เราเคยนั่งสมาธิ 
แล้วเห็นมิติจิตปรุงแต่งเราก็มองๆไม่สนใจ 
บางทีเราลองมองพิจารณาแต่เหมือนเราจะตกเข้าไปในภวังนั้นเราเลยรู้สึกกลัวเหมือนจะดูดเราเข้าไป 
**บางทีเราก็นั่งกำหนดไปเรื่อยๆ แต่จิตเรามีมิติมีภาพนู่นภาพนี่ขึ้นมาเรื่อยๆ เราสงสัยทั้งที่เราสลัดแล้วแต่ทำไมถึงเห็นอีก เช่นแสงสว่างจ้าเสร็จก็มืดหมดละมีจุดสีน้ำเงิน กระจายๆ บางทีก็รู้สึกมึนๆหัวเหมือนย้อนไปไหนไม่รู้ 
บางทีก็ปวดดขมับ เราพยายามไม่ไปโฟกัสที่ขมับ ปล่อยจอยให้สบาย แต่มันก็คิดตึงๆเป็นเองเฉยเลย และบางทีลามไปหลังหัว แรกเคยได้ยินเสียง หลังๆมานั่งสมาธิได้เป็นกลิ่น แรกเสียงเหมือนคนเรียกชื่อ เสียงคนคุยข้างหูน่ากลัวเหมือนเสียงมารเลย ช่วงแรกๆที่ฝึก ตอนนี้เราปฏิบัติไม่ต่อเนื่อง แต่เรากำลังไปปฏิบัติให้ต่อเนื่องแล้วค่ะ บางทีอาจมีบททดสอบความอดทนเราอยู่ค่ะ 
เราว่าบารมีเรายัง50/50

**สิ่งที่เราคิดตอนนี้เราอยากรวยมากๆ และเอาเงินไปทำบุญสร้างวัดวาอาราม ถวายข้าวถวายน้ำ เลี้ยงพระภิกษุ ทำทาน สร้างกำแพงวัด สร้างโบ.. กวาดวัด ทำความสะอาดวัด นั่งมาธิ สวดมนต์ ทำไปเรื้อยๆ 
และอยากรักษาศีลให้บริสุทธิ์มากกว่านี้  ไม่อยากพบปะคนอยากปลีกวิเวก  และรู้สึกไม่อยากอยู่บนโลกนานค่ะ
อยากทำสิ่งนี้และก็ไม่อยากใช้ชีวิตบนโลกมนุษย์นาน 
อยากสละแล้วไปอยู่อีกที่นึง ส่วนตัวเราคิดแบบนี้ดีไม่ดีคะ แต่เราก็ไม่แน่ใจยังไงรู้แค่ว่ายังไม่จบกิจและยังไม่อยากให้เวลาหมด และพอคิดว่ามีบารมีมากพอแล้ว อยากจะละสังขารนี้ ง่ายๆคือเราก็ไม่รู้ว่าความคิดนี้คืออะไร