นี่เป็นกระทู้แรกของเราผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ
ขอเกริ่นก่อนว่า เราเป็นสิวครั้งแรกตอนม.2 ซึ่งก็ขึ้นมาเต็มหน้าจนมาถึงม.4 ที่มีการไปรักษากับหมอผิวหนังกินยาทายาสูตรเฉพาะของหมอ ระยะเวลาผ่านไปหน้าหายเป็นสิวจึงไม่ได้หาหมอต่อ หลังจากนั้นก็มีเป็นสิวบ้างแต่ไม่เยอะทั่วหน้า ต่อมาขึ้นปี3 เป็นสิวเต็มหน้าอีกก็หาใช้ผลิตภัณฑ์เองมันก็หายไปเอง จนตอนนี้ถึงวัยทำงานต้องบอกก่อนว่า ก่อนเริ่มมาทำงานที่นี้สิวเราเริ่มขึ้นหลายเม็ดแล้ว และพอยิ่งทำงานไปมันก็เยอะยิ่งเข้าไปอีก (งานที่เราต้องแต่งหน้าหนาๆทุกวัน) สิ่งนี้อาจจะทำให้สิวเราเยอะขึ้น เราเลยปรึกษาและหาหมอผิวหนังในแอปแอปนึง ซึ่งคุณหมอก็ให้ยากินและยาทา เราหาหมอมาประมาณ4-5เดือนแล้ว แต่สิวเราไม่มีวี่แววว่าจะดีขึ้นเลย แรกๆหมอก็ให้กำลังใจว่า มันต้องใช้เวลาเดี๋ยวมันก็ดีขึ้น แต่ผ่านมาหลายเดือนแล้วทั้งกินยาแล้าทาครีม ไม่ได้รู้สึกว่ามันจะดีขึ้นเลย หมอบอกว่า เดือนหน้าถ้าไม่ดีขึ้นอาจจะปรับการรักษาใหม่ คือเราจะเป็นสิวเฉพาะบริเวณแก้ม ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฮอร์โมน หรือต้องแต่งหน้าทุกวันเลยไม่หายสักที อยากขอคำปรึกษาค่ะว่าควรจะทำยังไงดี

ขออธิบายครส.ส่วนตัว: เราเป็นคนที่รู้ตัวว่าในชีวิตรู้ตัวว่าเป็นที่หนังหน้าไม่ดี เป็นสิวมาตลอดวนๆหายๆ เลยปลงกับการเป็นสิวและไม่คิดมาก แต่พอมันพยายามแล้วไม่หายสักทีมันเลยเกิดความรู้สึกเหนื่อยและท้อ วันนี้เราก็ไปคุยกับเพื่อนเรื่องสิว ซึ่งเพื่อนแต่ละคนของเราไม่เคยเป็นสิว จะเป็นแค่ตอนปจดมา 1-2เม็ด เราเลยพูดว่า มันคงเป็นกรรมของเรามั่งที่เกิดมาหน้าเป็นสิว กรรมของเรามาในรูปแบบสิวเลยไม่หายสักที เพราะเราเคยสวดอะไรที่ทำให้เราเป็นสิวแบบนี้เราขอโทษขออภัย เพื่อนเราเลยพูดกันสนุกปากว่า สิวมันไม่เกี่ยวอะไรกับกรรมเลยว่าเราต่างๆนาๆ เราเลยบ่อน้ำตาแตกเพราะการที่เราเป็นแบบนี้ทำยังไงมันก็ไม่หาย ทำให้เราทุกข์เราคิดว่าเป็นกรรม เพื่อนพอเห็นว่าเราน้ำตาแตกเลยเข้ามาปลอบและให้กำลังใจ เราเลยรู้สึกเหนื่อยและท้อใจว่าทำไมมันไม่ดีขึ้นเลย หรือหายสักที
อยากรู้เลยว่าเพื่อนๆคิดยังไง เราคิดเยอะไปหรือป่าว😭