สั้นๆเลยครับตามหัวข้อ
"เหยื่อยที่แต่งตัวโป๊" กับ "สภาพแงดล้อมเหมาะสมจะเกิดคดีทางเพศ"
อันไหนคือปัจจัยหลักกันแน่ในความเห็นของคุณ

ขยายความ(อ่านหรือไม่อ่านก็ได้)
การแต่งตัวโป๊ของเหยื่อ หมายถึง การแต่งกายล่อแหลม กระตุ้นให้เกิดอารมณ์ทางเพศเช่น นุ่งสั้นมาก คอลึกเห็นร่องอก
สภาพแวดล้อม หมายถึง สถานที่ลับตาคน ซอยเปลี่ยว ห่างไกล หรือ พื้นที่ปิด มิดชิด ไม่มีใครเข้ามาได้ รวมถึง สภาพของเหยื่อที่ไม่มีทางสู้เช่น ร่างเล็ก พิการ อ่อนแอ หรือแก่ชรา

แตกประเด็น (หากใครอ่านมา ถึงจุดนี้ ขอถามให้แลกเปลี่ยนเพิ่มได้)
หากคิดว่า การแต่งกายของเหยื่อคือสิ่งกระตุ้นหลักให้เกิดอาชญากรรมทางเพศ ผมมีคำถามต่อว่า สื่อต่างๆที่มีอยู่ เช่น หนังสือวาบหวิว(ที่ไม่ผิดกฎหมาย) หนังอาร์(ที่ไม่ผิดกฎหมาย) เรื่องสั้นปลุกใจ ไปจนถึง โซเชียล คลิปเต้นต่างๆที่สาวๆโพสต์แล้วโยกย้ายส่ายเอวในชุดลำลอง
เหล่านี้
ยั่วยุ กระตุ้น หรือไม่ และ ทำให้คนเกิดอารมณ์ทางเพศได้หรือไม่ และ ทำให้คนตัดสินใจก่ออาชญากรรมทางเพศได้หรือไม่
และเสื่อเหลล่านี้ ถือว่า "ผิด" หรือไม่ต่อสังคม ดังเช่นที่เรา เบลมเหยื่อทางเพศว่า "แต่งตัวโป๊" เอง

และหากใครอ่านถึงจุดนี้ ขอถามย้ำอีกครั้งว่า
การแต่งกาย หรือ สภาพแวดล้อมกันแน่ ที่คุณคิดว่า เป็นปัจจัยสำคัญให้เกิดอาชญากรรมทางเพศ?

ความเห็นเจ้าของกระทู้
การแต่งกาย ไม่ใช่สิ่งเร้า แต่การเกิดอาชญากรรมทางเพศ เกิดเพราะสิ่งแวดล้อม และ เหยื่อ ที่ไม่มีทางสู้เป็นสำคัญ
ไม่ว่าจะ ลวนลามบนรถโดยสาร ที่คนร้ายทำเพราะคิดว่ารอด เมื่อโดนเปิดโปงมักหนี หรือ การข่มขืนที่เกิดจากสถานที่ โอกาส เอื้ออำนวย

และ เราควรเลิกเบลมเหยื่อได้แล้ว การถูกกระตุ้นทางเพศ ใครๆก็มีได้แต่ การก่ออาชญากรรมทางเพศ คือสิ่งผิด เป็นอาชญากรรม หยุด เบลมเหยื่ออาชญากรรม เพราะพวกเค้าคือเหยื่อ ที่ไม่อยากให้เกิดเรื่องพวกนี้  ยังไม่นับว่า คนร้ายไม่น้อยที่จงใจสร้างสภานการณ์ที่เอื้อต่อการเกิดอาชญากรรม เช่น ครูที่เรียกนักเรียนหญิงมาห้องพักครูในเวลาปิดเทอม และ สังคมเรา มีจุดล่อแหลม อันตรายที่ต้องพัฒนาอีกมาก เช่น พื้นที่รกร้างใกล้สถานีรถไฟฟ้า เสียงดัง ที่คนร้ายสามารถฉุดเด็กเข้าไปข่มขืนในพงหญ้าข้างถนนได้โดยง่าย

หากคุณยงคงเบลมเหยื่อ โทษการแต่งกาย ก็จะหลงลืมว่า ปัจจัยจริงๆมันคืออะไร
โทษเหยื่อ มันจบ เพราะ"ทำตัวเอง"
โทษอย่างอื่นมันไม่จบ เพราะมันต้องหาทางแก้ปัญหา