ยายเราจะบอกว่ารักลูกไม่เท่ากันอย่างชัดเจน ยายมีลูก 2 คน ลุงแล้วก็แม่เรา แต่กับลุงมันมีหลายอย่างที่เราอยู่กับยายมันเห็นชัดมากว่ายายลำเอียง อย่างเงินที่แม่ส่งให้ตลอดกับตัวลุงที่ทำงานตปท.นานๆจะส่งให้ แต่ยายบอกว่าไม่ต้องส่งให้เพราะลุงมีภาระเยอะ ซึ่งแม่เราก็มีภาระเยอะแต่ส่งให้แกได้ หรือการโทรหาลุงกับแม่ที่ต่างกันมาก++ กับแม่แกอ้างว่าเวลาโทรไปแม่จะบอกว่าไม่ว่างถ้าว่างจะโทรหา ซึ่งจะอ้างเหตุผลนี้ที่แม่พูดกับยายแค่ครั้งเดียวและไม่โทรมาหลายปีรอแม่โทรหาแกอย่างเดียวกับเราตลอดเพราะแกไม่ยอมโทรหาแม่แต่มาถามเราว่าแม่อย่างนั่นอย่างงี้รึยัง? แต่กับลุงแกโทรหาเองถ้าลุงไมรับก็โทรอีก แล้วมาถามเราทำไมลุงไม่รับคนเป็นลูกพอเจอเรื่องแบบนี้มันสงสารแม่ และเรื่องอื่นๆอีก เรากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เพราะตัวเราเองก็เคยเจอแบบนี้กับลูกลุงที่เป็นน้องชาย ยายก็ลำเอียงเหมือนกัน กลายเป็นว่าทั้งเราและแม่กลายเป็นคนที่เจอแบบเดียวกัน เรากับแม่ดูแลยายแต่คนที่ยายรักและดูแลด้วยหัวใจดันไม่ใช่เราและแม่ เราไม่รู้ว่าเพราะบทบาทหน้าที่ครอบครัวด้วยไหมที่เราและแม่ไม่เคยทิ้งแกและแกก็ไม่เคยที่จะทิ้งความรักมากว่าครึ่งหัวใจให้ลุงและน้องชาย คนอื่นอาจมองว่ารักกับรักมากมันก็รักเหมือนกัน แต่การปฎิบัติมันต่างกันไง มันบั่นทอนหัวใจแล้วก็เสียความรู้สึกในตอนที่เราอ่อนแอมากๆ เราต้องขอบอกวไว้ก่อนว่านิสัยยายจะเป็นแบบมนุษย์ป้าเลย ถ้าจะคุยกับยายแกจะมีวิธีของมนุษย์ป้าเรียกว่าวนลูปกลับมาพูด และวกเรื่องเก่าขึ้นมาอีก และสุดท้ายจบด้วยหยุด พอ อย่ามาทำให้เครียด
เราต้องจัดการความคิดยังไง? ต้องให้กำลังใจตัวเองและแม่ยังไง? ต้องพูดกับยายยังไง?