ตอนนี้ฉันเริ่มหมดแรง ไม่มีแรงจะคุย จะเดิน จะกินข่าวเลย มีน้องคนนึงเขาก่ค่อยพุด คอยปลอบ เขาบอกว่า เราไม่ได้มีหนี้เป็นล้านสักหน่อย หนูยังมีเลย ต้องจ่ายเขาทุกเดือน หนูยังสู้เลย คำพุดเขาทำให้เราคิดนะว่าเราจ้องสู้ แต่มันติดตรงที่ว่าเราจะบอกอฟนเราว่ายังไง มันติดตรงที่เดียวนี้แหละ ไม่อบากให้เขามารับรุ้ปันหาของเรา ไม่อยากให้เขามาลำบากไปกับเรา ไม่อยากให้เขาเครียด เราพยามคิดยุว่าถ้าบอกไปแล้ว เขาจะไปขากเราก่ได้
เราอาจจะคิดมากไปเองก่ได้ เราเปนคนตฝคิดมากยุแล้ว ทำให้ตัวเองต้องมาเครียดแบบนี้  
ตอนนี้อยากกอด อยากพุด อยากเห็นรอยยิ้ม อยากได้กำลังใจ ไม่อยากทะเลาะกะนด้วย
สิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือเก็บไว้ในใจเพียงคนเดียว จนทำให้เราไม่ร่าเริงเหมือนแต่ก่อน ทำใไ้เราซึม
บทเรียนครั้งนี้หนักมาก ถ้าเราผ่านมันไปได้ เราจะไม่กลับมาเปนหนี้แบบนี้อีก ละมันเปนบททดสอบตัวเราแล้วว่าจัผ่านไปได้มั้ย จะมีคัยที้คียงข้างเราจิงๆๆหรือป่าว เราจะมีโอกาสได้เริ่มต้นใหม่อีกใหม่
ชีวิตคนเป็นหนี้ที่ไม่กล้าบอกคัย