ตอนที่ 15 การแข่งขัน
“อาเมดพวกเราจะตายกันหมดไหมว่ะ”
อับดุลเฮดถามเพื่อนที่กำลังอยู่นั่งเซงกับก๊วนเพื่อนร่วมทีมฟุตบอล
“ไม่รู้ว่ะเพื่อน มันไม่เหงานะถ้าพวกนายตายพร้อมกับกู”
“ฮ่าๆๆๆๆ นายยังมีอารมณ์พูดเล่นด้วยว่ะ แต่รัศมีรอบตัวนายเป็นสีเทาว่ะเพื่อน” เพื่อนอีกคนกวนกลับอาเมด
ผู้คนส่วนใหญ่ในเมืองเปล่งรัศมีแสงสีเทาเป็นส่วนใหญ่ บางคนหมดอาลัยตายอยากเอาแต่พูดประโยคเดิมๆ
”อีกอาทิตย์เดียวพวกเราตายกันหมดแล้ว”
“เราจะถูกทิ้งไว้ให้หนาวตาย”
“พวกเราจะถูกบดขยี้เป็นเศษเหล็กมากกว่า”
“อย่างน้อยน่าจะมีใครสักคนเอาเราไว้ในพิพิธภัณฑ์”
“พวกโลกสวยไม่มีใครเอาพวกเราแล้ว กว่าไดแอนน่ามาใช้เวลานานเกือบเดือน คนต่อไปที่จะมาดูต้องเกินหนึ่งอาทิตย์แน่”
“เมื่อวานวันอาทิตย์ วันนี้วันจันทร์ พวกเรานับถอยหลังได้เลย ฮือๆๆๆ อาทิตย์หน้าต้องเป็นวันสิ้นโลกแน่ ฮือๆๆๆๆๆ”
ความเสียใจของชาวเมืองทำให้ทั้งเมืองเปล่งแสงสีเทา สีดำ จนอธิการบดี อาจารย์ หัวหน้าเมืองและบุคคลสำคัญหลายคนร่วมประชุมเพื่อหาทางออก โดยกำหนดมติดังนี้
“พวกเราเข้าใจและรับทราบเหตุการณ์ในครั้งนี้
แต่อย่าลืม
ตราบที่มีลมหายใจความสิ้นหวังของนักรบย่อมไม่มีวันจาง
ดังนั้นทางการจึงขอจัดประกวดแข่งขันฟุตบอลเพื่อให้ชาวเมืองครึกครื้น
และต่อด้วยการแข่งขันภาพถ่ายเพื่อสร้างความหวังให้กับชาวเมือง
การแข่งขันฟุตบอลและภาพถ่ายเริ่มแข่งขันดังนี้
วันเสาร์
ช่วงเช้า (09:00) : การแข่งขันฟุตบอลระหว่างทีมชนะเลิศและรองชนะเลิศในการแข่งขันครั้งที่แล้ว
ช่วงบ่าย(01:00) : การประกวดภาพถ่าย
วันอาทิตย์
ทั้งวัน : การถ่ายทอดภาพออกทีวี (ขอให้พระเจ้าอำนวยพรให้มี)"
แผ่นประกาศถูกมุซาบอ่านอย่างเสียงดัง เพื่อให้เพื่อนด้านหลังที่กำลังมุ่งดูในวิทยาลัย รับทราบข้อความทั้งหมดพร้อมกัน นักศึกษาบางส่วนไม่สนใจเพราะคิดว่าอย่างไรพวกเขาต้องตาย แต่บางคนกลับใช้โอกาสนี้สร้างผลงานให้ดีที่สุดเท่าที่ตนเคยทำ
“อาเมดนายต้องเตรียมลงแข่งบอลในวันเสาร์นี้” มุซาบแจ้งข่าวให้กัปตัน
“รู้แล้วไงว่ะ วิทยาลัย
ยังมีอารมณ์แข่งอีก” อับดุลเฮดพูดอย่างไม่สบอารมณ์
กลุ่มชมรมฟุตบอลกำลังสนทนาในห้องเรียน อีกกลุ่มกำลังพูดถึงการประกวดเช่นกัน
“หัวหน้าค่ะ เอาโอกาสอันนี้สร้างชื่อให้ผู้คนจดจำชมรมเชียร์ให้ได้นะคะ”
“แน่นอนอยู่แล้วจ๊ะสาวๆ” เธอยิ้มอย่างสบายใจแม้ว่าจะมีสีเทาแสมสีเขียวรอบตัวเธอ “เดี๋ยวก่อนนะ พวกเธออยู่ตรงนี่ก่อน ฉันมีธุระบางอย่าง”
จีน่าลุกจากเก้าอี้เดินตรงไปยังกลุ่มซาร่า ซึ่งกำลังคุยเรื่องการแข่งขันภาพเหมือนกัน “ฉันคาดหวังสูงพวกชมรมโบราณจะร่วมแข่งขันด้วย”
“แน่นอน เราจะทำภาพให้ดีกว่าภาพของเธอ คนซื้อทีวีต้องชอบในสิ่งที่เราเสนอมากกว่าเธอแน่ ฉันมั่นใจ” ซาร่าข่มกลับ
“ไม่รู้สินะ สถิติชมรมเชียร์ชนะมากกว่าชมรมอื่น แถมชนะสมาคมออกแบบด้วย ฉันอยากอวด ฉันสวยรวยเก่ง”
คราวนี้เธอย่อตัวลงเล็กน้อยเพื่อให้ใบหน้าเข้าใกล้หน้าซาร่า จังหวะนี้เธอเปล่งแสงสีแดง ส่วนซาร่าพยายามสู้มองตาจีน่า เพื่อประกาศเช่นกัน ว่าเธอไม่กลัวลูกสาวอธิการบดี
“เมื่อฉันสวยรวยเก่ง ควรเคียงคู่คนหล่ออย่างอาเมด”
“ฉันแย่งอาเมดจากเธอเมื่อไร” ซาร่ามองตาเธอไม่กระพริบ
“เธอกับฉันเป็นผู้หญิงย่อมรู้สัญชาตญาณดี”
กรี๊งงงงงง [เสียงอ๊อดดัง]
สัญญาณเตือนทำให้จีน่าถอยห่างจากซาร่า เธอรู้สึกแปลกใจที่ซาร่าไม่เปล่งแสงแดงตอบรับการยั่วอารมณ์จากเธอ เธอหันกลับเข้าที่ประจำโต๊ะเพื่อรออาจารย์เข้าสอน
7.5 ตอนที่ 15 เรื่อง Meeting point นิยายดีที่อยากแนะนำ
อับดุลเฮดถามเพื่อนที่กำลังอยู่นั่งเซงกับก๊วนเพื่อนร่วมทีมฟุตบอล
“ไม่รู้ว่ะเพื่อน มันไม่เหงานะถ้าพวกนายตายพร้อมกับกู”
“ฮ่าๆๆๆๆ นายยังมีอารมณ์พูดเล่นด้วยว่ะ แต่รัศมีรอบตัวนายเป็นสีเทาว่ะเพื่อน” เพื่อนอีกคนกวนกลับอาเมด
ความเสียใจของชาวเมืองทำให้ทั้งเมืองเปล่งแสงสีเทา สีดำ จนอธิการบดี อาจารย์ หัวหน้าเมืองและบุคคลสำคัญหลายคนร่วมประชุมเพื่อหาทางออก โดยกำหนดมติดังนี้
การแข่งขันฟุตบอลและภาพถ่ายเริ่มแข่งขันดังนี้
วันเสาร์
ช่วงเช้า (09:00) : การแข่งขันฟุตบอลระหว่างทีมชนะเลิศและรองชนะเลิศในการแข่งขันครั้งที่แล้ว
ช่วงบ่าย(01:00) : การประกวดภาพถ่าย
วันอาทิตย์
ทั้งวัน : การถ่ายทอดภาพออกทีวี (ขอให้พระเจ้าอำนวยพรให้มี)"
แผ่นประกาศถูกมุซาบอ่านอย่างเสียงดัง เพื่อให้เพื่อนด้านหลังที่กำลังมุ่งดูในวิทยาลัย รับทราบข้อความทั้งหมดพร้อมกัน นักศึกษาบางส่วนไม่สนใจเพราะคิดว่าอย่างไรพวกเขาต้องตาย แต่บางคนกลับใช้โอกาสนี้สร้างผลงานให้ดีที่สุดเท่าที่ตนเคยทำ
“อาเมดนายต้องเตรียมลงแข่งบอลในวันเสาร์นี้” มุซาบแจ้งข่าวให้กัปตัน
“รู้แล้วไงว่ะ วิทยาลัย
กลุ่มชมรมฟุตบอลกำลังสนทนาในห้องเรียน อีกกลุ่มกำลังพูดถึงการประกวดเช่นกัน
“หัวหน้าค่ะ เอาโอกาสอันนี้สร้างชื่อให้ผู้คนจดจำชมรมเชียร์ให้ได้นะคะ”
“แน่นอนอยู่แล้วจ๊ะสาวๆ” เธอยิ้มอย่างสบายใจแม้ว่าจะมีสีเทาแสมสีเขียวรอบตัวเธอ “เดี๋ยวก่อนนะ พวกเธออยู่ตรงนี่ก่อน ฉันมีธุระบางอย่าง”
จีน่าลุกจากเก้าอี้เดินตรงไปยังกลุ่มซาร่า ซึ่งกำลังคุยเรื่องการแข่งขันภาพเหมือนกัน “ฉันคาดหวังสูงพวกชมรมโบราณจะร่วมแข่งขันด้วย”
“แน่นอน เราจะทำภาพให้ดีกว่าภาพของเธอ คนซื้อทีวีต้องชอบในสิ่งที่เราเสนอมากกว่าเธอแน่ ฉันมั่นใจ” ซาร่าข่มกลับ
“ไม่รู้สินะ สถิติชมรมเชียร์ชนะมากกว่าชมรมอื่น แถมชนะสมาคมออกแบบด้วย ฉันอยากอวด ฉันสวยรวยเก่ง”
คราวนี้เธอย่อตัวลงเล็กน้อยเพื่อให้ใบหน้าเข้าใกล้หน้าซาร่า จังหวะนี้เธอเปล่งแสงสีแดง ส่วนซาร่าพยายามสู้มองตาจีน่า เพื่อประกาศเช่นกัน ว่าเธอไม่กลัวลูกสาวอธิการบดี
“เมื่อฉันสวยรวยเก่ง ควรเคียงคู่คนหล่ออย่างอาเมด”
“ฉันแย่งอาเมดจากเธอเมื่อไร” ซาร่ามองตาเธอไม่กระพริบ
“เธอกับฉันเป็นผู้หญิงย่อมรู้สัญชาตญาณดี”
สัญญาณเตือนทำให้จีน่าถอยห่างจากซาร่า เธอรู้สึกแปลกใจที่ซาร่าไม่เปล่งแสงแดงตอบรับการยั่วอารมณ์จากเธอ เธอหันกลับเข้าที่ประจำโต๊ะเพื่อรออาจารย์เข้าสอน