“มันตัวอะไรครับ” จอร์นถามด้วยอาการสั่นกลัว 
ซาร่าพยายามกอดปลอบใจเด็กน้อยและอดใจสงสัยไม่ได้ จึงถามว่า “เธอไม่เคยเห็นหรือจอร์น” 

“ถ้าจอร์นไม่เคยเห็นแล้วใครจะรู้ แล้วที่นี่มันที่ไหนว่ะ” อดัมพูดโพล่งอย่างโมโห แสงแดงถูกเปล่งออกมาในระดับสาม

“ตั้งสติก่อนน้องรัก” 

“ผมพยายามตั้งสติตั้งแต่บอลลูนตกแล้วพี่ ทำไมซวยแบบนี้ว่ะ” แสงสีแดงมีความเข้มขึ้นอีกหนึ่งระดับ 

ภายในถ้ำมีแสงสว่างในระดับหนึ่ง ถึงแม้แสงจากท้องฟ้าจะสาดเข้ามาได้บ้าง เนื่องจากเวลาที่มืดเร็วขึ้นทำให้ความโพล้เพล้มาเร็วกว่าที่คาดไว้ 

“ต้องก่อกองไฟ” 
อดัมพูดอีกทั้งเดินสำรวจ ในขณะที่อาเมดกำลังเอาผ้าเช็ดขาตัวเอง ส่วนจอร์นคอยยืนดูกัปตันบอลอยู่ใกล้ๆ หญิงสาวทั้งสองได้ลองเดินสำรวจดูบ้าง พบด้านในถ้ำมีทางเชื่อมและยังพบข้างในมีข้าวของเครื่องใช้ของใครบ้างคน รวมทั้งเห็นโต๊ะทำงานด้วย

“นี้พวกเธอ ฉันเจออะไรบ้างอย่าง” ซาร่าตะโกนบอกเพื่อนๆ

เพื่อนได้ยินจึงเข้ามายังอีกด้านหนึ่ง ซาร่าวิเคราะห์ที่อยู่ดังกล่าว “ฉันคิดว่านี้เป็นที่อยู่ของดอกเตอร์แอนดรู มีเครื่องมือวิทยาศาสตร์ในนี้ ท่านตายแล้ว” 

“ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน โครงกระดูกที่พบด้านหน้าทางเข้าต้องเป็นท่านแน่” มิสซูเห็นด้วยกับความคิดนี้
“ตอนนี้เราต้องช่วยคนที่อยู่ทั้งหมดก่อน เอาไงดีอาเมด” อดัมถามเพื่อนชาย

“เห็นด้วยกับนาย ก่อกองไฟก่อนมืด มิสซูยั่วโมโหให้ฉันปล่อยแสงทั้งคืนไม่ได้หรอก” 

“มุขนายแป็กตั้งแต่มุขตำรวจแล้วย่ะ” เธอย้อน

"ยังจะทะเลาะกันอีก" อดัมได้แต่ส่ายหน้า

ทั้งหมดสำรวจถ้ำพบอุปกรณ์การดำรงชีพ พบทั้งฟืนและอาหารแห้งซึ่งพอประทังชีวิตสำหรับคนเดียวได้หลายวัน แต่พวกเขามีกันทั้งหมดห้าคนกับซิสแนปเปอร์หนึ่งตัว

การวิ่งมาเกือบทั้งวันทำให้การพักผ่อนบนความเหนื่อยล้าดูจะหลับสบาย ทุกคนหลับอย่างสนิทเมื่อหัวถึงที่นอน แม้กระทั่งไซแนปเองหลับปุ๋ยตรงทางเข้าเช่นกัน