ตั้งแต่เรียนจบบอกตัวเองมาตลอดอาชีพที่ไม่อยากทำที่สุดคือเจ้าของกิจการ แต่เพราะเบื่อสังคมโรงงานลาออกมาเตรียมหางานใหม่แล้ว แพลนเงินเก็บไว้แล้วจะว่างงานกี่เดือน พ่อบอกว่าลองทำธุรกิจขนส่งสิ ด้วยความที่เราจบขนส่งมา พ่อมีประสบการณ์ขนส่งมาหลายปีใกล้เกษียณแล้ว พ่อเลยอยากทำเอง พอได้ทำนำเงินเก็บลงทุนหมดแล้ว สามเดือนแรกยังพอหมุนได้แต่เลี้ยงตัวเองไม่ได้ ทีนี้ทำได้ยังไม่ถึงปีเลย โดนโกง 1 แสนบาท จากไม่เคยเป็นหนี้ ก็ติดหนี้ จากที่ไม่เคยสนใจทองก็เอาทองที่แม่ให้ไปจำนำเพื่อให้ธุรกิจไปต่อ พันธมิตรที่เคยช่วยกันหายหมด ครอบครัวที่ไม่เข้าใจว่าเราทำอะไร หลังจากไปยืมเงินเขาก็ๆค่อยเฟดตัวออก จนตอนนี้ติดหนี้จนไม่คิดว่าตัวเองจะมาถึงจุดนี้ได้ พอหนีจากคนโกงแต่เงินยังได้ไม่ครบ ไปปักหลักงานที่ใหม่ คนขับรถก็ไม่มีประสิทธิภาพ การงานจากที่คิดว่ามั่นคงกลับเสี่ยงโดนปลดรอมร่อ จะเปลี่ยนก็สงสารลูกน้อง แต่ทำไมเราไม่สงสารตัวเองนะ ที่ยังเก็บไว้คือเขาไม่มีไหวพริบอะไร แต่มีความมุ่งมั่นพยายามมาก
จนตอนนี้ท้อ เงินก็ไม่มีใช้ อยู่บ้านทำงานก็ไม่ได้เจอใคร คุมงานในคอมตลอด ใจฝ่อมาก อยากกลับไปเป็นลูกจ้างที่มีเงินเข้าทุกเดือน คิดแค่หน้างานตัวเองไม่ต้องคิดว่าดูแลชีวิตคนกี่คน ตอนนี้ยังคุมจิตใจตัวเองไม่ได้เลย จัดการตัวเองยังยากเลย เฮ้อ ทุกคนอาจคิดว่าระยะเวลาแค่นี้เองสู้หน่อยนะ แต่สู้มาตั้งแต่ปีที่แล้ว คนรอบตัวหายหมดแล้ว เหลือแค่พ่อ ทีนี้มีแต่รายจ่าย รายรับแทบไม่มี งานใหม่เงินก็จะเข้าอีก 2 เดือน เจอปัญหาทุกวัน 
1.เครียดเงิน 2.เครียดลูกน้อง เราคงไม่มีทักษะในการคุมคนจริงๆแหละ จิตใจยังอ่อนแอไม่แข็งแกร่งเหมือนเจ้าของกินการทั่วไป ท้อใจเก่งขนาดนี้งานประจำแหละรอคุณอยู่ เฮ้อ มาระบายและปรึกษาขอกำลังใจ ตอนนี้ถ้าไม่มีรถคงเหลือแต่ตัวจริงๆ