คือเรารู้สึกเหนื่อยมากๆเลยค่ะ ทั้งที่อายุเเคาหลักสิบต้นๆ ทำอะไรก็เหนื่อย นั่งอยู่เฉยๆก็ปลงกับชีวิต หายใจก็ยากลำบากเหลือเกิน55 จริงๆเราไม่ได้อยากตายขนาดนั้น เเต่เเค่มันไม่มีเหตุผลอะไรเลย น่าจะหมดไฟด้วย อะไรที่ชอบก็กลายเป็นเบื่อ เบื่อไปหมด วาดรูปจากที่เคยวาดสวย ตอนนี้ก็ห่วยเเตก ทุกอย่างเลย สุขภาพย่ำเเย่ขึ้นทุกวัน ปีนึงเข้าโรงบาลอย่างน้อย3ครั้ง เเละทุกครั้งเกือบตายทุกครั้ง มันเหนื่อย มันเหนื่อยมากๆเลยค่ะ ถ้าไม่นับเรื่องตัวเองที่เเย่ มันก็มีอีกหลายปัจจัย รู้สึกว่าโตเร็วกว่าวัยเดียวกันมากๆเลยค่ะ ตอนเราอายุ 4 ขวบเราเริ่มสงสัยว่า เราจะเกิดไปทำไม คือหนูไม่รู้อ่ะ มีหลายอย่างเลยเเต่หนูรู้ว่าอาจใช่ เเต่ในอีกเเง่นึงหนูนี่เเหละที่โตช้ากว่าเค้ามากๆ หนูทำกับข้าวเองไม่เป็น อย่างดีก็ได้เเค่มาม่าคัพ หนูตื่นมาทุกวัน เพื่อมาเรียนบทเรียนที่ไม่เคยเข้าใจ มาเพื่อฟังเสียงของพ่อเเม่ที่เปรียบเทียบคนอื่นกับหนูทุกวัน บางทีอยู่บนตึกก็สงสัยว่าถ้าโดดไปจะเป็นยังไงนะ ก็เลยอยากฟังคำเเนะนำจากพี่ๆค่ะ