บางครั้งหนูรู้สึกอึดอัดกับคนในครอบครัวค่ะ เลยอยากมาถามว่าความคิดของหนูที่คิดแบบนี้มันผิดมั้ย บางครั้งพอหนูคิดไปก็กลัวบาป แบบเหมือนนินทาครอบครัว ..
ค่ะ ตอนนี้เราเรียนอยู่ ม.5 ค่ะ เราเป็นคนที่ครอบครัวค่อนข้างเป็นห่วงค่ะ //ตอนนี้อาศัยอยู่กับปู่และย่านะคะ พ่อแม่แยกทางกัน ปู่กับย่าค่อนข้างเป็นห่วงหนูมากเลยค่ะ
- ย่าบอกไม่ให้หนูขับรถจักรยานยนต์ค่ะบอกว่าจะให้หนูฝึกขับรถยนต์แทนเลย ซึ่งในส่วนนี้หนูรู้สึกอึดอัดมากค่ะ .. อย่างการไป ร.ร ทุกครั้งย่าก็จะให้น้าขับรถไปส่งทุกครั้ง หนูขอปั่นจักรยานไปก็เองก็ไม่ให้ ขอเดินไปเองก็ไม่ให้ หนูเป็น รด. ด้วย อย่างต้องไปทำกิจกรรมนอก ร.ร คือส่วนมากเค้าจะให้แต่ละคนเอารถออกไปเอง ซึ่งส่วนมากจะมีหนูแค่คนเดียวที่ขับรถไม่เป็นแล้วต้องขอติดรถเพื่อนไปตลอด //บ้านเราห่างจากโรงเรียนประมาณ 1-2 โลกว่าๆค่ะ เมืองที่เราอาศัยอยู่เป็นเมืองเล็ก ๆ ไม่ใช่เมืองหลวงหรือเมืองใหญ่อะไรเลย รถติดนี้แทบไม่มีเลย
- เรื่องคณะ-สาขาที่เราอยากเรียนต่อค่ะ หนูเคยคุยกับปู่และย่าว่าถ้าหากเรียนจบอยากขอไปเรียนต่างจังหวัด ย่าเราก็กำหนดไว้ว่าให้เรียนเฉพาะใน 2 จังหวัดนี้เท่านั้น (จังหวัดที่อาศัยอยู่ตอนนี้และจังหวัดข้างเคียง) ซึ่งต้องอยู่ในสายตาปู่กับย่าตลอด ย่าบอกว่าเลี้ยงโตมาก็ต้องเป็นห่วงอยู่แล้วแต่บางครั้งหนูก็รู้สึกอึดอัด
- เรื่องการเดินทางไปไหนนอกบ้าน เราเป็นนักกีฬาค่ะ //บาส,ฟิตเนต ง่าย ๆ บ้าพลังมาก เป็นผู้หญิงที่มีกล้ามอย่างผู้ชายเด๊ะเลยค่ะเรา มักจะออกไปเล่นกีฬาที่สนามกีฬาเสมอจะออกบ้านช่วงคํ่า ๆ แล้วกลับมาดึก ๆ หน่อย ซึ่งบ้านเราห่างจากสนามกีฬาแค่ 50-70 เมตร เราขอปั่นจักรยานไป ปู่กับย่าไม่ให้เราปั่นไปค่ะ บอกว่ามันอันตราย //ทางไปกลับบ้านเรากับสนามกีฬาตอนดึก ๆ ทางซอยกลับบ้านแทบไม่มีไฟเลยค่ะ จะมืดมาก แล้วต้องผ่านหอของเด็กวิลัยด้วย วัยรุ่นเต็ม สำหรับเราคิดว่า ปั่นจักรยานมันจะง่ายกว่าการที่เราจะเดินกลับในที่มืด ๆ คนเดียว ถ้าคิด ๆ ดูเราปั่นจักรยานไปกลับ ไม่ถึงนาทีถึงบ้านแล้วค่ะ ถ้าเราเดินไปกลับ //เดินคนเดียวแล้วถนนมืดด้วย ใช้เวลาประมาณ 3-4 นาที จะให้คนเอารถเครื่องมารับสำหรับหนูมันเกินไปหน่อย
- ปู่กับย่าคาดหวังในเรื่องอาชีพในอนาคตของหนู ปู่กับย่าหนูอยากให้หนูเป็นข้าราชการค่ะ บอกอยากให้เป็นทนายความบ้าง เป็นทหารตำรวจบ้าง ซึ่งหนูเป็นคนหนึ่งที่ไม่อยากทำอะไรพวกนี้ อยากจะทำอะไรที่ต้องได้มาด้วยตัวเอง อุดมการของหนูคือการที่เราทำแล้วได้ประสบการณ์ได้ประโยชน์ในหลาย ๆ ด้านและมันสามารถนำไปใช้ในชีวิตจริงได้ ไม่ใช่เงินหรือความมั่นคงอะไรทั้งนั้น หนูอยากทำอาชีพที่หนูชอบและได้ประโยชน์ในหลาย ๆ ด้านและส่วนรวม
- ที่บ้านค่อนข้างปล่อยหนูในระดับหนึ่ง //หรือเปล่า อย่างหนูสามารถออกไปเที่ยวกับเพื่อนได้แต่ห้ามบ่อย เดือนนึง 2-3 ครั้ง หนูสามารถเล่นเกมส์ได้ตามใจอยาก อยากได้อะไรคือมักจะได้ แต่ก็ไม่ทุกครั้ง แต่ส่วนมากก็ได้ ง่าย ๆ คือจะทำอะไรก็ได้แต่ต้องอยู่ในสายตาแค่นั้นค่ะ บางครั้งก็รู้สึกอึดอัด ..
จากที่เล่ามา หนูดื้อเองรึเปล่าคะที่คิดแบบนี้ หรือปู่กับย่าหนูทำถูกแล้ว ..
รู้สึกอึดอัดในขอบเขตของครอบครัว อยากรู้ว่าที่เราคิดมันถูกหรือผิด ?
ค่ะ ตอนนี้เราเรียนอยู่ ม.5 ค่ะ เราเป็นคนที่ครอบครัวค่อนข้างเป็นห่วงค่ะ //ตอนนี้อาศัยอยู่กับปู่และย่านะคะ พ่อแม่แยกทางกัน ปู่กับย่าค่อนข้างเป็นห่วงหนูมากเลยค่ะ
- ย่าบอกไม่ให้หนูขับรถจักรยานยนต์ค่ะบอกว่าจะให้หนูฝึกขับรถยนต์แทนเลย ซึ่งในส่วนนี้หนูรู้สึกอึดอัดมากค่ะ .. อย่างการไป ร.ร ทุกครั้งย่าก็จะให้น้าขับรถไปส่งทุกครั้ง หนูขอปั่นจักรยานไปก็เองก็ไม่ให้ ขอเดินไปเองก็ไม่ให้ หนูเป็น รด. ด้วย อย่างต้องไปทำกิจกรรมนอก ร.ร คือส่วนมากเค้าจะให้แต่ละคนเอารถออกไปเอง ซึ่งส่วนมากจะมีหนูแค่คนเดียวที่ขับรถไม่เป็นแล้วต้องขอติดรถเพื่อนไปตลอด //บ้านเราห่างจากโรงเรียนประมาณ 1-2 โลกว่าๆค่ะ เมืองที่เราอาศัยอยู่เป็นเมืองเล็ก ๆ ไม่ใช่เมืองหลวงหรือเมืองใหญ่อะไรเลย รถติดนี้แทบไม่มีเลย
- เรื่องคณะ-สาขาที่เราอยากเรียนต่อค่ะ หนูเคยคุยกับปู่และย่าว่าถ้าหากเรียนจบอยากขอไปเรียนต่างจังหวัด ย่าเราก็กำหนดไว้ว่าให้เรียนเฉพาะใน 2 จังหวัดนี้เท่านั้น (จังหวัดที่อาศัยอยู่ตอนนี้และจังหวัดข้างเคียง) ซึ่งต้องอยู่ในสายตาปู่กับย่าตลอด ย่าบอกว่าเลี้ยงโตมาก็ต้องเป็นห่วงอยู่แล้วแต่บางครั้งหนูก็รู้สึกอึดอัด
- เรื่องการเดินทางไปไหนนอกบ้าน เราเป็นนักกีฬาค่ะ //บาส,ฟิตเนต ง่าย ๆ บ้าพลังมาก เป็นผู้หญิงที่มีกล้ามอย่างผู้ชายเด๊ะเลยค่ะเรา มักจะออกไปเล่นกีฬาที่สนามกีฬาเสมอจะออกบ้านช่วงคํ่า ๆ แล้วกลับมาดึก ๆ หน่อย ซึ่งบ้านเราห่างจากสนามกีฬาแค่ 50-70 เมตร เราขอปั่นจักรยานไป ปู่กับย่าไม่ให้เราปั่นไปค่ะ บอกว่ามันอันตราย //ทางไปกลับบ้านเรากับสนามกีฬาตอนดึก ๆ ทางซอยกลับบ้านแทบไม่มีไฟเลยค่ะ จะมืดมาก แล้วต้องผ่านหอของเด็กวิลัยด้วย วัยรุ่นเต็ม สำหรับเราคิดว่า ปั่นจักรยานมันจะง่ายกว่าการที่เราจะเดินกลับในที่มืด ๆ คนเดียว ถ้าคิด ๆ ดูเราปั่นจักรยานไปกลับ ไม่ถึงนาทีถึงบ้านแล้วค่ะ ถ้าเราเดินไปกลับ //เดินคนเดียวแล้วถนนมืดด้วย ใช้เวลาประมาณ 3-4 นาที จะให้คนเอารถเครื่องมารับสำหรับหนูมันเกินไปหน่อย
- ปู่กับย่าคาดหวังในเรื่องอาชีพในอนาคตของหนู ปู่กับย่าหนูอยากให้หนูเป็นข้าราชการค่ะ บอกอยากให้เป็นทนายความบ้าง เป็นทหารตำรวจบ้าง ซึ่งหนูเป็นคนหนึ่งที่ไม่อยากทำอะไรพวกนี้ อยากจะทำอะไรที่ต้องได้มาด้วยตัวเอง อุดมการของหนูคือการที่เราทำแล้วได้ประสบการณ์ได้ประโยชน์ในหลาย ๆ ด้านและมันสามารถนำไปใช้ในชีวิตจริงได้ ไม่ใช่เงินหรือความมั่นคงอะไรทั้งนั้น หนูอยากทำอาชีพที่หนูชอบและได้ประโยชน์ในหลาย ๆ ด้านและส่วนรวม
- ที่บ้านค่อนข้างปล่อยหนูในระดับหนึ่ง //หรือเปล่า อย่างหนูสามารถออกไปเที่ยวกับเพื่อนได้แต่ห้ามบ่อย เดือนนึง 2-3 ครั้ง หนูสามารถเล่นเกมส์ได้ตามใจอยาก อยากได้อะไรคือมักจะได้ แต่ก็ไม่ทุกครั้ง แต่ส่วนมากก็ได้ ง่าย ๆ คือจะทำอะไรก็ได้แต่ต้องอยู่ในสายตาแค่นั้นค่ะ บางครั้งก็รู้สึกอึดอัด ..
จากที่เล่ามา หนูดื้อเองรึเปล่าคะที่คิดแบบนี้ หรือปู่กับย่าหนูทำถูกแล้ว ..