หนึ่งวันของหนู มันช่างนานเหลือเกินค่ะ แต่มันก็ไม่พอสำรับหนูอยู่ดี 1วัน24ชม. หนูแทบจะใช้วันเกินด้วยซ้ำ ตี5  หนูต้องตื่นมาทำพิธีทางศาสนาเสร็จต้องรีบออกจากบ้านเพื่อจะไปทำงาน(ส่งขนม) ทำทุกวัน เว้นวันจันทร์  7โมงก็ต้องรีบกลับมาแต่งตัวไปโรงเรียน หลังเลิกเรียนก็ต้องรีบกลับมาเพื่อที่จะเปลี่ยนชุดไปขายที่ตลาดต่อ เลิกงานประมาณ4ทุ่มไหนเวลาจะเคลียร์งาน บางทีง่วงมากแบบไม่ไหวเเล้วอ่า แต่ก็ต้องทำเพื่อผลการเรียนของเรา เราต้องรักษามันไว้ให้ได้ ทำเเบบนี้ทุกวันๆๆเวียนแบบนี้ซ้ำๆๆ ส.อา ก็ไม่หยุด หาเวลาไปเที่ยวเเทวไม่มี พอมีเวลาว่างเราก็ต้องเคลียร์งานที่เหลือ ซักผ้า มีแบบบางวันเหนื่อยร้องไห้บ้างก็มีไม่อยากทำแต่ก็ต้องทำ เห้อ เเต่ก็สู้ค่ะะ เพื่ออนาคตเราเอง
ทำมาตั้งเเต่เรียนอยู่ม.2 ตอนนี้อยู่ม.6แล้วค่ะ ส่งตัวเองเรียนตั้งแต่มีงานทำ เพราะหนูอยู่กับปู่กับย่า มีพี่2คนไม่ได้เรียนแล้วแถมเป็นภาระให้อีก หนูเลยตัดสินใจทำงานส่งตัวเองเรียน เพื่อแบ่งเบาภาระที่บ้าน ตั้งแต่ทพงานมาไม่เเทบไม่ขอตังที่บ้านเลย อยากได้อะไรก็เก็บตังค์เองทุกอย่าง...อีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ก็จะเข้ารั้วมหาลัยเเล้ว  พี่ๆคนไหนพอจะมีคำแนะนำให้หนูไหมค่ะ...เรียนไปด้วยทำงานไปด้วย 
ปล.ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ