ที่ผ่านมาผมเริ่มสัมผัสได้ว่าทางโลกที่ใฝ่หาแต่ละสิ่งแต่ละอย่างมาประดับบารมีตัวเองนั้นมันช่างเหนื่อยหน่ายเหลือเกิน ไม่ว่าจะความสำเร็จหรือคนรัก หรือในอนาคตที่ผมจะต้องทำงานในวันข้างหน้าก็ต่างมีแต่เรื่องเงินทอง หน้าที่ ตำแหน่ง ที่แต่ละคนต่างก็แก่งแย่งไม่ต่างกัน ผมคิดสภาพตัวเองทำงานแล้วไม่ได้ตำแหน่งสูง ๆ ซักทีก็เหนื่อยครับ รู้สึกชีวิตนี้จะไม่อยากทำอะไรแบบนั้นเลย เรื่องคนรักผมก็ไม่โอเค ผมไม่เคยมีใครเข้ามาในชีวิตซักเท่าไหร่ มันรู้สึกว่าพอแล้วสำหรับผมที่จะต้องไปใฝ่หาตามมัน รู้สึกแค่ว่าอยากอยู่กับตัวเองสงบ ๆ ไม่ต้องบวชพระ แต่อยู่กับตัวเอง ออกจากทุกสิ่งอย่างที่มนุษย์ปรุงแต่งขึ้นไม่เว้นแม้แต่เรื่องศาสนา อยากไปใช้ชีวิตตามธรรมชาติของตัวเองที่ควรมีแค่ภาพของความว่างเปล่าไม่มีสิ่งใด ๆ มายุ่งกับจิตใจ แบบนี้ดีมั้ยครับ ? ผมเชื่อว่ามนุษย์ควรเกิดและตายไปก็พอ จะสืบดำรงเผ่าพันธ์เพื่อมาแก่งแย่งชิงดีกันนับแต่อดีตยุคกำเนิดอารยธรรมนั้นมันเป็นสิ่งที่ไม่สมควรมี