โครตเสียใจ น้อยใจเพื่อนที่คิดว่าเราสนิทกันแล้วแต่ไม่เลยเหมือนเราจะคิดฝ่ายเดียวมากกว่าเราห่วงใยใส่ใจเขาอยู่ฝ่ายเดียวฝ่ายนั้นกลับไม่สนใจเราเลยชอบพูดจาโอ้อวด พูดจาประชด เวลาทำการบ้านเขาก็ทำเสร็จแล้วไม่บอกเราเลยเอาไปส่งก่อนเลยทั้งที่ถ้าเป็นเราเราก็จะถามว่าทำเสร็จแล้วยังถ้าไม่เสร็จก็ให้ลอกแต่คือไม่ถามไม่บอกไม่สนอะไรเลยแล้วเราที่ทำไม่ถูกก็ไปถามมันแต่มันบอกทำไม่ถูกทำๆไปเถอะ บางทีมันก็พูดว่าเอ้าแล้วทำไมไม่บอกว่ายังไม่เสร็จแล้วเราจะรู้หรอว่ามันทำเสร็จแล้วส่งแล้ว เรารู้จักกับเพื่อนคนนี้ตอน
ขึ้นม.4 ตอนนี้อยู่ม.5แล้ว เป็นเพื่อนกัน1ปี เราเป็นเด็กใหม่เลยไม่รุจักใครเป็นอินโทรเวิร์ต ไม่กล้าคุยกับใครมีเพื่อนก็คนเดียวคนนั้น
ไปเรียนไปกินข้าวก็อยู่ด้วยกันสองคน
ถ้าเลิกคบเราก็จะอยู่คนเดียวแต่คือเราอยากมีเพื่อนสนิทสักคนไม่อยากlonelyแต่เพื่อนคนนั้นถ้าเลิกคบเขาก็มีเพื่อน
กลุ่มตอนอยู่ม.ต้นและมีเพื่อนห้องอื่นและเขาก็เข้าหาคนอื่นได้ง่ายเพราะงั้นก็หาเพื่อนใหม่ได้ ตอนม.4เขาก็บอกอยู่นะว่าเขานิสัยไม่ดีเพราะงั้นเธอต้องรับนิสัยของเราได้นะเราก็บอกว่าได้อยู่แล้วเพราะเราก็เข้าใจว่าเพื่อนไม่ได้มีนิสัยแบบเราสักหน่อย แต่ตอนนี้เราทนไม่ไหวกับเพื่อนคนนี้แล้ว 
เราควรทำยังไงดี? ถ้าเราเปิดใจคุยกับเพื่อนนั้นคือเดาได้ดลยว่ามันจะพูดว่าเราจะไปรู้หรอ? แล้วมันก็จะหาข้อแก้ตัวไปๆมาๆชัวร์