สวัสดีค่ะ หนูอายุ18 ตอนนี้ก็อยู่ในช่วงที่คะแนน
A-levelออกมากันแล้ว  แต่คะแนนออกมาไม่ดีเลย จึงทำให้หนูเครียดมากๆและผิดหวังกับตัวเองถึงแม้ว่าตัวเองจะพยายามถึงที่สุดแล้ว มันทำให้อารมณ์ของหนูขึ้นลงๆๆแปลกๆกว่าปกติ พอคิดว่าจะต้องหาคณะอื่นที่ไม่ใช่คณะที่ตัวเองต้องการ มันก็ทำให้หนูรู้สึกเครียดคิดมากไม่หยุด ทำให้หนูนอนไม่หลับ อาการนอนไม่หลับนานมากๆแล้วที่ไม่ได้เป็น แต่ตอนนี้มันกลับมาอีกรอบ มันทำให้หนูนอนคิดไปเรื่อยว่าจะทำยังไงต่อไปดี และมันก็ไม่ใช่เรื่องนี้เรื่องเดียวที่ทำให้หนูเป็นเครียดแบบนี้

อีกเรื่องนึงก็เป็นเรื่องของคนที่บ้าน ยายเริ่มเดินไม่ค่อยได้แต่ก็ยังทำอะไรเองได้อยู่ จึงทำให้หนูและพี่ชายต้องดูแลยายแทนลูกๆของยาย แต่ "หนูเป็นคนเดียวที่ต้องดูแลยาย" ไม่มีใครช่วยหนูเลย ยายเอาแต่เรียกใช้หนู แม้จะเป็นเวลาที่หนูกำลังอาบน้ำและเวลาที่นอนอยู่ หนูรู้สึกว่าหนูโดนล้ำเส้นมากเกินไปแล้ว หนูแทบจะไม่มีเวลาให้ตัวเองเลย หนูไม่มีความสุขเลย หนูเครียดและอึดอัดมาก
<แล้วทำไมไม่ให้พี่ชายช่วย หนูขอตอบเลยว่าเพราะยายไม่ได้เรียกพี่ชายค่ะ ถ้ายายเรียกพี่ชายเมื่อไหร่พี่ชายก็คงจะไปช่วย แต่พอยายไม่ได้เรียกพี่ชายก็จะไม่ไปช่วยค่ะ แต่ทุกวันและทั้งวันทั้งคืนนี้ยายเอาแต่เรียกหนูค่ะ)>
และเวลายายขอให้ช่วย พอหนูเผลอทำอะไรพลาดยายก็จะด่าใส่หนูและเวลาลูกๆของยายมาหา ยายก็จะเอาเรื่องที่หนูทำผิดพลาดไปเล่าให้ลูกๆของยายฟัง สิ่งนี้ยิ่งทำให้หนูคิดไปแล้วว่า "เราช่วยทุกอย่าง เราช่วยยายพยุง ช่วยยายกินข้าว ช่วยยายพาไปอาบน้ำ เราทำทุกอย่างแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือคำด่าหรอ"  หนูเริ่มรู้สึกเครียดเพิ่มขึ้นขึ้นมาเมื่อคะแนนสอบออก และยายก็ด่าหนูในวันนั้นด้วย ในหัวหนูตอนนั้นก็แต่มีคำว่า เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว เหนื่อยเหนื่อยเหนื่อยเหนื่อยเหนื่อยเหนื่อยจนอยากตาย ผูกคอตายให้หมดปัญหาจะได้ไม่เหนื่อยไปทั้งชีวิตเลย จะได้ไม่มีคนมาด่าเราอีก วันที่เราตายคนก็คงจะไม่ด่าเราแล้ว    แต่ก็ทำได้แค่คิดนี่แหละค่ะ หนูไม่กล้าทำจริงๆ ถ้าหนูทำลงไป แมวที่หนูเลี้ยงไว้ใครจะอยู่เล่นด้วย ลูกแมวจรที่หนูเอาข้าวแมวให้กินคงจะไม่มีใครให้ข้าวแน่ๆถ้าหนูทำลงไป 
สิ่งนี้ทำให้หนูต้องฉุดตัวเองขึ้นมา พยายามแล้วพยายามอีกที่จะไม่ให้ตัวเองดิ่ง 

ขอบคุณล่วงหน้า ถ้าหากมีคนเข้ามาอ่านและเข้าใจสิ่งที่หนูคิดไว้และไม่ต่อว่าหนู 😊