พี่ แม้นมิเอ่ยเอื้อน น้ำคำ
บุญพี่น้อย รอยกรรม ก่อนสร้าง
คอยเพียงพร่ำเพ้อนำ ครวญคร่ำ
รักส่งใจให้บ้าง ก่อนล้าแรมไกล
เป็นเพราะบุญพี่น้อย พลอยจร
มาก่อนวานวิงวอน ใฝ่เฝ้า
และคงโง่งมตอน รักเร่
ด้วยที่เขาแย่งเจ้า ไขว่คว้าไปชม
พี่เหนียมเจียมเอ่ยถ้อย ร้อยคำ
ต้อยต่ำจึงเก็บงำ หม่นช้ำ
ฝืนใจข่มระกำ ไร้ชื่น
ตรมข่มจมขื่นกล้ำ อยู่ร้างเปลี่ยวกาย
บุญพี่มีแต่น้อย เต็มที
รักจึ่งหายหลีกหนี เร่ร้าง
เพราะมัวนิ่งชีวี ปองมั่น
เกินกว่าแก้ใช่อ้าง ยิ่งช้ำอกตรม
เป็นเพราะบุญพี่น้อย คล้อยลา
ขืนอยู่ใจพลอยพา ยิ่งเศร้า
กรรมหรือที่รักครา ฝันใฝ่
ต้องห่างร้างซึ่งเจ้า พ่ายแพ้แก่เขา
บุญน้อยละคล้อยจร สละก่อนระงับหวัง
โง่งมระทมคลั่ง ก็เพราะยังมิได้ชม
ด้วยเหนียมและเจียมคำ กวต่ำระส่ำขม
กล้ำกลื้นสะอื้นข่ม มนตรมสะท้านกาย
บุญน้อยชะรอยผ่าน ปริวิมานสลายราย
กว่าแก้ก็เกินสาย ละผละหมายมลายมั่น
น้อยบุญญะหนุนมา อุระล้าวิโศกศัลย์
กรรมใดไฉนกั้น รตินั้นทลายลง
บุญน้อยคล้อยจากจร ถึงมาก่อนก็สิ้นหวัง
โง่งมตรมเหมือนงั่ง เขามาหลังยังได้ชม
พี่เหนียมเจียมถ้อยคำ รู้ตัวต่ำช้ำไม่สม
กล้ำกลืนฝืนใจข่ม อั้นอกตรมขมเดียวดาย
บุญพี่นี้ถึงมี น้อยเต็มทีที่รักกลาย
มัวนิ่งนึกเอียงอาย เกินแก้สายสุดหมายมั่น
บุญน้อยคล้อยจากลา อยู่เห็นหน้าพาโศกศัลย์
บาปกรรมทำหรือนั่น รักใฝ่ฝันพ่ายแพ้เขา
พี่ มาก่อน วอนให้ สายใยรัก
บุญน้อย นัก จักจาง เลือนห่างหาย
พี่ รอชม ข่มพลาง แทบวางวาย
บุญน้อย กลาย พ่ายล้า พาเศร้าซม
พี่บุญน้อยคล้อยซึ่งไม่ถึงหวัง
โง่งมงายคล้ายงั่งครั้งไม่สม
เก็บกล้ำกลืนฝืนให้น้อยใจข่ม
อั้นอกตรมขมเดียวแสนเปลี่ยวกาย
บุญมีน้อยคอยรักจักยอมเจียม
มัวนิ่งเหนียมอายอยู่รู้ก็สาย
พี่บุญน้อยคล้อยไกลให้เสียดาย
รักใฝ่ฝันนั้นพ่ายสลายลา
หยิบรอยเหงา เอามาอ้อน กลอนตอนต้น
ส่งให้คน ที่ใช่ ได้ใฝ่หา
แม้เคยผูก พันขีด อดีตมา
บุพเพเล่ห์ เสน่หา สรรพาเจอ
เพียงเพิ่งพาน ประสบ ดังพบฝัน
หรือสวรรค์ บันดาล พาลให้เพ้อ
ถ้วนถ้อยคำ นำความ นิยามเธอ
คงไม่ใช่ ละเมอ เจอจริงจริง
โชคชะตา เวลา พามาพบ
เวียนบรรจบ ครบเงื่อนไข ในทุกสิ่ง
หายอมแพ้ แก่อย่าง ที่อ้างอิง
เพราะเรื่องจริง รักด้วยใจ ใช่ครอบครอง
เก็บความชื่น รื่นใน ใจน้อยนิด
เก็บความคิด ข่มไว้ ใช่เจ้าของ
เก็บความเจียม จริงใจ ได้แค่มอง
เก็บใจปอง ตรองไว้ ใจเบาบาง
บุญเราน้อย คอยชม ภิรมย์ครวญ
บุญเราน้อย คอยนวล ชวนร่วมสร้าง
บุญเราน้อย คอยใจ ไม่เลือนราง
บุญเราน้อย คอยแอบบ้าง อยู่ข้างใจ
พี่บุญน้อยยอมถอยไกล จมเจียมใจให้ห่างหาย
กล้ำกลืนฝืนเดียวดาย พังแพ้พ่ายให้แก่เขา
ขอให้ได้รับความสุขจากร้อยกรองและบทเพลงครับ
พี่บุญน้อย