เราเป็นพนักงานบริษัทเล็กๆ เเห่งหนึ่ง ทำงานที่นี้ได้ประมาณ 8 ปี เเล้วค่ะ ตั้งเเต่เรียนจบใหม่ๆ เรื่องของเรื่องเพื่อนที่ทำงาน มาทำงานทีหลังเราได้ประมาณ 3ปีกว่า เค้าออกรถยนต์มือ 2 มาแล้วเอามาที่ทำงาน หัวหน้าเห็นก็ถามว่ารถใคร อะไรยังไง ผ่านไป 2-3 วัน วันนี้อยู่ดีๆหัวหน้าก็พูดขึ้นว่า "เพื่อนที่มาทีหลังเค้าเเซงหน้าไปแล้วนะ เอ็งยังขี่ 2 ล้ออยู่เลย" แต่ขณะนั้นโทรศัพท์เข้าพอดีเลยไม่ทันฟังต่อ แล้วผู้จัดการก็เดินออกไป เราก็เสียความรู้สึกมาก แต่เบื้องหลังเราที่ไม่ได้บอกใคร เราเป็นลูกสาวคนเล็กค่ะ มีพี่ชาย 1 คนเเต่เค้าเเยกไปมีครอบครัว ค่าใช้จายทางบ้านที่ต่างจังหวัด (พ่อเกษียนส่วนแม่ป่วยค่ะ ตอนนี้พ่อเป็นคนดูแลแม่) เรารับผิดชอบคนเดียวทั้งหมดเดือนๆ ราวๆครึ่งหมื่น+ ค่ะ มันก็ไม่ได้มากและก็ไม่ได้น้อยสำหรับผู้หญิงตัวคนเดียวอย่างเราค่ะ ก่อนนี้หน้าเราเคยเเต่งงานแต่ก็เจอแฟนที่ผลักภาระทุกอย่างให้เราฝ่ายเดียว ต้องเลิกลากันไป เหมือนชีวิตต้องมาเริ่มต้นใหม่ เริ่มเก็บเริ่มสร้างใหม่อีกรอบ  เราอายุ 28 อย่าง 29 แล้ว มีเงินเก็บก้อนเล็กๆเผื่อทางบ้านฉุกเฉินเอาไว้สำลองนะคะ อยากรู้เหตุผลว่าการที่ไม่มีรถยนต์ขับแล้วก็ไม่มีผลกระทบต่อการทำงานเราเลย ด้วยมันดูล้มเหลว มันดูเราเเย่ขนาดนั้นเลยหรอค่ะ

ปล.คนเก่าๆโดนหมดทุกคนค่ะ พี่ๆบางคนมีรถก็โดนแซะว่าเมื่อรัยจะออกคันใหม่ ทั้งๆที่ผู้จัดการคนนี้ยังต้องลางานไปขึ้นศาลไกล่เกลี่ยหนี้บัตรเครดิตอยู่เลยค่ะ555+