...................  ๐ น้ำตา .. ใครหยดหยาด     ..    แต้มกระดาษด่างเป็นไข
                        จานเจือ .. น้ำจากใจ        ..    เร่งให้สายตาพร่าเลือน

                        มองภาพ .. ไม่เป็นภาพ     ..    น้ำตาอาบคราบคลาดเคลื่อน
                        โลกจริง ..  โลกบิดเบือน   ..    เหมือนพบโลกใบใหม่เออ

                        เม็ดน้ำ  ..   ใสสะอาด       ..    เปียกกระดาษวาดเสนอ
                        โลกจริง  ..  ชิงชังเก้อ       ..    โลกละเมอเพ้อหลงคอย

                        เคว้งคว้าง .. เวิ้งว้างว้า      ..    เปลืองน้ำตาค่าใช้สอย
                        วิญญาณ์  ..  ท้าชะรอย      ..    ปล่อยน้ำตาพร่าประโลม

                        สะท้าน  ..  สะท้อนหนาว   ..     แลวับวาวฟ้ากระโจม
                        ครั้นครา  .. ฟ้าคลั่งโครม   ..     โทรมทุกครั้งใต้วังจินต์

                        ใจหาย   ..  ไปกับกาล      ..     ประสบพาลมิรู้สิ้น
                        น้ำตา    ..   หล่นอาจิณ    ..     ดินกระหายน้ำตาใคร

                        ก้าวย่าง ..   เส้นทางรก     ..     ดอกเศร้าดกชูไสว
                        สูดซับ   ..   รับกลิ่นไอ     ..      ได้เติมเต็มเพิ่มมายา

                        สะท้าน  ..   สะท้อนหนาว  ..     น้ำตาเผาเต่าตัวล่า
                        คร่ำท้อ  ..   ล้อลีลา         ..     ดวงตาช้ำน้ำไหลริน  ...............