คือเรื่องมีอยู่ว่า ตัวผมเป็นคนที่ค่อนข้างคลั่งรักและซื่อสัตย์มากๆครับ ฟีลพระรองอ่ะครับ ละทีนี้ผมไปชอบพี่คนนึง ชื่อย่อเป็นพี่ก.ละกันนะครับ คือพี่ก.เนี่ยสนิทกับพี่ผมเราเลยได้รู้จักกัน ผมได้คุยได้เห็นนิสัยพี่ก.ผมก็ว่าน่ารักดีครับ (พี่ก.เป็นผู้ชายครับผมก็ผู้ชาย) แล้วทีนี้ผมก็ชอบเค้า และผมก็บอกเค้าไปตรงๆเลยครับว่าชอบ เค้าก็บอกประมาณว่า"พึ่งเคยเห็นครั้งแรกเลยครับคนที่ใจกล้าขนาดนี้" ผมก็เขินครับ555 แล้วก็คุยกันมาเรื่อยๆพี่แกไม่ได้ปฏิเสธด้วยครับ ผมก็คิดว่าเค้าคงให้โอกาสเลยตามเขาต้อยๆเป็นหมาเลยครับ จนวันนึงพี่ก.ไปเจอผู้หญิงคนนึงมา ชื่อย่อว่าข.ละกันครับ ผมก็เห็นละว่าข.อ่ะมาเต๊าะพี่ก. ผมก็หึงอ่ะเอาตรงแต่ก็ไม่ได้อะไรมากเพราะรู้ว่าพี่ก.ไม่ได้อยากมีแฟนเลยวางใจ สรุปโดนเกรียนเดือนต่อมาเค้าเป็นคนคุยกันเฉยแถมพี่ก.มาปรึกษาผมอีก สภาพคือความสัมพันธ์แบบนิโคตินจัดๆเลยครับ ผมเลยจะตัดใจแต่ก็นะตกหลุมรักซ้ำๆเฉยเลยครับ เพราะผมเป็นคนขี้ใจอ่อนด้วย เห็นพี่เค้าเศร้าพี่เค้าลำบากใจผมก็ทิ้งเค้าไม่ลงเลยครับ ผมก็เลยเลือกที่จะเป็นเซฟโซนของเค้าเวลาเค้าเศร้า เป็นที่ปรึกษาให้เค้าเวลาเค้าลำบากใจ ตอนแรกๆก็ไม่ได้หวังผลอะไรครับ แค่อยากให้เค้ามีความสุขเพราะถึงข.ไม่มาพี่เค้าก้ไม่ได้ชอบผู้ชายอ่ะครับ แต่ผมรู้สึกว่าอาการผมมันหนักขึ้นเรื่ิอยๆ พี่ก.ตอนนี้ก้ยังทำตัวเหมือนเดิมเลยครับ ให้ความหวังจัดๆเลย ผมเคยบอกว่าชอบเวลาเค้าแทนตัวเองด้วยชื่อ เค้าก้ชิบแทนตัวเองด้วยชื่อบ่อยๆ มันพูดไม่ถูกอ่ะครับ คือเค้าเหมือนจะเล่นด้วยกะผมเลย ตอนนี้หัววุ่นไปหมดเลยครับ แต่หลายๆครั้งผมมีความรู้สึกที่อยากจะเป็นคนปลอบ และคนที่ทำให้เค้าเจ็บที่สุดเวลาเค้าเสียใจ ผมหมกมุ่นกับเค้าและต้องการให้เค้าเจอสิ่งดีๆ แต่ผมก็อยากจะทำร้ายความรู้สึกเค้า มันย้อนแย้งไปหมดเลยครับ รักเขามาก ชอบเขามาก เป็นห่วงเขาตลอด แต่ก็อยากจะทำร้ายเขา มันคืออะไรหรอครับ?