อยากเล่าประสบการเจอผีครับเรื่องนี้น่ากลัวมากครับจำไม่เคยลืมครับ
ขอตั้งชื่อเรื่องนี้ว่า (ศาลเจ้าผี เพชรฆาต) นะครับ

ผมจะเล่าย้อนกลับไปสมัยเด็กผมและเพื่อนๆเป็นเด็กที่ชุกซน
ในวันเสาร์ชึ้งเป็นวันหยุดผมจะวิ่งเล่น กับพวกเพื่อนๆอยู่เสมอบางครั้ง

เราก็พากันไปซื้อขนม แล้วก็ไปเล่นเกมกันจนพอถึงเวลา5โมง 
ช่วงที่ แดดอ่อนๆ พวกเราก็จะออกไปเล่นฟุตบอล 
เล่นกันแถวๆข้างถนนตามหมู่บ้านที่ไม่ค่อยมีรถผ่าน  
ระหว่างเตะบอลกันไปมา 
ไอ้อู๋ได้เผลอเตะลูกบอลไปโดนศาลเจ้าข้างๆที่อยู่ริมป่า 
ที่นั้นเรียกว่าศาลเพชฌฆาต เพราะตอนที่ผมมาเล่น 
ในครั้งแรกผมก็เห็นแค่รูปปั้นตุ๊กตา 
คนถือดาบอยู่ 2ตัว มีตัวที่แขนหายตัวหนึ่ง 
ส่วนศาลก็เป็นศาลไม้เก่าๆ แต่ผมก็ไม่เคย เข้าไปไกล้อะไร นักหรอก

กับมาที่เรื่องไอ้อู๋ ไอ้นี้มันเป็นขาใหญ่ประจำแก้ลง 
ของเรา พอมันเตะบอลเข้าไปโดนศาลแทนที่มันจะตกใจ 
แต่ก็ขำออกมาแทน พอพวกเราเห็นมันหัวเราะไอ้เราก็พากันขำไปกับมันด้วย

พอเตะบอลกันจนเหนื่อย ก็เกือบจะค่ำ 
เราก็แยกย้ายกันกลับ หลังจากกลับมา
ผมก็กินข้าวอาบน้ำแล้วก็เตรียมจะเข้านอนตามปกติ 
ในวันอาทิตย์ก็ไปเล่นกันเหมือนเดิม 
แต่ที่แปลกก็คือตอนที่ผมได้เจอกับไอ้อู๋ ไอ้อู๋ 
มันกลับหน้าตาแปลกยังไงไม่รู้ 
เหมือนไม่ใช่ไอ้อู๋ที่เคยรู้จักปกติมันจะหัวเราะและมีท่าทีที่เป็นนักเลง 
แต่วันนี้เป็นยังไงไม่รู้ อาการของมันดู 
เหมือนคนขี้ขาด พอเขาไปทักมันๆก็ตกใจแทบตกเก้าอี้ 
ไอ้ต้องที่ทนดูอาการของไอ้อู๋มานานเลยถามออกไปว่า  
ไอ้อู๋ วันนี้เป็น อะไร ทำไมดูเหมือนคนบ้าเข้าไปทุกทีนะ 
ไอ้อ็มันนิ้งอยู่สักพัก ก็บอกออกมาว่ากุเจอผีผู้ชายถือดาบว่ะ 
ผีเหรอ ไหนลองเล่าให้พวกกูฟังหน่อยซิ 
ไฮ้อู่มันรวบรวมความกล้าแล้วก็ได้เล่าเกี่ยวกับเรื่องที่เจอเมือคืน

ว่า หลังจากที่พวกเราเตะบอลและแยกย้ายกันกลับบ้าน 
ตอนที่กูกำลังจะเข้านอน กู ฝันว่ากูมาที่นี้และเจอกับผีผู้ชาย แขนขาด 
แขนมันหายข้างหนึ่งคล้ายกับรูปปั้นตุ๊กตาผู้ชาย 
ในศาลเพชฌฆาต ผีผู้ชายคนนั้น ถือดาบ ยืนนิ่งสักแปป 
แล้วค่อยๆรำดาบ เข้ามาใกล้เรื่อยๆ 

พอถึงตัวมันก็ง้างดาบฟันเข้าที่แขนของกูๆสะดุ้ง 
ตื่นแต่แปลกอย่างหนึ่งก็ คือกูรู้สึกเจ็บตรงที่ถูกฟันจริงๆถึงแม้มันจะไม่มาก 
มีแค่แผลที่เป็นรอยแดง ถลอก ไม่ลึก 
แต่แผลก็แสบเป็นรอยเหมือนกับถูกฟัน   
พอกูหันมองไปที่มุมห้องกูก็ตกใจ มันตามกูออกมาจากในฝัน 
มันยืนอยู่ตรงมุมห้องของกู มันตัวอะไรเป็น 
กูจะร้องก็ร้องไม่ออก แถมยังขยับตัวไม่ได้ 
กูได้แต่นั้งนิ่งๆอย่างเดียว เหมือนกับโดนผีอำ 
มันลอยเข้ามาไกล้ๆ ตอนนั้นในใจกูกลัวสุดๆไปเลยคิดอะไรก็คิดไม่ออก 
แต่มันลอยเข้ามากูเห็นหน้ามันชัดขึ้น มันเหมือนกับรูปปั้นตุ๊กตาที่อยู่ในศาล 
ในใจตอนนั้นคิดว่ากูไปทำอะไรให้มัน มันจึงมาตามหลอกกูแบบนี้ 
พวกเชื่อมั้ย อยู่มันก็ชี้ดาบใส่กู 
แล้วตะโกนออกมาว่าไม่รู้จริงๆเหรอ ว่
าทำอะไรไป แล้วมันก็ ค่อยๆจางหาย 
เป็นเงาสีดำ เข้าไปในกำแพง 
สักพักกูก็ได้ยินเสียงแม่มาเคาะห้อง 
กูก็สะดุ้งตื่น กูแทบไม่เชื่อว่ากูฝันช้อนกัน 
แต่พอได้ยินเสียงแม่ ว่าให้ตื่นได้แล้ว กูก็ได้สะติ
พอไอ้ต้องได้ฟัง ที่ไอ้อู๋มันเล่า 
มันก็ตกใจเอามากเพราะเหตุการคล้ายกับที่มันได้พบเจอ 
มาเหมือนกัน แต่ ของมัน ไม่หนักเท่ากับไอ้อู๋

มันได้เล่าว่าเรื่องนั้นเกิดขึ้นช่วงเมื่อคืนเหมือนเหมือนกัน 
เมื่อวานนั้นที่กำลังเดินกลับบ้านแล้วเดินผ่านศาล
เผลอไปเหยียบโดนกับตุ๊กตา 
รูปคนถือดาบ จนทำให้หัวมันหลุด 
กูก็ตกใจมาว่าอยู่ดีๆตุ๊กตาในศาลมันคงกระเด็นมาตอนที่ถูกลูกบอลเตะใส่   
กูก็เก็บตุ๊กตาขึ้นมาแล้วเอาไปวางในศาล แบบรีบๆ 
แล้วก็เดินกลับบ้าน  ตกกลางคืนพ่อแม่กูเข้านอนแล้วแต่กูยังไม่ง่วง 
ก็นอนดูทีวี ที่ด้านล่าง แล้วสักพักกูก็ได้ยินเสียง  
เสียงเหมือนมีใครมาเคาะกระจก 
แต่กูก็คิดว่าอาจจะเป็นเสียงจากลมหรือ 
กิ้งไม้ถูกลมพันโดนกระจก   กูก็เลยไม่ได้สนแล้วก็ทีวีต่อ 
แต่สักพักก็ได้ยินเสียงเคาะตรงกระจกอีกครั้งกูก็เริ่มลำคานเสียงนั้นเต็มที 
เลยลุกขึ้นไปดูไกล้ๆ

กูก็เห็นเงาที่ตรงหน้าต่าง มันเป็นเงาดำเหมือนกับคนถือดาบ 
มันคือเงาของคนที่ไม่มีหัว ยืนชี้หน้ากูตรงหน้าต่าง 
ทีนี้กูก็เลยรู้ว่าเสียงเคาะคือเสียงอะไร 
เมื่อคืนก็ไม่กล้าจะที่นอนคนเดียว 
เลยต้องไปนอนกับพ่อแม่ 
นอนเอาผ้าคุมโปงทั้งคืนเหมือกันแหละ

พอถึงเช้าก็ถามแม่ว่า 
ที่ศาลทำไมถึงเป็นรูปปั้นคนถือดาบละแม่ ๆ
บอกว่าเมื่อก่อนที่ นั้นเคย เป็นลานประหานเมื่อนานมาแล้ว 
เค้าเลย ตั้งศาลไว้เพื่อ ป้องกันไม่ให้ วิญานที่ถูกประหาญ 
ออกมาหลอกคน พอกูออกจากบ้านมาก็มาเจอที่นี้แหละ

งั้นพวกเราก็เข้าไปดูที่ศาลเลยมั้ยว่าเราทำอะไรผิดไป 
ประกฎว่าคือไอต้องที่เหยียบ ตุ๊กกตาและได้ทำหัวตุ๊กกตาเพชคาดหาย 
ส่วนไอ้อู๋ ได้เตะบอลโดนใส่ ตุ๊กกตาเพชคาด จากศาล 
ผีเลยอาจจะมาบอกให้พวกเราเก็บเข้าไว้ที่เดิม  
แต่หัวตุ๊กกตาที่ไอ้ต้องมันลืมเก็บมาด้วย 
มันหายไปแล้ว พวกเราพยายามหากันเท่าไหร่ก็ไม่เจอ 
จนทุกคนไม่อยากหาต่อแล้วพวกเราเลยยกมือไหว้ ขอโทษศาลเจ้า 
แล้วก็แยกย้ายกันกลับ

ผมกลับรู้สึกว่าเหมือนมีเสียงคนตามมาด้วยแต่ก็ไม่อยากหันไปมองเพราะตอนนี้ 
มันก็ค่ำแล้ว ถ้าหันมองแล้วเจอว่ามันคือผีหัวขาดจริงๆ 
ผมคงช็อคตายกลางทาง ก่อนที่จะถึงบ้านแน่ 
ผมพยายามวิ่งสุดกำลัง แต่ก็มันก็มีเสียงหัวเราะตามหลังมาด้วยพูดว่าหันมามองหน่อยสิ 
วินาทีนั้นเอง ผมก็รู้เลยว่าไม่ได้คิดไปเอง แน่นอน 
ถึงกับใส่เกียร์วิ่ง100เมตรโดยไม่หลันหลังไม่มองเลย
พอถึงบ้านผมก็รู้สึกว่าปลอดภัย
คงเป็นเพราะในบ้านผมมีทั้งพระแล้วก็เครื่องรางของคลังที่ห้อยอยู่หน้าบ้าน
ทุกคืนผมมักจะฝันว่าเห็นเพชคาดหัวขาด
พยายามจะเข้าบ้านผมให้ได้
แต่จะถูกหยุดไว้ตลอดตรงที่หน้าบ้านทำให้ไม่สามารถเข้ามาได้
พอผ่านไปถึงวันเสาร์อีกครั้งผมก็มาถึงที่ๆเรานัดรวมตัวกัน
ไอ้อู๋กับไอ้ต้องก็ดูปกติดีขึ้น คงจะมีแต่ผมเท่านั้นที่ดูแย่ลง
ไอ้ต้องมันได้บอกว่าจะเล่าให้ฟังว่าหัวที่หายไป มันอยู่ที่ไหนกันแน่

ทุกคนต่างตั้งใจฟังกันอย่างนิ่ง 
ไอ้ต้องได้เล่าว่า หลังจากที่พวกเราเลิกเตะบอลกันแล้ว 
ตอนที่มันเหยีบโดนตุ๊กตามันกำลังจะเก็บตุ๊กตาขึ้นมา
จูๆก็มีรถผ่านมาเยี่ยบโดนหัวตุ๊กตาจนเละมันเลยไม่ได้เก็บหัวไปไว้ที่ศาล 
ที่มันไม่บอกพวกเราในตอนนั้นก็เพราะว่า หากหาเจอ 
แล้วก็คงเอามาประกอบกันได้แต่ว่ามัน กลับหายไปแล้ว
พอกลับบ้านไปมันเลยไปบอกแม่ของมันแม่ของไอ้ต้องเลยไปซื้อ 
ตุ๊กตาเพชคาด ตัวใหม่มาถวายให้วิญญาณที่สิ่งสถิตในตัวเก่าเข้ามาแทนที่ตัวใหม่ 
แล้วได้กล่าวขอให้ยกโทษกับพวกเรา ด้วย 
ส่วนไอ้มันได้มาขอคมากับแม่ของมันไปแล้ว 
พอไอ้ต้องเล่าจบผมกับไอ้อุ๋วิ่งไปหน้าศาลแล้วยกมือไหว้ขอขมา  
ผมคงจะผิดที่หัวเราะตอนที่ไอ้อู๋มันเตะบอลโดนใส่ศาลในวันนั้น 
เลยต้องโดนดีแบบนี้ 

หลังจากเรื่องนี้จบ พวกผมก็ไม่ได้มาเล่นเตะบอลกันที่นี้อีกเลย 
 
มีต่อนะครับไว้มาเล่าให้ฟังใหม่ครับ  หาก มีคนสนใจ
คอมเม้ม มาและผมจะกลับมาเล่าให้ฟังอีกครับ

รูปภาพประกอบ