ท่ามกลางขุนเขาและทุ่งดอกไม้ที่ผลิบานอย่างงดงาม หมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งตั้งอยู่ในอาณาจักรที่ผู้คนยังคงใช้ชีวิตเรียบง่าย ใต้ระบบขุนนางโบราณ แม้บรรยากาศจะดูเงียบสงบ แต่กระแสใหม่ๆ เรื่อง "การเปลี่ยนแปลงการปกครอง" เริ่มแทรกซึมเข้ามาโดยไม่รู้ตัว
หมู่บ้านนี้ขึ้นชื่อเรื่องช่างฝีมือหลากหลายสาขา ตั้งแต่งานแกะสลัก เซรามิก ไปจนถึงการทอผ้า แต่มีสองศิลปินหนุ่มสาวที่แตกต่างออกไป
ท่ามกลางศิลปินในหมู่บ้าน 'ลี่ชิง' โดดเด่นด้วยพรสวรรค์พิเศษในการเป็นช่างอักษร ฝีมือของเธอไม่ได้มาจากเพียงความเชี่ยวชาญในการควบคุมพู่กัน แต่ยังมาจากพู่กันหยกโบราณที่สืบทอดในตระกูลมาหลายชั่วอายุคน พู่กันเล่มนี้มีพลังลึกลับที่จะเชื่อมโยงจิตวิญญาณของผู้เขียนเข้ากับตัวอักษร ทำให้ทุกลายเส้นที่เธอรังสรรค์สามารถส่งผ่านความรู้สึกไปถึงหัวใจของผู้อ่าน ราวกับมนตร์สะกดที่มองไม่เห็น หญิงสาวร่างบางในชุดกี่เพ้าสีครามอ่อน ผมยาวดำขลับรวบเป็นมวยเรียบง่าย ดวงตาคมกล้าแฝงแววปัญญา มักจะนั่งทำงานอยู่ที่ระเบียงบ้านไม้เก่าริมสระบัว
ในหมู่บ้านเดียวกัน 'หลินเฟย' นักดนตรีหนุ่มรักษาบทเพลงโบราณผ่านเครื่องดนตรีสายที่เป็นสมบัติล้ำค่าของหมู่บ้าน เสียงที่บรรเลงจากสายไหมและไม้เก่าแก่นี้มีมนต์ขลังประหลาด เมื่อเขาบรรเลงเพลงโศก ผู้ฟังต่างสะเทือนใจจนน้ำตาไหล แต่เมื่อเปลี่ยนเป็นทำนองเร้าใจ กลับทำให้ทุกคนลุกขึ้นยืนด้วยพลังแห่งความหวังที่พลุ่งพล่าน ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งในชุดผ้าฝ้ายสีน้ำตาลเข้ม ใบหน้าคมสันแต่อ่อนโยน ดวงตาฉายแววครุ่นคิด มักจะพบเขานั่งบรรเลงดนตรีใต้ต้นหลิวริมลำธาร
 
ยามบ่ายวันหนึ่ง ลานกว้างกลางหมู่บ้านคึกคักเป็นพิเศษ ผู้เฒ่าผู้แก่และคนหนุ่มสาวมารวมตัวกันด้วยจุดประสงค์ต่างๆ บ้างก็มาออกร้านขายของ บ้างก็มาแสดงงานฝีมือ ลานกว้างกลางหมู่บ้านอบอวลด้วยกลิ่นธูปหอมจากร้านเครื่องหอม ผสานกับกลิ่นขนมถั่วแดงที่เพิ่งอบเสร็จใหม่ๆ เสียงต่อรองราคาผ้าไหมดังแว่วมาจากร้านขายผ้า เด็กๆ วิ่งเล่นไล่จับกันพลางหัวเราะร่าเริง ที่มุมหนึ่งของลาน ใต้ร่มไม้ใหญ่ที่ให้ร่มเงาเย็นสบาย หญิงสาวผู้เป็นช่างอักษร นั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของลานกว้าง ข้างกายมีหมึกและแผ่นกระดาษเตรียมพร้อม เธอกำลังเขียนตัวอักษรขนาดใหญ่เป็นสโลแกนสนับสนุน "การเปลี่ยนแปลงครั้งใหม่" ให้คนในหมู่บ้านได้เห็น มีผู้คนเข้ามายืนดูด้วยความสนใจ
จังหวะเดียวกันนั้น ชายหนุ่มนักดนตรีก็นำเครื่องดนตรีสายมานั่งเล่นในบริเวณใกล้ๆ เขาไม่ได้ตั้งใจจะร่วมขบวนการทางการเมืองใดๆ เพียงแต่ต้องการใช้เสียงเพลงเป็นสื่อให้คนรู้สึกสดใส อย่างไรก็ดี เสียงเพลงที่เขาบรรเลงคล้ายจะสอดรับกับลายเส้นของหญิงสาวได้อย่างลงตัว
"ลายอักษรของคุณสวยจังครับ…" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเบาๆ เมื่อลายเส้นสุดท้ายลงตัวพอดี หญิงสาวเงยหน้าขึ้นสบตาเขา เธอสังเกตเห็นเครื่องดนตรีสายเก่าแก่ในมือเขา "เสียงเพลงของคุณก็เพราะมากเหมือนกันค่ะ ฉันเขียนเพลินไปเลย" คนที่ยืนรอบข้างค่อยๆ หันมามอง ทั้งสองต่างก็เขินเล็กน้อยแต่กลับมีรอยยิ้มที่อบอุ่น สายตาของพวกเขาบอกให้รู้ว่าศิลปะมีพลังเยียวยาและมอบความหวังได้
อย่างไรก็ตาม ห่างออกไปไม่ไกล มีสายตาหลายคู่ที่มองด้วยความไม่พอใจ บรรดาข้าราชการของเจ้าขุนมูลนายในระบบโบราณไม่ชอบใจนัก เมื่อเห็นว่าหญิงสาวเขียนอักษรที่ชวนให้ผู้คน "ตั้งคำถาม" ต่ออำนาจ และชายหนุ่มเล่นเพลงปลุกใจเรียกร้องความเสมอภาค ทุกสายตานั้นสะท้อนอคติและหวาดระแวง
ต่อมาไม่นาน คำสั่งจากขุนนางระดับสูงก็ออกมาว่า ห้ามหญิงสาวผู้เป็นช่างอักษรเขียนข้อความปลุกเร้าอย่างนี้อีก และห้ามชายหนุ่มบรรเลงเพลงในที่สาธารณะ เนื่องจากเกรงว่าชาวบ้านจะ "ใจกล้า" เกินไป อาจจะก่อความวุ่นวาย
"จะให้เราหยุดทำสิ่งที่รักได้อย่างไรกัน…" หญิงสาวมองพู่กันหยกในมือ น้ำตาเอ่อคลอ เธอเห็นประกายสีเขียวของหยกสะท้อนแสงตะวันอย่างหม่นหมอง ชายหนุ่มเองก็มองเครื่องดนตรีสายของเขาด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง "เสียงเพลงที่เคยทำให้คนมีความสุข กลับถูกมองว่าเป็นภัยแก่บ้านเมือง" เขาพูดกับตัวเอง
พวกเขาจึงตัดสินใจร่วมกันสร้างผลงานครั้งสุดท้าย เรียกว่า "เพลงกับอักษร" หญิงสาวเขียนลายอักษรบนผืนผ้าที่ใหญ่พอจะมองเห็นได้จากระยะไกล ขณะที่ชายหนุ่มบรรเลงเพลงขับขานเคล้าไปด้วย โดยมีผู้คนในหมู่บ้านมาร่วมเป็นสักขีพยาน บ้างยิ้มด้วยความหวัง บ้างหลั่งน้ำตาเพราะรู้สึกถึงพลังบริสุทธิ์ของศิลปะ
อย่างไรก็ดี ข่าวลือเรื่อง "เพลงกับอักษร" แพร่สะพัดจนถึงฝ่ายอำนาจเก่า พวกเขาส่งคนเข้ามาปราบปราม เกิดเหตุชุลมุนและการจลาจลย่อมๆ หญิงสาวรีบนำ "พู่กันหยก" ซ่อนในหีบสมบัติของครอบครัว ก่อนจะหลบหนีออกจากหมู่บ้านไปอย่างไร้จุดหมาย เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่จำต้องฝาก "เครื่องดนตรีสาย" ไว้กับสหายสนิทและทิ้งหมู่บ้านไปเพื่อความปลอดภัย
"ฉันจะกลับมาหาคุณ" เขาเปรยอยู่ในใจด้วยความเจ็บปวด ส่วนเธอเองก็ตั้งมั่นว่า "สักวันหนึ่ง เราจะได้ใช้ศิลปะนี้ร่วมกันอีก" ทว่า ทั้งคู่กลับเลือนหายไปจากหมู่บ้าน และข่าวคราวก็ราวกับถูกกลืนเข้าในกระแสการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่