เราอยากมาระบายเฉยๆ ตอนนี้ชีวิตเราโครตแย่ ทั้งเรื่องเพื่อน ครอบครัว แล้วก็ตัวเอง
 เพื่อน มันมองเห็นเราเป็นอากาศ อยากได้อะไรจากเราเขาถึงจะคุยด้วย อย่างมื้อวานมีคนหนึ่งในกลุ่มมันถามว่าเอาหนังสืออันนี้มาไหม มันก็ไล่ถามทีละคนแต่มันไม่ถามเราเลยทั้งๆที่ตอนนั้นก็นั่งกันอยู่สี่คน อีกเรื่องหนึ่งเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มถามว่าสอบกี่โมง เราบอกมันว่า9โมง สักพักมันหันไปถามเพื่อนอีกคนว่าสอบกี่โมง เราแบบห้ะ?ลืมหรอ หรือที่กุพูดไม่น่าเชื่อถือ เราไม่รู้จะทำยังไงกับความสัมพันธ์เพื่อนแบบนี้ดี
 ครอบครัว เรามีน้องชายหนึ่งคนการที่พ่อแม่มีลูกสองคนเขาให้ความรักไม่เท่ากันอยู่แล้ว ก่อนหน้านี้เราไม่เคยคิดนะ แต่หลังๆร้องไห้แทบทุกวัน กับข้าวมันได้กินแต่อาหารดีๆ ตามสั่ง ก๋วยเตี๋ยว ส่วนเราได้กินปลาปิ้ง บ่นปลา มันได้เงินได้รร.เยอะกว่าเราในตอนนั้นอีก ได้ขับรถมอไซค์ไปเองไม่ต้องขี่จักยานเหมือนเรา ขอไปเล่นบ้านเพื่อนกับเช้าแม่ก็ไม่ว่า เราขอกลับไม่ให้ไปถ้ากลับดึกก็ด่าเราอีก ขนาดน้ายังพูดเลยว่าพ่อกลับแม่รักน้องผมมากกว่า
 ตัวเอง เราเป็นสิวตั้งแต่ม.สองตอนนี้อยู่ม.5ก็ยังไม่หาย น้อยมากเลยนะที่จะเห็นคนมีสิวเต็มหน้าเราเป็นหนึ่งในนั้น โคตรไม่ชอบสายตาที่คนอื่นมองมา บางครั้งก็ถามเราว่า ทำไมหน้าเป็นแบบนั้นล่ะไปทำอะไรมา ไม่สวยเลยกำลังจะเป็นสาวแท้ๆ เราก็ได้แต่ยิ้มให้อยากบอกเขาอยู่นะว่าทำไมหน้าเป็นแบบนั้น หนูก็ไม่รู้จะตอบยังไงป้าลองถามมันดูดิ รู้ว่าป้าเป็นห่วงแต่ไม่ถามจะดีกว่า เชื่อไหมถ้ามีคนทักเรื่องสิววันนั้นเราจะไม่จอยแล้วก็กลับมาร้องไห้ที่บ้าน แล้วไม่ได้มีแค่คนนอกนะ ญาติ คอรบครัวเราก็ถาม ใช้อะไรมา หยุดใช้ก่อนนะหน้าพังแล้ว ทั้งๆที่เราแทบจะล้างแค่น้ำเปล่าอยู่แล้ว บอกว่าเราหน้าเหมือนคนนี้เลยมีหลุดสิวนึกว่าอุกกาบาต ดูพูดแต่ละทำไม่ให้กำลังกันเลย พอเอาสามเรื่องนี้มารวมกัน เราก็เป็นคนห่วยๆคนหนึ่งที่มีก็ได้ไม่มีก็ดี เราเคยคิดนะเวลาได้ยินข่าวว่ามีคนตาย บางครั้งก็เพิ่งจะวัยรุ่น ถ้าเราตายแทนเขาตายก็น่าจะดีนะเขาจะได้ใช้ชีวิตต่อ ไหนไปเราก็ไม่ชอบตัวเองอยู่แล้ว เคยคิดว่าทำไมต้องเกิดมาเป็นคำตอบที่ได้คือชดใช้กรรม นี่น่าจะเป็นกรรมของเราสินะ อนาคตข้างหน้าก็มองไม่เห็น ปัจจุบันก็เป็นแบบนี้ แถมอดีตมันก็เอามีดทิ่มเราอยู่ตลอดเวลา เหนื่อยนะเอาจริง