค่ะ อาจมีออกค่าไปกินโรงเรียนบ้าง เล็กน้อย กับเลี้ยงดูเรา มีครั้งหนึ่งแม่ทะเลาะกับพ่อ แม่หนีกลับตจว. ซึ่งเราเลือกไปอยู่กับแม่ค่ะ ผลสรุปคือเราใช้ชีวิตที่จตว.ลำบากค่ะ แม่ทำงานรับจ้างเช้ามืด-บ่าย พอทำงานเสร็จ ไปเล่นนับเลข (น่าจะเข้าใจความหมายกันนะคะ) เราแถบจะอดยากค่ะ แล้วก็ขาดความเอาใจใส่ เหมือนเด็กมีปัญหาหน่อยๆ แต่พออยู่ไปมาโดนเพื่อนที่รร.แกล้ง (แกล้งแรง) เราเลยทนไม่ไหว โทรหาปู่ให้มารับกลับไปอยู่กทม บ้านเดิม แล้วย้ายรร.เลยทันที พอย้ายมาชีวิตก็ดีขึ้น เจอสังคมที่ดีกว่า (แต่แม่ยังไม่ได้กลับมาอยู่ด้วยนะคะ) เราก็อาศัยอยู่ที่กทม เพิ่มเติมต้องช่วยเหลือตัวเองมากขึ้น เพราะ ไม่มีแม่คอยทำให้แล้ว เราก็อยู่ไปประมาณ 3-4 ปี จบม.6 โดยที่มาอยู่นี้ แม่ไม่เคยส่งเสียอะไรสักบาท เป็นปู่ย่าที่ออกให้ แล้วอยู่ๆย่าต้องได้รับการรักษาเพราะผ่าตา ทำให้ใช้ชีวิตประจำวันปกติไม่ได้ จึงไปตามแม่เรากลับมาให้ดูแลย่า (เราพึ่งมารู้ภายหลังว่าแม่ติดหนี้เป็นแสนจากตจว. ซึ่งแม่เอาไปทำไรอันนี้ไม่ทราบจริงๆ เพราะไม่เห็นผลประกอบการอะไร) แม่กลับมาก็ดูแลย่า แต่เขายังไม่มีงานเป็นหลักแหล่ง ก็ชอบขอเงินเราใช้บ่อยๆ ความเราเป็นเด็กอยู่ไม่ได้ทำงาน เก็บเงินจากที่เหลือค่าขนมก็ค่อนข้างไม่พอใจ มีปัญหากันบ่อย จนสุดท้ายปู่เราไปจองตลาดให้แม่ขายของ ขายอาหาร แม่เราก็ไปค่ะ แรกๆขายดีค่ะ แต่แม่นิสัยไม่ค่อยเอาลูกค้า หน้าดุ พูดจาห้วนๆ เลยขายไม่ดี (เศรษฐกิจก็ส่วนนึง) แต่พอเข้ามหาลัยแม่ก็ให้เงินเราใช้บ้าง อาทิตย์ละ 800-1,000 บาท แต่ค่าเทอมปู่ย่าออกเหมือนเดิมค่ะ แต่แม่ไม่ยืมเงินเราละ

ตัดมาปัจจุบัน
ปู่ย่าซื้อบ้านหลังนึงให้เราไปใช้ชีวิต พ่อแม่ลูก(ครอบครัวเราไม่ต้องออกตังสักบาท) แล้วเราจบมหาลัยแล้ว (เราทำงานแล้วไม่ได้ขอเงินที่บ้านใช้แล้วนะคะ) แต่เศรษฐกิจแย่มากค่ะ แม่เอาแต่บ่นขายไม่ได้ เข้าเนื้อตัวเอง ต้องไปกู้เงินบังร้อยละ20 เราเป็นลูกจึงเสนอให้ลองย้ายตลาดดู เขาไม่ย้ายค่ะแล้วมีความคิดตลาดไหนก็เหมือนกัน(แต่พี่คนนึงเขาขายตลาดที่เราเสนอเขาขายแค่3วัน/สัปดาห์ เขาได้กำไรวันละ1,000-1,500) แล้วก็จบที่มายืมเงินเรา ตอนนี้30,000++ แล้วแม่เขายังเอาทองที่เป็นทองรับขวัญหลาน จากปู่ย่าไปเข้าโรงรับจำนำ ไม่มีเงินไปต่อดอกก็มายืมเราอีก ทุกวันนี้เขาก็อยู่ตลาดเดิมไม่ไปไหน ยืมตังเราเหมือนเดิม ทวงละมีปัญหา นึกถึงเรื่องบุญคุณตลอด แต่เราไม่สนใจนะคะ เราก็ทวงเขาตลอดค่ะ เพราะเราถือว่าเราแนะนำแล้ว แต่เลือกจะอยู่ที่นี้เอง แต่ก็มีปัญหาตลอด ที่เราทวงไม่ได้ทวงเป็นก้อนนะคะ แค่วันละ 100-200 ไม่ได้ทวงยอด30,000++ แต่ทวงที่ยืมเล็กๆน้อยๆ 100-200 ที่เขาเพิ่งยืมใหม่ ไอก้อนเราไม่หวังอะไรละ แถบจะยกให้เขาด้วยซ้ำ แต่เขากลับตอบว่าคนไม่มีจะให้มีได้ยังไง แล้วก็ด่าเราเสียๆหายๆสารพัด ว่าเราเป็นลูกทรพี ทำให้แม่เจ็บช้ำ ด่าเสียงดังๆให้ข้างบ้านได้ยิน พร้อมสาปแช่ง เราก็ฟังทำหูทวนลมไป แต่ถ้าบางเรื่องที่ตะกละเขาบ้ง เราก็เถียงเขานะคะ ทนฟังไม่ได้จริงๆ เรามานั่งคิดๆดูแล้ว ชีวิตเราเกิดมาเนี้ย โครตจะโชคดีเลย มีคนส่งเสีย เลี้ยงดู รวมไปถึงค่าเทอมยันจบมหาลัย แต่มาเสียตรงที่มีแม่ความคิดแบบนี้ คือเราเกิดมายังไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้คนในครอบครัวหนักใจเลย เราก็ถือว่าการเรียนปกติ ไม่ได้แย่ ใช้ชีวิตธรรมดา ไม่ติดหรู แถมเก็บเงินเก่ง มานั่งนึกว่าที่กูเก็บเงินไว้เนี้ย สุดท้ายไม่ได้ใช้ แม่เอาไปหมด (เราออกค่าไฟ ค่าน้ำ ค่าเน็ต ผงซักฟอก อาหารแมว ค่าน้ำดืม คนเดียวนะคะ เผื่อบางคนคิดว่าเราไม่ช่วยออกอะไรบ้าง) คือเรายังเป็นลูกที่แย่อีกหรอคะ ถ้าถามแม่เราเอาเงินไปจ่ายไรบ้าง 1.ค่าหวย 2.ค่าแชร์ 3.ค่าเงินกู้ รวมถึง ดอก 4.ค่าไร้สาระต่างๆ แม่เราใช้เงินเก่งด้วย แม่เรายืมคนเยอะมากค่ะ คนรอบตัวยืมไม่ต่ำกว่า 30,000 แต่ก็ไม่ได้คืนเขานะคะ ถ้าย่าเรานี้แม่น่าจะเอาเป็นแสนแล้วค่ะ ก่อนกลับตจว.ตอนที่ทะเลาะกับพ่อก็หนี้หลายหมื่น คือตั้งแต่เราเกิดมา จนจำความได้ กี่ปีกี่ปี เราก็เห็นแม่เป็นหนี้คนอื่น จนเรารู้สึกไม่ไหว ว่า คนเรามันจะล้มเหลวกับชีวิตอะไรได้ขนาดนี้ เราก็บ่นเขา ว่าเขาว่าพอเถอะ แต่เขาก็ด่าสวนมาทุกที จนตอนนี้เรา ไม่สนใจคำว่าบุญคุณอะไรละ เรามองเขาเป็นผู้ให้กำเนิด แต่ไม่ใช่ผู้มีพระคุณอะไร เราคิดว่าไม่ได้ขอเกิดมา เขาทำกันสองคน แล้วผลผลิตคือเรา เขาก็ต้องรับผิดชอบสิ่งที่ทำให้เกิดมา พอเรารู้แม่ติดหนี้ย่าเป็นแสนไม่ยอมใช้ เราเลยจำใจไปถอนเงินมาใช้หนี้ย่า เรารักย่าเรามากค่ะ เผลอๆรักมากกว่าแม่ตัวเองอีก ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบนะคะ ความคิดเราบ้งไหมคะ เราเป็นลูกที่แย่ไหมคะ เราอยากถามความคิดจากทุกคนค่ะ

แก้ไขข้อความเมื่อ