เริ่มตั้งแต่ตอนอยู่มหาลัยตอนเรียนกดดันและเครียดมากตั้งแต่นั้นมาก็คิดลบตลอด จนอยากหายไปจากโลกนี้บ้างหรือจะตายยังไงดี
แต่พอหลังจากจบมหาลัยอาการก็ยังไม่ได้หายหรือดีขึ้น แต่หนักมากขึ้นตอนจะนอนก็คิดแต่เรื่องลบๆร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ นอนแล้วก็อยากนอนอย่างเดียวไม่มีใจอยากจะทำอะไร พยายามคิดหาทางตายที่ไม่ทรมานแต่ต้องตายเร็วและตายแน่นอน ตายยังไงไม่เดือดร้อนคนอื่น พอถึงขั้นนี้ก็จะคุยกับเพื่อนสนิท
เขาก็ทำให้คิดได้แค่ตอนคุยหลังจากนั้นสักพักอาการก็กลับมาเหมือนเดิมอยู่ดี ครอบครัวก็ไม่เคยเข้าใจและกลับเป็นต้นเหตุด้วยส่วนนึง
เราไม่รู้ที่เป็นอยู่มันหนักมั้ยอาจจะมีคนเป็นหนักกว่าเราก็ได้แค่ตอนนี้เราไม่สามารถแก้มันได้ด้วยตัวเอง ไม่อยากคุยกับใครอยากอยู่คนเดียว