ตามอาชญวิทยา ผู้ร้ายก่อคดีทางเพศ มีแรงจูงใจในการก่อคดี
1.เหยื่อ ไม่สามารถต่อสู้ได้ ทั้งทางกายภาพและอิทธิพลเหนือด้านอื่น เช่น เหยื่อคือเด็กอนุบาล ตัวเล็ก เหยื่อคือชายร่างเล็กขาพิการ เหยื่อคือหญิงชราที่นอนติดเตียง เหยื่อคือลูกจ้างรายวันที่มีปัญหาทางการเงิน เหยื่อคือนักศึกษาสาวที่กำลังจะถูกรีไทร์ถ้าติดเอฟอีกตัว
ถ้าปราศจากสิ่งนี้ อาชญากรทางเพศจะไม่ตัดสินใจลงมือก่อคดี เพราะ โดยพื้นฐาน คดีแบบนี้ อาชญากรต้องการความเสี่ยงที่ต่ำที่สุด โอกาสสำเร็จสูงที่สุด
2.สิ่งแวดล้อมที่อำนวยให้ก่ออาชญากรรมทางเพศ เช่น ซอยเปลี่ยว รถเมล์ที่แน่นจนเบียดชิด งานเทศกาลที่ผู้คนแออัด ห้องพักของงานรับน้องที่ลับตาคน ห้องถ่ายเอกสารในสำนักงานกะดึก

ปัจจัยนี้ร่วมกับปัจจัยตัวเหยื่อ จะเป็นสิ่งกระตุ้นหลักให้อาชญากรตัดสินใจก่อคดีทางเพศไม่ว่าระดับไหนก็ตาม ตามเหตุผลข้อแรกคือ มีความเสี่ยงในการล้มเหลวต่ำที่สุด อัตราความสำเร็จสูงที่สุด

3.ความเย้ายวนของรสชาติที่ได้รับจากรสนิยมทางเพศ ข้อนี้ ถือเป็นสิ่งที่ซับซ้อนมากๆ เพราะ อาชญากรทางเพศจำนวนไม่น้อย มีแรงผลักดันทางเพศที่สูงกว่าคนทั่วไป ซึ่งไม่ได้แปลว่า พวกเค้าจะหื่นกระหาย หรือ มีความต้องการจัดกว่าคนอื่น แต่ มันคือสิ่งเร้าจะบางสิ่งกระตุ้นให้เค้ามีความกระหาย ใคร่อยาก ที่จะได้มาซึ่งความสุขที่ไปกระตุ้นอารมณ์เพศได้อย่างเต็มที่ เช่น ความฟินของการได้กางเกงในที่ตากไว้ ความตื่นเต้นที่ได้ลูบคลำบั้นท้ายสาวบนรถไฟฟ้า ไปจนถึง ความรู้สึกเหนือกว่าของลูกจ้างที่ข่มขืนนายจ้างสาวร่างเล็กในลานจอดรถยามค่ำคืน

ปมข้อนี้ ถูกสะท้อนเกี่ยวโยงกับความต้องการทางเพศ แต่ ถูกเร้ากระตุ้นเสริมด้วยแรงผลักดันด้านอื่น เช่น กลุ่มคนที่ชอบลวนลามบนรถสาธารณะ อาจเป็นคนที่เข้าสังคมไม่เก่ง ไม่ชอบการเข้าสังคม กลุ่มที่ชอบข่มขืนหรือกระทำการละเมิดเด็กเล็ฏอาจมีเจ้าโลกขนาดเล็ก ไปจนถึงความอัดอั้น ความแค้น ที่ระบายออกมาผ่านเืรื่องเพศ

ทำความเข้าใจง่ายๆก็คือ อาชญากรทางเพศ ไม่ได้เกิด"ความหื่น" เมื่อตัดสินใจจะลงมือก่อการ แต่ เค้า ผํกความสำเร็จนั้นๆกับสิ่งที่จะได้รับ และ ความหื่นเกิดขึ้นเมื่อลงมือกระทำได้อย่างที่หมายไว้แล้ว ถ้าจะให้แปลอีกขั้นก็คือ ไอ้ตอนที่จะฉุด จะปล้ำ จะล้วง จะลงมือ เค้าไม่ได้"เหงียน"จนเป้าตุง แต่ ไปพร้อมจะซั่มโบ๊ะเอาก็หลังจากที่อยู่ในสถานการณ์ที่ต้องการได้สำเร็จ หรือ ได้กางเกงในตัวนั้นมาแล้ว ได้ยินเสียงปลายสายแล้ว  ข้อนี้หลายท่านอาจไม่รู้หรอกว่า แม้แต่คนที่ลวนลาม ล้วง แปะ แตะ ควักหญิงสาวบนรถโดยสาร กลุ่มนี้ก็ไม่ได้"แข็งโด่" ในขณะที่ก่อการอยู่แบบนั้นหรอก ณ ตอนนั้นคือ ตื่นเต้น รู้สึกถึงแรงกระตุ้น โน้มน้าวให้กระทำ และ หลังจากนั้น จึงไปใช้ประสบการณ์นี้ที่ทำได้สำเร็จ แล้วไปจัดเหนี่ยวให้เสร็จสมใจอีกทีต่างหาก ซึ่งไม่เหมือนกับพวกถูไถด้วยลำหนอน

การแต่งตัวมีผลให้เกิดอาชญากรรมทางเพศหรือไม่?
คำตอบคือ มีโอกาส แต่ไม่ใช่ว่าการแต่งกายคือตัวกระตุ้นให้เกิดอาชญากรรมทางเพศ เพราะสุดท้ายแล้ว ปัจจัยสามข้อที่กล่าวมาต่างหากที่เป็นสิ่งกระตุ้นที่แท้จริง 

ยกตัวอย่างเช่น ในงานสงกรานต์ หญิงสาวสุดแซ่บใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นมากๆ บางจนแทบจะเห็นไฝรำรไ กับขาสั้นสีขาวไร้ชั้นในที่เนื้อผ้าแนบเนื้อยามเปียกน้ำจนเข้าวินทั้งหน้าและหลัง ยืนเต้นแอ่นไปมาอยู่บนท้ายรถปิคอัพอย่างสะใจ มีคนมากมายรุมล้อมแต่ไม่มีใครกล้ายื่นมือเข้าไปใกล้ เพราะ เป็นที่รู้กันว่า นี่คือเด็กเสี่ยใหญ่เจข้าของทีมรถซิ่งที่นั่งจิบน้ำจับเลี้ยงอยู่ไม่ห่าง พร้อมกับลูกน้องมือดีรายล้อมจ้องมาที่านกว้างแบบตาไม่กระพริบ ซึ่งั่นก็รวมถึง การ์ดร่างยักษ์ที่ยืนคุมเชิงที่หน้ารถ ใส่เสื้อซาฟารีตัวหลวมที่คาดเดาได้ยากว่าในเสื้อนั้นจะมีปืนอยู่สักกี่กระบอก

ถ้าสาวคนเดียวกันนี้ ไปเดินต่างถิ่น ในเสื้อผ้าแบบเดียวกัน แล้วเกิดเบื่อจะนั่งรอเสี่ยได้ที่ ขอไปเดินหาวีทคาเฟ่ซักหน่อย ขณะเดินกลับมาในสภาพไฮได้ที่ ก็ผ่านถนนเปลี่ยวเลียบหาดที่ลับตาคน ไม่มีแสงไฟ ในขณะที่สถานบันเทิงทุกที่ซึ่งห่างไปพอระยะเหงื่อซึมก็เปิดเสียงดังสั่น แรงงานต่างด้าวที่กำลังเมาเบียร์ได้ที่เข้าฉุดดคร่าเธอเข้าไปในพงหญ้า โดยไม่ต้องกังวลว่าใครจะได้ยินเสียง

แน่นอนว่า ไม่นานหลังจากนั้น มีคนพบศพชายนิรนามไม่ทราบที่มา ถูกถ่วงคอนกรีตจมอยู่อ่าวไม่ห่างจากบริเวณนั้น
ถามว่า สองหนุ่มเมาเบียร์นี้ หากรู้"อำนาจ" หรือ "พลัง" ของสาวคนนี้ เขาจะเข้ากรุ้มรุมทำร้ายเช่นนั้นหรือไม่? 
ยังไม่นับแรงกระตุ้นจินตนาการหลายๆอย่างเช่น ชุดเนตรนารี ชุดพยาบาล ชุดนักเรียน ที่พบได้ตามสื่อลามกมากมาย เสริมสร้างจินตนาการให้กับผู้ชม ดังนั้น หากไปถามพยาบาลสาวๆหุ่นดีๆจำนวนไม่น้อยก็จะได้รับรู้ว่า พวกเธอมักจะโดนแต๊ะอั๋งกันมาบ้างไม่มากก็น้อย ซึ่งคนไข้ก็มักจะโดนสวนกลับไป ไม่ด้วยวาจา ก็เป็นน้ำหนักมือเวลาฉีดยา เจาะเปิดเส้น ที่มากกว่าปกติสักหน่อยให้เข็ดหลบ และ แม้แต่ สาวๆโซเชียลที่ต้องการความปังเอง ก็ยังเอาชุดเนตรนารี ชุดนักเรียนมาใส่ถ่ายคอนเท้นวาบหวิวสวิสท้องน้อยกันเต็มไปหมด

แต่ประเด็นมันอยู่ตรงนี้ครับ
คนแต่งตัวโป๊ กับสื่อลามก ก็ไม่ได้แตกต่างกันหรอก เราๆท่านๆดูคลิป ดูรูป ดูปฎิฎิฑินแม่โขง จะส่องบีโก้โนบราเสียวจุกหลุด หรือ ไถโอนลี่แฟน แชร์วีเค อย่างไรก็ตาม เราก็ไม่สามารถออกไปหื่นกำหนัดใส่ใครที่ไหนได้ และคนที่มองหาสื่อพวกน้จนปั้ดน้ำเดิน เหนียวเหนอะเป้าก็มีเยอะแยะครับ บ้างก็กำเงินเข้าห้องน้ำ บ้างก็รีบขับรถไปลงอ่าง บ้างก็รีบกลับบ้านไปหาเมีย

หากคุณจะโทษฝ่ายหญิงว่าแต่งตัวโป๊ กระตุ้นอารมณ์จนเกิดคดีทางเพศ คุณต้องโทษสื่อทุกอย่างที่มีในโลกนี้ด้วย แม้แต่ แผนกชุดชั้นใน ที่เป็นสาวฝรั่งผิวเนียนนมเด้งใส่ชั้นในความลับของป้าจิกยืนแอ่นเอวเคิร์ฟโค้ง หรือ ต้องแบนเว็บไซท์ให้พรทั้งหลายให้หมดไปจากดินแดนสารขันธ์นี้
และอย่าลืมนะครับว่า นับตั้งแต่ญี่ปุ่นให้อุตสาหกรรมเอวีขึ้นมาผงาดได้ อัตราอาชญากรรมทางเพศเมืองปลาดิบก็ลดลงอย่างมีประเด็นเลย ดังนั้น แรงกระตุ้นทางเพศ ไม่ใช่สิ่งที่เป็นปัญหาครับ ปัญหาคือ สภาพสังคม โอกาส ค่านิยม ที่ละหลวม โอกาสเกิดเหตุในมุมต่างๆมีได้ง่ายกว่า

ใครจำได้มั้ยว่า ไม่นานมานี้ มีเหตุข่มขืนเด็กหญิง ใกล้สถานีรถไฟฟ้าสถานีใหญ่ เพียงเพราะตรงนั้นคือที่รกร้าง พงหญ้า มีกำแพงรั้วรอบ การฉุดกระชากลากน้องเข้าไปเพียงไม่กี่สิบเมตร ก็เพียงพอแล้วที่จะย่ำยีก่อนคร่าชีวิตเด็กน้อยไปจากพ่อแม่ หากไม่มีน้องหมาคาบขาน้องเค้าซึ่งเอามาแทะเล่นให้คนเห็น ก็คงยังหาตัวน้องเค้าไม่พบหรอก

นี่คือความจริงที่เราต้องยอมรับอย่างตรงไปตรงมาว่า สังคมของเรา มีจุดเสี่ยง ล่อแหลม ต้องพัฒนาอีกมาก อย่ามัวโทษการแต่งตัวเลย มันเป็นการปัดความรับผิดชอบของสังคม ที่ควรสอดส่องช่วยเหลือกัน ไปอยู่ที่คนนั้น คนนี้ ทำตัวเอง ทำตัวไม่เหมาะสม แต่งตัวแบบนี้สมควรแล้ว หรือ หาเรื่องใส่ตัว แต่ตัวคุณเองล่ะครับ ทำหน้าที่ของคนในสังคมที่ช่วยกันลดปัญหาเหล่านี้ได้มากขนาดไหน คุณช่วยกันสร้างสรรค์ชุมชน สังคมรอบตัวให้สว่าง สะอาด ปลอดภัยได้แค่ไหน คุณช่วยป้องกันการเอาเปรียบ ล่วงละเมิดทางเพศในที่ทำงานได้แค่ไหน คุณกล้าหรือเปล่าที่จะเปิดโปงมือของชายโรคจิตที่ควักกางเกงในสาวออฟฟิศบนรถไฟฟ้า คุณเห็นผู้ชายฉุดกระชากลากผู้หญิงสักคนแล้วคุณพร้อมหรือเปล่าที่จะเลียบๆมองๆไว้ไม่ห่าง อย่างน้อยเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเหตุร้ายแรง
หรือคุณเป็นพวก "ไม่ใช่เรื่องของฉัน" และโทษทุกอย่างในสังคม โทษรัฐ โทษคนนั้น โทษคนนี้

และ โทษผู้หญิงที่แต่งตัวโป๊ จนกระตุ้นให้คนอยากข่มขืน

ใช่ครับ คุณกำลังโทษทุกคน แต่ ไม่ได้โทษตัวเองว่า ที่สังคมมันเป็นแบบนี้ ก็เพราะคุณด้วยนั่นแหละ