ม่านหมอกราตรี

   เย้าหยอกพาที                   เย็นรื่นไล้ลาม
    หนาวเหน็บเจ็บห่ม                    เคล้าลมหวิวหวาม
               ฉุดใจไหวตาม                   เปล่าเปลี่ยวเดียวดาย


                                            ราตรีเงียบเหงา

     หมอกบางพรางเงา                    คลอเคียงเบี่ยงบ่าย
    หมู่ดาวพราวพร่าง                    กระจ่างพริ้มพราย
ผ่านผันจันทร์หาย                   หลีกลี้หนีไกล


                                         ราตรีคืนแรม

ไร้แสงแต่งแต้ม                    ดาวต่ำรำไร
           จันทราลาลับ                    หายวับหลับไหล
     กระนั้นหรือไร                   ที่เจ้าร้าวรอน


                                         ราตรีเจ้าเอ๋ย

      ไยเศร้าจังเลย                    หรือเจ้าเง้างอน
  เพียงจันทร์ผันผาย                    เร้นกายยอกย้อน
เจ้าไยถ่ายถอน                    จืดรัก..ภักดี