เหมันต์ลุธุมาอุษาโยคมารุตโบกโลกล้อมห้อมไอหนาวนภดลหม่นรับอับแสงดาวไร้สกาวพราวแพรวแววกลา อัมพุทเคลื่อนเลื่อนโลมโพยมเย้ามฆาเข้าเนาเช่นหลบเร้นหาอนธการนานคืนกลืนเวลาวังเวงแว่วแคล้วคราแรมราตรี เทิ

O แว่วยินคลื่นน้ำฟาดเสียงกราดเกรี้ยว กลางค่ำคืนเปล่าเปลี่ยว..กรากเชี่ยวไหล เห็นแผ่นผืนน้ำพลิ้วเป็นริ้วไป ล้อลมไหววาดคลื่นอยู่ครื้นเครง O เกลื่อนฟ้านั้น..จันทร์ดาวแสงพราวพร่าง แสนไกลห่างมีสิทธิ์เพียงพิ

สายรุ้งเรียว เกี่ยวโค้ง ตรงขอบฟ้าวางทาบทา ดูงาม เมื่อยามสายหลังหยาดหยด ร่วงกรุ่น พิรุณปราย รุ้งทอสาย เลิศล้ำ อร่ามตา สะท้อนแสง สีคราม งามไสว กลางน้ำใส โอบ