สวัสดีครับ ผมมีเรื่องของผมเองมาเล่นขำๆ ตอนนี้ผมอะอายุ 25 ปี ตั้งเเต่เรียนจบ ปวส (ช่วงโควิด) ก็ทำงานมาตลอดไม่เคยตกงานเลย ทำงานมาก็ใช้ไม่ได้สุรุ่ยสุร่ายอะไร แบ่งให้ปู่ อาทิตย์ละ 3,000 บ.ตลอด เเละไม่เคยนึกถึงเรื่องเก็บเงินเลย…
       จ๊นกระทั้งรู้สึกเบื่อกับงานที่ทำจึงตัดสินใจพรวดพราดลาออก โดยที่บ้านมีแค่ปู่ไม่รู้ (เลยเป็นเหตุผลว่าทำไมไม่ลับบ้าน)
       เราออกมามีเงินติดตัว 15,000 บ.ถ้วน เอาละลาออกมาเนี้ย หนึ่งเลยไม่มีที่อยู่จึงไปเปิด รร.นอนวันละ 350 บ. 4-5 วันเปลี่ยนที่ วันละ 500 บ. เปลี่ยนที่ไปเรื่ิยๆเป็นเวลา 1 เดือน จนเหลือเงิน 200 บาท. ต้องเช็คเอ้าเลยตัดสินใจกลับบ้านบอกปู่ว่าจะเอารถยนต์มาใช้ทั้งๆที่ขับไม่เป็น… ใช่ครับขับไม่เป็นอาศัยดู ตต. เป็นเวลา 1 วันเท่านั้น ดันขับได้เฉยค่อยๆไปเอาครับ
        เราใช้ชีวิตเปื่อยมาก 1 เดือนนี้ถือว่าพักละกัน
และเหลือเงิน 200 บ.กับรถ 1 คัน ที่มีน้ำมันติดอยู่ เปิดห้องก็ไม่ได้เเล้วด้วย จึงอาศัยนอนบนรถที่มีหอบเสื่อผ้า ผ้าห่ม อาศัยดึกๆขับไปจอดนอนปั้ม เช้าก็ขับเข้าห้างเพราะมีร่มจะได้ไม่ร้อน  จนตอนนี้ที่กำลังพิมพ์อยู่…เงินหมด น้ำมันหมดเราตัดสินใจขับมาจอดที่สุดท้ายคือตลาดที่มีห้องน้ำอยู่ข้างหลัง เราอยู่นี้ได้ 2 วันเเล้วใช้ชีวิตบนรถ คิดว่าจะเอายังไงต่อดี…  มักตลกมากเรากำลังทำอะไรอยู่  ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้เลยในหัวว่างมาก ละงงมากว่าเราทำอะไรอยู่หว่า 555 ทุกคนที่หลงเข้ามาอ่านมีอะไรอยากจะบอกเราไหมหลังอ่านเเล้ว ขอบคุณครับ