พอดีว่า ผมเข้าทำงานรายวันเป็นพนักงานใหม่ในห้างค้าปลีกแห่งหนึ่งด้วยความที่สภาพการทำงานค่อนข้างเร่งรีบ ทำให้พนักงานเก่าไม่มีเวลาสอนงาน ทำให้เด็กใหม่อย่างผมเมื่อก้าวไปทำในที่แห่งนั้นแล้วมันรู้สึกว่า เคว้งคว้างทำอะไรไม่ถูก อยากทำงานนะแต่มันคิดไม่ออกว่าจะทำอะไร จะช่วยเติมของเขาก็ทำหน้าที่เขาพอจะทำก็บอกว่า เติมไม่ได้ การแพ็คของเขาเขาก็ทำของเขาโดยไม่คิดว่า มีคนต้องฝึกงานงานปิดป้ายราคาเพื่อลดราคา สอนทำนั่นนี่ไม่มีหรือเพราะเขาหวงงานที่ตัวเองทำเพื่อจะได้ไม่ว่าง ไม่ต้องกังวลว่าหัวหน้างานจะว่าให้อันนี้ไม่รู้ครับ หรือเพราะผมคิดมากไปเองหรือเพราะตัวผมเองไม่กระตือรือร้นพอ เมื่อเหตุการณ์พวกนี้เกิดขึ้น ผมก็หงุดหงิดตัวเองว่า จะทำอะไรดีวะ ก็เลยหาอะไรทำเล็กๆ น้อยๆ แต่สุดท้ายแล้วผมก็โดนว่าให้ อันนี้ไม่ได้ ถามนะแต่เหมือนไม่เต็มใจบอก บางครั้งผมไม่ได้ทำแต่บังเอิญผมเขาไปใกล้เขาผมก็โดน หรือบางครั้งสินค้าที่ขายทดแทนกันได้แต่เขาไม่เปลี่ยนป้ายแล้วผมคีย์เพื่อปริ้นต์ป้ายบาร์โค้ดออกมาเขาก็ไม่ว่าอะไร แต่พอเวลาประชุมบอกว่า สินค้าหายไปราคาหลายบาททั้งๆ ที่มันปรับได้และคนเก่าบอกผมว่าไม่เป็นไร แต่เวลาประชุมเงียบกริบไม่บอกหัวหน้าว่าเพราะอะไร ความคิดที่จะสอนงานมันไม่มี โอเคล่ะครับ เราต้องถาม แต่อารมณ์คนมันเหมือนไม่อยากสอนเหมือนหวงหน้าที่ตัวเอง จนวันหนึ่งเข้าประชุมตอนบ่าย ระดับผู้บริหารประจำสาขาว่า ผมทำงานไม่เข้าตา อันนี้ผมยอมรับได้ในเรื่องงาน แต่มีคำพูดหนึ่งที่พูดว่า ทำงานก็ เอ๋อๆ เล๋อๆ
(เอ๋อเล๋อ) อันนี้ผมมองว่า มันล้ำเส้น ต่อหน้าเพื่อนร่วมงาน ใครมีความเห็นอย่างไรคะรับ และอยากถามว่า 

  ถ้าผมตอบโต้ไปแต่ไม่รุนแรง แล้วออกจากงานนั้นซะ ประวัติการทำงานจะจดบันทึกไว้ไหมเมื่อไปสมัครงานที่อื่น งานที่ไปสมัครใหม่เขาจะตรวจสอบได้ไหมว่า ผมทำตัวไม่เชื่อฟังผมบังคับบัญชา