ตามหัวข้อเรื่องครับ ช่วงนี้ผมยกให้เลยว่าเป็นช่วงชีวิตที่ดิ่งที่สุดเลย เกริ่นก่อนว่าผมเป็นนักเรียนมปลายที่เป็นโรคซึมเศร้ามา 3 ปี ฐานะปานกลาง แต่ว่าพักหลังๆมาผปคของผมออกจากงานเพราะเงินที่ไม่มั่นคง ทำให้

การเลี้ยงดูของครอบครัวผมคือให้อยู่ในกรอบในขอบเขตของพวกเขาชี้นกเป็นนกชี่ไม้เป้นไม้ ตั้งแต่เกิดมาชีวิตเราดีมากช่วงประถม โพอเข้ามัธยมตเข้าสู่วัยต่อต้านเรารู้สึกว่าพ่อแม่ทำกับเรามากเกินไป จนอึดอัด รำคาญ ใ

คือเรื่องมีอยู่ว่า ตัวผมเป็นคนที่ค่อนข้างคลั่งรักและซื่อสัตย์มากๆครับ ฟีลพระรองอ่ะครับ ละทีนี้ผมไปชอบพี่คนนึง ชื่อย่อเป็นพี่ก.ละกันนะครับ คือพี่ก.เนี่ยสนิทกับพี่ผมเราเลยได้รู้จักกัน ผมได้คุยได้เห็นนิส

รู้สึกอิสระ เป็นตัวของตัวเอง พอไม่รู้จักใครนอกจากครอบครัวเพราะครอบครัวคือเซฟโซนของเราจริงๆ ถึงจะโกรธกันนิดหน่อยก็กลับมาคืนดีได้ เราพร้อมให้ความรักกับคนที่เรารักให้มีความสุขไปด้วยกันนะแต่ไม่ใช่กับเพื่อ

สวัสดีค่ะ มีเรื่องขอความคิดเห็นหน่อยค่ะ เรามี fwb ค่ะ เรา เพิ่งจะ 24 fwb 30 เราทะเลาะกัน เราเสียใจมากตั้งใจจะไม่นัดเขาแล้ว แต่ก็บอกเขาไปนะคะ  หลังจากนั้นเขาก็ทำตัวแปลกไป  จนเราถามจี้ด้วยควา

ในความคิดส่วนตัวคิดว่าครอบครัวคือสิ่งที่จะมาทำลายเซฟโซนของเราไม่ว่าจะยังไงก็ตามพ่อกับแม่จะจะตีกรอบเล็กๆเพื่อกำหนดสิ่งที่ชีวิตเราจะไปต่อในขณะที่เราไม่สามารถมีอิสระในการเลือกทางเดินชีวิตของเราได้เลย.

คือกรรมการ = ผู้เล่นคนที่7 ของสาวไทย ป่ะค่ะ ลูกไหน ก่ำกึ่งคือกรรมการให้สาวไทยหมดเลย บางลูกก็ดูงงงๆ