.................................
.....................................................
...............
.................................................................
................................
.............
...........................................................
วันนี้จักรภพตื่นเช้ามาก เขาออกไปวิ่งแต่เช้า
พอวิ่งเสร็จก็กลับมาอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปมหาวิทยาลัย
พอแต่งตัวเสร็จ จักรภพก็ลงมาข้างล่าง แม่ของเขาเตรียมอาหารเช้าไว้ให้แล้ว
"ภพ ขึ้นไปปลุกน้องให้แม่หน่อย สงสัยยังไม่ตื่น"
"ได้ครับแม่"
จักรภพเดินขึ้นไปยืนอยู่หน้าห้องน้องชายของเขา
เขาลองเคาะประตู แต่ข้างในไม่มีเสียงตอบ
จึงถือวิสาสะเข้าไปข้างใน เห็นน้องเขายังหลับอยู่บนเตียง
จักรภพจึงปลุก "จักรา ตื่นได้แล้ว"
"เดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะ ตื่นและไปอาบน้ำได้แล้ว"
"ครับ ๆ เดี๋ยวอาบน้ำแล้วผมลงไปนะ"
"เร็ว ๆ นะไอ้เสือ"
จักรภพลงมาบอกแม่ข้างล่าง
"เดี๋ยวจักราลงมาครับ"
จักรภพกินอาหารเช้า พอกินเสร็จเรียบร้อย เขาก็รีบออกไปมหาวิทยาลัย
ตอนนี้จักรภพเรียนอยู่ชั้นปีที่ 3 คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งชาติโสฬส
จักรภพขี่จักรยานไปมหาวิทยาลัย เขาเป็นคนชอบขี่จักรยานมาก
เขาชอบสัมผัสธรรมชาติ ตอนขี่จักรยาน เขาได้ใกล้ชิดธรมชาติมาก
มันเป็นสิ่งที่เขาชอบ
ขณะที่เขาขี่จักรยานเข้ามหาวิทยาลัย เขาสวนกับศรีจิตรา
นักศึกษาชั้นปีที่ 1 คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งชาติโสฬส
ขณะที่จักรภพขี่จักรยานไปด้านใน ศรีจิตรากำลังเดินเข้าไปที่ตึก
เพื่อหาห้องเรียน
หลังจากจักรภพเรียนตอนเช้าเสร็จ เขารีบไปยังห้องสมุด
เพื่อหาหนังสือที่ชื่อว่าวิมานมายา
พอเดินไปที่ตู้หนังสือ จักรภพพยายามหาว่าหนังสือวิมานมายา
อยู่ตรงไหน พอเขาเห็น เขาได้เอื้อมมือไปหยิบ
แต่ดุเหมือนอีกฟากก็มีคนหยิบเช่นกัน นั่นคือศรีจิตรา
ต่างคนต่างจับหนังสือ ต่างคนต่างไม่ปล่อย
"ผมเจอก่อนนะคุณ"
"ฉันเห็นก่อนนะคะ"
ทั้งสองคนต่างไปถามบรรณารักษ์
ทางบรรณารักษ์ตอบมาว่า
"วิมานมายา โดย ศักดา เหลืออยู่เล่มเดียวค่ะ"
ทั้งคู่เลยชวนกันไปร้านกาแฟเพื่อปรึกษาหารือ
"น้องรีบใช้รึเปล่าครับ"
"แล้วพี่ละคะ"
"พี่รีบหน่อย กำลังทำ project เกี่ยวกับอภิปรัชญา"
"อภิปรัชญา?"
"ครับ เกี่ยวกับประเด็นที่ว่าความจริงคืออะไร"
"หนูให้พี่ยืมไปก่อนก็ได้ค่ะ หนูแค่อยากอ่านเฉย ๆ หนูเพิ่งอยู่ปี 1 เองค่ะ"
"ขอบคุณมาก เธอชื่ออะไรนะ"
"ศรีจิตราค่ะ แล้วพี่ละคะ"
"พี่ชื่อจักรภพนะ อยู่ปี 3 นิเทศ"
"หนูปี 1 อักษรค่ะ"
"งั้นพี่ขอไปซ้อมบอลก่อนนะ ขอบใจที่ให้ยืมหนังสือก่อนนะ
เสร็จแล้วจะรีบคืนเลย"
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ"
เมื่อจักรภพไปแล้ว ศรีจิตรารู้สึกคุ้นเขามาก
แต่นึกไม่ออกว่าคุ้นมาจากไหน
ตรงสนามบอล รุ่นพี่ที่ซ้อมบอลให้จักรภพคือ
รุ่นพี่ที่อยู่ปี 4 ที่ชื่อศิวะ
แต่วันนี้ พอรุ่นพี่ลองให้แข่งกันเอง ปรากฏว่าทีมของจักรภพแพ้ทั้งสามครั้ง
"แพ้เยอะขนาดนี้ ต้องลงโทษหัวหน้าทีมหน่อยแล้วมั้ง"
"อย่าเลยพี่ อายคน คนเขามองกันใหญ่แล้ว"
"ถ้านายไม่อยากถูกลงโทษ คงต้องหาปี 1 สวย ๆ มาหอมแก้ม
แล้วพี่จะไม่ลงโทษนาย"
"นั่นยิ่งยากใหญ่เลยครับ"
"งั้นเตรียมตัวถูกลงโทษได้เลย"
แต่ทันใดนั้น ศรีจิตราหอมแก้มจักรภพ
"เสร็จเรื่องแล้วใช่ไหมคะ"
แล้วดึงจักรภพออกมาจากตรงนั้น
"น้องมาได้ยังไงเนี่ย"
"เดินผ่านมาพอดีค่ะ"
"ขอบคุณมากนะที่มาช่วย"
"หนูหมั่นไส้พี่ศิวะอยู่แล้วค่ะ เขาชอบแกล้งคนอื่นแบบนี้เสมอ"
"แล้วดึงพี่มาซะไกลเลย ยังไม่ได้อาบน้ำเลยเนี่ย ตัวเหม็นมาก"
"มาอาบที่ห้องพี่ชายของหนูก็ได้ค่ะ ที่พักเขาอยู่ตรงนี้เอง
ใกล้มหาวิทยาลัยมาก"
ศรีจิตราชวนจักรภพไปที่หอพักที่พี่ชายพักอยู่
"รอแปปนะคะ กดกริ่งแล้ว เดี๋ยวพี่ก็มาค่ะ"
"ครับ"
รอไม่นาน พี่ชายของศรีจิตราก็เปิดประตูห้องออกมาพอดี
วิมานมายา โดย ศักดา ตอนที่ 113
.....................................................
...............
.................................................................
................................
.............
...........................................................
วันนี้จักรภพตื่นเช้ามาก เขาออกไปวิ่งแต่เช้า
พอวิ่งเสร็จก็กลับมาอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปมหาวิทยาลัย
พอแต่งตัวเสร็จ จักรภพก็ลงมาข้างล่าง แม่ของเขาเตรียมอาหารเช้าไว้ให้แล้ว
"ภพ ขึ้นไปปลุกน้องให้แม่หน่อย สงสัยยังไม่ตื่น"
"ได้ครับแม่"
จักรภพเดินขึ้นไปยืนอยู่หน้าห้องน้องชายของเขา
เขาลองเคาะประตู แต่ข้างในไม่มีเสียงตอบ
จึงถือวิสาสะเข้าไปข้างใน เห็นน้องเขายังหลับอยู่บนเตียง
จักรภพจึงปลุก "จักรา ตื่นได้แล้ว"
"เดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะ ตื่นและไปอาบน้ำได้แล้ว"
"ครับ ๆ เดี๋ยวอาบน้ำแล้วผมลงไปนะ"
"เร็ว ๆ นะไอ้เสือ"
จักรภพลงมาบอกแม่ข้างล่าง
"เดี๋ยวจักราลงมาครับ"
จักรภพกินอาหารเช้า พอกินเสร็จเรียบร้อย เขาก็รีบออกไปมหาวิทยาลัย
ตอนนี้จักรภพเรียนอยู่ชั้นปีที่ 3 คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งชาติโสฬส
จักรภพขี่จักรยานไปมหาวิทยาลัย เขาเป็นคนชอบขี่จักรยานมาก
เขาชอบสัมผัสธรรมชาติ ตอนขี่จักรยาน เขาได้ใกล้ชิดธรมชาติมาก
มันเป็นสิ่งที่เขาชอบ
ขณะที่เขาขี่จักรยานเข้ามหาวิทยาลัย เขาสวนกับศรีจิตรา
นักศึกษาชั้นปีที่ 1 คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งชาติโสฬส
ขณะที่จักรภพขี่จักรยานไปด้านใน ศรีจิตรากำลังเดินเข้าไปที่ตึก
เพื่อหาห้องเรียน
หลังจากจักรภพเรียนตอนเช้าเสร็จ เขารีบไปยังห้องสมุด
เพื่อหาหนังสือที่ชื่อว่าวิมานมายา
พอเดินไปที่ตู้หนังสือ จักรภพพยายามหาว่าหนังสือวิมานมายา
อยู่ตรงไหน พอเขาเห็น เขาได้เอื้อมมือไปหยิบ
แต่ดุเหมือนอีกฟากก็มีคนหยิบเช่นกัน นั่นคือศรีจิตรา
ต่างคนต่างจับหนังสือ ต่างคนต่างไม่ปล่อย
"ผมเจอก่อนนะคุณ"
"ฉันเห็นก่อนนะคะ"
ทั้งสองคนต่างไปถามบรรณารักษ์
ทางบรรณารักษ์ตอบมาว่า
"วิมานมายา โดย ศักดา เหลืออยู่เล่มเดียวค่ะ"
ทั้งคู่เลยชวนกันไปร้านกาแฟเพื่อปรึกษาหารือ
"น้องรีบใช้รึเปล่าครับ"
"แล้วพี่ละคะ"
"พี่รีบหน่อย กำลังทำ project เกี่ยวกับอภิปรัชญา"
"อภิปรัชญา?"
"ครับ เกี่ยวกับประเด็นที่ว่าความจริงคืออะไร"
"หนูให้พี่ยืมไปก่อนก็ได้ค่ะ หนูแค่อยากอ่านเฉย ๆ หนูเพิ่งอยู่ปี 1 เองค่ะ"
"ขอบคุณมาก เธอชื่ออะไรนะ"
"ศรีจิตราค่ะ แล้วพี่ละคะ"
"พี่ชื่อจักรภพนะ อยู่ปี 3 นิเทศ"
"หนูปี 1 อักษรค่ะ"
"งั้นพี่ขอไปซ้อมบอลก่อนนะ ขอบใจที่ให้ยืมหนังสือก่อนนะ
เสร็จแล้วจะรีบคืนเลย"
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ"
เมื่อจักรภพไปแล้ว ศรีจิตรารู้สึกคุ้นเขามาก
แต่นึกไม่ออกว่าคุ้นมาจากไหน
ตรงสนามบอล รุ่นพี่ที่ซ้อมบอลให้จักรภพคือ
รุ่นพี่ที่อยู่ปี 4 ที่ชื่อศิวะ
แต่วันนี้ พอรุ่นพี่ลองให้แข่งกันเอง ปรากฏว่าทีมของจักรภพแพ้ทั้งสามครั้ง
"แพ้เยอะขนาดนี้ ต้องลงโทษหัวหน้าทีมหน่อยแล้วมั้ง"
"อย่าเลยพี่ อายคน คนเขามองกันใหญ่แล้ว"
"ถ้านายไม่อยากถูกลงโทษ คงต้องหาปี 1 สวย ๆ มาหอมแก้ม
แล้วพี่จะไม่ลงโทษนาย"
"นั่นยิ่งยากใหญ่เลยครับ"
"งั้นเตรียมตัวถูกลงโทษได้เลย"
แต่ทันใดนั้น ศรีจิตราหอมแก้มจักรภพ
"เสร็จเรื่องแล้วใช่ไหมคะ"
แล้วดึงจักรภพออกมาจากตรงนั้น
"น้องมาได้ยังไงเนี่ย"
"เดินผ่านมาพอดีค่ะ"
"ขอบคุณมากนะที่มาช่วย"
"หนูหมั่นไส้พี่ศิวะอยู่แล้วค่ะ เขาชอบแกล้งคนอื่นแบบนี้เสมอ"
"แล้วดึงพี่มาซะไกลเลย ยังไม่ได้อาบน้ำเลยเนี่ย ตัวเหม็นมาก"
"มาอาบที่ห้องพี่ชายของหนูก็ได้ค่ะ ที่พักเขาอยู่ตรงนี้เอง
ใกล้มหาวิทยาลัยมาก"
ศรีจิตราชวนจักรภพไปที่หอพักที่พี่ชายพักอยู่
"รอแปปนะคะ กดกริ่งแล้ว เดี๋ยวพี่ก็มาค่ะ"
"ครับ"
รอไม่นาน พี่ชายของศรีจิตราก็เปิดประตูห้องออกมาพอดี