ยอมรับค่ะ ว่าเป็นคยอ่อนเเอขี้ร้องไห้ ตอนนี้เราอยู่ปี 1 ค่ะ เราหารคอนโดกับเมท เพราะว่าหารแล้วพอๆกับหอใน แล้วคนในบ้านเราอยากมาเยี่ยมบ่อยๆ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นผู้สูงอายุ(ขึ้นบันไดคงไม่ไหว)แล้วก็เกี่ยวกับว่าเราย้ายมาอยู่ที่นี่คนเดียว แม่เป็นห่วงเลยอยากได้ความปลอดภัยค่ะ
เราทำความรู้จักเมทไม่กี่วัน ซึ่งเราเห็นว่าพอคุยแล้วเจอตัวกันจริงๆแล้วคิดว่าน่าจะอยู่ด้วยกันได้ สู้ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ทุกคนจะหาเมทกัน เพราะถ้าไปหาตอนรอบหลังๆ จะได้ที่ไกลๆแล้วก็ราคาสูงขึ้น
เรามาอยู่เดือนแรกก็ดีค่ะ เราเพิ่งเคยออกมาใช้ชีวิตเองยังทำอะไรไม่เป็นเขาก็สอน
แล้วก็อยู่แบบพึ่งพาอาศัย
พอเข้าเดือนถัดไป เริ่มเปิดเรียนเต็มรูปแบบ ก็มีเรื่องผิดใจกันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
(เราไม่ได้เป็นคนรักสะอาดมาก แต่เป็นคนย้ำคิดย้ำทำค่ะ อะไรที่มันไม่เป๊ะแล้วรู้สึกขัดใจ)เราก็เลยมีปัญหาเล็กๆ เริ่มจากผมในห้องน้ำ น้ำกรอก(ตอนแรกเรากรอกช่วยกันกรอกค่ะ แต่ระยะหลังเขาไม่ค่อยกรอกหรือเตือนเวลาเหลือน้ำขวดสุดท้าย)เราก็เลยแก้ปัญหาโดยการแยกกันค่ะ(เเยกขวด)ซึ่งเราเป็นคนกินน้ำเยอะ ทำไมบางครั้งที่เราสงสัย ว่าทำไมน้ำที่ยังไม่ได้ใส่ตู้เย็นมันลดลงแปลกๆ เรื่องต่อไปก็จะเป็นเรื่องถุงขยะ ตอนนี้เราคุยกันบ้างแล้วนะคะ ส่วนใหญ่หนูก็จะเป็นคนทิ้ง(แต่ชอบมีปัญหาตรงที่เขาทิ้งแล้วปากถุงมันเลอะแล้วไม่ชอบกดขยะ เวลาทิ้งเลยรู้สึกลำบากแล้วก็ต้องมากดสมอเลย)ล้างจานเป็นปัญหาที่ใหญ่ที่สุดเลยค่ะ เขาเป็นคนชอบทำอาหาร แล้วเราเรียนคาบสลับเวลากัน แล้วเราชอบมีปัญหาเรื่องจานเวฟค่ะ(ทำเเค่ไข่ตุ๋นกินเช้า ทำอาหารไม่เป็น ถูไถ)เราทะเลาะกันบ่อยมาก ส่วนใหญ่จะเป็นฝ่ายเราที่งอนมากกว่า แต่รู้สึกว่ามันเริ่มถี่เราเริ่มท้อ เราอาจเป็นคนที่คุณไม่เก่งเลยสื่อสารไม่ได้ แต่บางครั้งเราก็อยากจะคืนเงินประกันแล้วก็ไปหาเช่าอยู่เอง แต่ไม่อยากทำอย่างนั้นเพราะว่าลำบากพ่อแม่ แล้วก็พยายามตัวเองไว้แล้วว่าเราจะพยายาม อะไรซื้อใหม่หรือซื้อเพิ่มหรือเเยกได้ก็จะพยายาม

เราคิดมากแล้วก็เครียดมาก ถึงเราจะชอบไปบ่นกับแม่ แต่เราก็อยากเป็นเพื่อนอยู่ ไม่อยากมีปัญหากันจนถึงต้องคุยกับผู้ปกครอง