ขออนุญาตเล่าก่อนเลยนะคะ คือเรามีโอกาสมาแลกเปลี่ยนมันเป็นของมหาลัยค่ะ(ขอไม่เอ่ยถึง) แล้วคือจำเป็นต้องอยู่หอ2คน เรารู้จักกับเมทคนนี้มาตั้งแต่ปี1 ก็รู้จักกันมา1ปีแต่คิดว่าไม่ได้สนิทขนาดนั้นเพราะเลิกเรียนเสร็จกลับบ้านใครบ้านมัน แชทก็ไม่ได้คุยยกเว้นเรื่องงานกลุ่มต่างๆ ก็คือปี2มีให้ไปแลกเปลี่ยนค่ะ เลยคุยกันว่าอยู่ห้องเดียวกันไหมอะไรแบบนี้ เราก็ไม่มีเพื่อนก็อืมๆเออๆไป พอมาถึงหอ...เราที่โลกส่วนตัวสูงอยากนอนริมหน้าต่างแต่ก็จะถามเมทก่อนว่าจะนอนไหมแต่ยังไม่ได้เอ่ยเมทก็ชิงตัดหน้าบอกขอนอนริมหน้าต่าง เราก็เออนอนก็นอนไปๆไม่อยากคิดอะไรมาก พออยู่ด้วยกัน1-2วันก็ไม่มีอะไรมาก แต่พออาทิตย์หนึ่งผ่านไป เราว่านิสัยของแต่ละคนอาจจะอยู่ด้วยกันไม่ได้ คือเมทชอบคุยโทรศัพท์ตี1-2 แล้วเรามีเรียน8โมงเช้า รอบแรกเราเปิดเสียงโทรศัพท์ให้ดังทำให้รู้ว่าเอ่อนี่เธอคุยดังเกินไปนะ แต่ก็ไม่หยุดเราเลยลุกไปเข้าห้องน้ำทำให้รู้ว่าฉันตื่นงี้ก็ไม่ยอมหยุด จนสุดท้ายเราเลยบอกไปว่าคุยเสร็จหรือยังพิมพ์คุยกันได้ไหมคือเรานอนไม่หลับ นางก็บอกเข้าใจสักพักก็เดินออกจากห้องไปคุยเลย เราก็เอ่อไปสักที แต่ว่ามันไม่ใช่แค่นั้นเหมือนตอนเช้าโทรศัพท์เมทดังขึ้นน่าจะเป็นเพื่อนอีกห้องที่รู้จักกันเพราะเราจับคำพูดได้เหมือนถามประมาณว่า (อยู่ได้ไหมไรงี้ เมทก็บอกว่า ทนได้ๆอยู่ได้) เราคิดว่าหมายถึงเราแน่นอน ก็คือคิดว่าตัวเองโตในระดับหนึ่งอ่ะ ยังจะเจอสังคมแบบนี้อีกเนอะ แต่ไปคุยกับแม่แม่บอกว่าตั้งใจเรียนมีเพื่อนคนอื่นไหมอะไรแบบนี้ไม่คุยกับแม่เราก็ไม่รู้จะคุยกับใครแล้ว ยิ่งมาเรียนต่างแดนภาษาก็ยังไม่ได้อาหารก็ไม่อร่อยเพื่อนยังไม่ค่อยจะมีอีก...
สิ่งที่เมททำแล้วเรารู้สึกว่าไม่ชอบ 
-ของใช้ส่วนร่วม พวกถุงขยะทิชชูถังน้ำ เราเป็นคนจ่ายบอกจะหารเมทก็บอกว่าจ่ายไปก่อนเดี๋ยวครั้งหน้าเดี๋ยวซื้อ ซึ้งเราไปซื้อด้วยกันแต่เราเป็นฝ่ายแบกไม่ช่วยเลยจ้า เป็นร้อย (แต่พอนางซื้อน้ำมายังจะให้เราออกอีกครึ่งหนึ่ง...เงินที่เหลือก็ไม่ได้ เราก็คิดว่าทำทานก็แล้วกันทนๆไป เพิ่งมาอยู่ได้ไม่กี่วัน) บางคนอาจจะคิดว่าเงินแค่นี้ แต่สำหรับเราคือ1บาทก็เงินถ้ามันเป็นของใช้ส่วนรวมก็ควรหารนะ
-เสียงดัง ตั้งนาฬิกาปลุกแต่ตัวนางไม่ตื่นปลุกเล่น อย่างมีเรียน8 ปลุกตี5-6โมง...) 
-คุยโทรศัพท์กับแฟน ตี1-2 (เรามีเรียนเช้า?!)
-ขยะในน้ำหน้าห้อง(เราต้องเป็นคนทิ้งทั้งที่ใช้ด้วยกัน) มีขยะของใครของมันอยู่นะคะแบบถุงใครถุงมันข้างๆเตียง
"วันนี้เลยคุยเคลียร์กับนางให้มันจบๆเพราะบอกให้ย้ายไปอยู่กับเพื่อนนางนางไม่ยอมไป เพราะต่างคนต่างอยากนอนริมหน้าต่าง? (ใครๆก็อยากนอนจ้า) สรุปก็ต้องทนอยู่กับเมทคนนี้ต่อไป เพื่ออนาคตเพราะมันย้ายไม่ได้คิดซะว่าเรามาเรียนตั้งใจเรียน จะเอาเราไปพูดไปเม้าอันนี้แน่นอนอยู่แล้วแม้ว่าจะรู้สึกไม่ดีก็ตามแต่ก็คิดว่าคนมันไม่ชอบทำดีแค่ไหนก็ไม่ชอบอยู่ดี คิดได้แต่บางทีก็รู้สึกไม่ดีเหมือนกัน 
##คือจะทำยังไงดีคะรู้สึกอึดอัดแม้ว่าจะคุยกันแล้ว แต่คิดว่าไม่สนิทกันแล้วแน่นอน ตอนแรกอยู่ด้วยกันแบ้วเขาก็ไปอยู่กับอีกกลุ่มที่โทรมานั้นแหละคะ เราเคยลองไปอยู่2-3วัน คือไลฟสไตล์ต่างกันมาก คนพวกนั้นเรารู้ว่ามีเงินใช้ของแพงมากก เราก็แบบพ่อแม่ค้าขายอ่ะเนอะก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่ไปกินอาหารอะไรแพงๆเราที่ตามไปบางทีไม่มีเงินก็บอกว่าไม่หิวกินกันเลยๆๆ แม้ว่าจะหิวมากแค่ไหนก็ตาม เลยคิดว่าอยู่ด้วยกันไม่ได้แน่ๆเลยค่อยๆถอยห่างออกมา แต่พอเราเริ่มถอยก็เริ่มที่จะนินทราเราอีกนู้นี่แต่ยังไม่ได้สนิทกะนขนาดนั้นอ่ะ เราคิดว่าเออนี่ชีวิตฉันนะทำไมฉันจะต้องมาทุกข์เพราะพวกเธอแล้วต้องรู้สึกผิดเพราะเป็นคนเขือกเส้นทางเองด้วย
[ตอนนี้เราก็ไม่ได้ไปอยู่คนกลุ่มนั้นแล้วค่ะ หาเพื่อนใหม่ๆแทนข้างห้องๆที่ไปเรียนด้วยกันแม้ว่าจะยังไม่ได้สนิทมากแต่เราคิดว่าอยู่ๆไปก่อน รอทนอีก2ปีจบ พอทำงานก็ต่างคนต่างแยกตัวทางใครทางมันแล้ว] เราคิดแบบนี้นะ 
ตอนนี้คือภาวนาคิดให้ตัวเองตั้งใจเรียนภาษาจบมาจะได้มีงานและเงินดีๆ ให้พ่อแม่ พ่อแม่คือเซฟโซนสุดๆแล้วสำหรับเรา ไม่มีเงินก็ไปหากู้ไปหามาส่งเราเรียรถึงขนาดนี้ (เรากู้กยศด้วยนะคะแต่บางอย่างก็จะต้องหาเงินมาจ่ายเอง) พยายามประหยัดกินน้อยๆ ทนๆเหลืออีก2ปี ตอนนีเก็คิดถึงบ้านอยากกลับบ้านมากๆๆเลยค่ะ
(เหมือนมาระบายเลยค่ะ ขอบคุณที่อ่านจบจบนะคะ เราไม่รู้ส่าจะไปคุยกับใครเลยค่ะไม่มีเพื่อนเลย)