สวัสดีค่ะ
เราเครียดธุรกิจ ทำกับพ่อ แค่สองคน พ่อทำงานประจำเลยพอได้มีหมุนเวียนบ้าง แต่ไม่พอ 
เรามานั่งคิดตกตะกอนว่าเราเป็นแบบนี้เพราะอะไร
1.ทำธุรกิจที่ไม่ได้เชี่ยวชาญในด้านนั้นมากพอ โดนเอาเปรียบเรื่องต่างๆ
2.รายได้จากธุรกิจไม่พอจ่ายในคชจ.ส่วนตัวของเรา ก็คือเลี้ยงเราไม่ได้นั่นแหละ 
3.เป็นหนี้ ก็เข้าใจทำธุรกิจเป็นหนี้กันทั้งนั้น แต่สำหรับเรามันเหมือนคนจมน้ำพยายามขึ้นมาหายใจ มันฟีลนั้นเลยค่ะ

เราพยายามแก้ไขปัญหานี้แล้วนะคะ
1.พยายามเรียนรู้ในสิ่งที่ไม่รู้ แก้ไขปัญหาต่างๆที่ทำได้ แต่พอทำแล้วปัญหามันมาเรื่อยๆมีมาใหม่อีก เลยมาคิดได้ว่า ชีวิตทั้งชีวิตจะมีปัญหาแบบนี้ตลอดหรอ รับไม่ไหวแล้ว เหมือนเป็น พนง.คนนึงแล้ว แต่เราไม่มีรายได้อะไรเลยหรอวะ ตอนนี้เรากลัวปัญหา ตื่นตกใจทุกครั้งที่มีสายเข้าและเสียงแจ้งเตือนไลน์ 
2.รายได้จากธุรกิจมาหัก คชจแล้ว เหลือมาจ่ายใน คชจ ส่วนตัวเราอยู่ค่ะ แต่มันไม่พอหมุนเวียนในแต่ละเดือน พอสิ้นเดือนไม่พอจ่ายค่าน้ำมัน (ธุรกิจขนส่ง) ต้องหาหยิบยืมพี่น้อง เพื่อนฝูง ตอนนี้ครอบครัวหันหน้าหนีหมดแล้วค่ะ หางานประจำทำแล้วค่ะ หาไม่ได้ พอได้งานก็เป็นห่วงธุรกิจพ่อก็ไม่ได้ว่างดูตลอด งานก็ไม่มีปัญหาตลอดแต่พอมีปัญหาต้องแสตนบาย งานออนไลน์ทำแล้วค่ะ นายหน้าติ้กต้อก Shopee ทำแล้วค่ะ 2 เดือน ยังไม่มีวี่แววเท่าไร
3.เป็นผลจากข้อ 2  เลยไปหากู้มา ธุรกิจพึ่งเริ่มได้ 1ปี ยังกู้ธนาคารยาก เลยขายรถมอไซค์ ขายทองที่มีอยู่ แต่มีหนี้เพิ่มในแต่ละเดือน เลยไม่พอชดใช้ค่ะ

ตอนนี้สภาพจิตใจแย่มากเลยคิดต่อยอดธุรกิจไม่ออก เครียดมาก บางคนอาจจะดูว่าแค่นี้เองสำหรับเรา ทำงานคนเดียว แก้ปัญหาลูกน้อง ลูกน้องดื้อมันก็ท้อค่ะ ขอโทษค่ะ ที่ไม่มี Mindset เติบโตมากพอ ตอนนี้อยากปล่อยให้รถโดนยึดให้จบๆไป เหนื่อยค่ะ ใจรับไม่ไหวแล้ว ใครที่พอจะบอกให้ไปทำนุ่น ทำนี่ ก็ช่วยบอกวิธีหน่อยค่ะ เครียดจนคิดอะไรไม่ออกแล้ว จิตแพทย์หรือที่ปรึกษาต่างๆ ปรึกษาหมดแล้วค่ะ ยังแย่อยู่ ทุกวันนี้ ไม่อยากตื่น ไม่อยากนอน ไม่อยากเจอวันพรุ่งนี้ ไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ ขอโทษค่ะที่ไม่มีความเป็นผู้ประกอบการมากพอ แค่เป็นคนๆนึงที่อยากมีอิสระด้านการเงิน ไม่คิดว่าจะเศร้าและโดดเดี่ยวขนาดนี้ อ่านหนังสือด้านการเงิน ธุรกิจ และฮีลใจแล้วค่ะ ก็พอมีแรงต่อไปวันนึง ก็กลัวมาดิ่งดาวน์อีก

ตอนเราทำงานประจำ เราทำงานจนได้โปรโมทเป็นหัวหน้า เราภูมิใจในตัวเองมาก เก่งมาก ที่ลาออกเพราะเงินไม่เพิ่มตามตำแหน่งค่ะ เลยมั่นใจว่าเราสามารถทำธุรกิจได้ พ่อเราเคยเป็นคนขับรถมาก่อนเลยผันตัวมาทำธุรกิจขนส่งเอง แต่ก็ไม่ได้บริหารเอง เราบริหารด้วยประสบการณ์น้อยนิด และด้วยเราทำงานคนเดียวไม่มีเพื่อนคุยอะไรมากเลยเป็นแบบนี้ เฮ้อ คิดหาเหตุผลไม่ออกแล้วค่ะ เรากลัวอะไรเยอะแยะไปหมด เหนื่อยค่ะ จะอยู่ก้ได้ ตายก็ได้ แต่ก็ยังอยากพาตัวเองไปพบเจอความสุขจริงๆสักทีค่ะ เฮ้อ ทำยังไงดีคะ จิตแพทย์แนะนำให้ไปออกกำลังกายค่ะ แต่แทบจะไม่อยากนอนลืมตาตื่น ให้ขอบคุณตัวเองที่ตื่นมา ตื่นมาเจอชีวิตแบบนี้ใครจะอยากขอบคุณหรอคะ เข้าใจค่ะว่าเราคิดลบมานาน อยู่ๆจะให้บวกเลยก็ยาก แต่พยายามแล้วค่ะ 

บอกพ่อให้เลิกทำเถอะ ใจหนูรับไม่ไหวแล้ว พ่อบอกให้สู้ก่อน เลยบอกให้พ่อมาบริหารเองก่อนไหม พ่อไม่ว่างมีงานประจำ เฮ้อ แล้วเราจะเอาใจไหนมาสู้

ขอบคุณที่อ่านจบค่ะ
ขอโทษที่งอแงค่ะ ถ้านานกว่านี้ซึมเศร้าต้องเข้าจริงๆ