ออกพรรษาแล้ว
ไร้ริ้วผิวแผ่วสายลมหนาว
และหวามไหวไม่มีแม้ข่าวคราว
เหมันต์มิก้าวเข้ามาเยือน
ในความหงอยเหงา
ใต้ร่มเงาดายเดียวเปล่าเปลี่ยวเพื่อน
ขับกล่อมเพลงลมหนาวกับดาวเดือน
ยิ่งดูเหมือนหนาวนิ่งยิ่งเหงางม
เหมันตฤดูพรูมาช้า
หรือตัวข้าหนาวเนื้อจนเหลือข่ม
รอลมหนาวโชยไล้ใจซอมซม
หนาวไม่สมลมไม่มาอารมณ์ไร้
แหนงหน่ายการเมืองเรื่องจงรัก
หวังลมหนาวกราวกวักทักหวามไหว
ลมไม่มีหนาวไม่มาข้าเหว่ใจ
จารกลอนให้หายเบื้อเผื่อหนาวมา
เบื่อบ้างเป็นธรรมดา