พอรถตู้ของทางมหาวิทยาลัยเข้าสู่พระราชวังดานูป
นักศึกษาของแต่ละแห่ง จำต้องไปรอนักศึกษาของสถาบันอื่นอีก
ทำให้จักรภพกับศรีจิตรามีโอกาสได้นั่งคุยกันอีกนิดนึง
"คิงกับควีนนี่ยังเด็กกันทั้งคู่ แต่ภาระหนักอึ้งเลยเนอะ"
จักรภพเปรย ทำให้ศรีจิตรายิ้ม "ไม่ต้องไปห่วงท่านหรอก
ท่านมีคนช่วยเยอะแยะ นายห่วงตัวเองเถอะ"
"เอะ ยังไงเนี่ย เปลี่ยนสรรพนามเยอะจัง
เมื่อวานเรียกพี่ วันนี้เรียกนาย เธอเป็นไรเนี่ย"
"ก็คนจะเป็นแฟนกัน มันก็ต้องเรียกกันแบบนี้แหละ
แต่เย็นนี้ ผ่านด่านพี่เดวิดให้ได้ก่อนเถอะ"
"พี่ชายจอมโหดของเธอน่ะเหรอ"
"ทำไมว่าพี่เดวิดเป็นจอมโหดล่ะ"
"ก็เมื่อวานฉันอาบน้ำอยู่ ก็เข้ามาบีบไข่ฉัน บีบแรงด้วย"
"555 คงจะหมั่นเขี้ยวนายละสิ"
"หมั่นเขี้ยวก็บีบเขี้ยวสิ ไม่ใช่มาบีบไข่ มันเจ็บนะ"
"555"
"ยังจะมาหัวเราะเยาะอีกยัยนี่"
"ก็มันขำนี่นา"

ตอนเข้าพิธีรับธง ทั้งสองดูเคร่งขรึมขึ้น
นักศึกษาทั้งหมดต้องต่อแถวอย่างเป็นระเบียบ
ฝ่ายชายจะรับธงจากคิง ส่วนฝ่ายหญิงจะรับธงจากควีน
ตอนนี้ทั้งสองมายืนอยู่หน้าคิงกับควีนแล้ว
คิงสีทันดรและควีนเจนนี่

หลังจากรับธงเสร็จ ทางคิงจะเลือกตัวแทนมา 2 คน
เพื่อมาถ่ายรูปร่วมกัน ซึ่งคิงสีทันดรได้ทรงเลือกจักรภพ
และศรีจิตรา
หลังจากถ่ายรูปร่วมกันแล้ว ทางคิงจะเลี้ยงน้ำชาจักรภพ
ส่วนทางควีนจะเลี้ยงน้ำชาศรีจิตรา
นักศึกษาสถาบันอื่นก็ให้ทยอยกลับไปได้
พอคิงสีทันดรทรงอยู่ลำพังกับจักรภพ
คิงก็ได้พูดขึ้นว่า

"พี่จำอะไรได้บ้างครับ"
"ทำไมถามกระผมแบบนี้ละกระหม่อม" จักรภพดูตกใจมาก
คิงสีทันดรให้เรียกศรีจิตรามาในห้องนี้ด้วย
แล้วทรงให้ควีนเจนนี่ไปพักผ่อนก่อน
แล้วคิงสีทันดรก็เอารูปที่เคยถ่ายกัน 3 คนมาให้ดู
มีสีทันดรยืนตรงกลาง ที่ขนาบสองข้างคือจักรภพกับศรีจิตรา
"รูปนี้ถ่ายที่ไหนคะ" ศรีจิตราสงสัย
"วิลล่าวนาลัยครับ ที่ ๆ เราเจอกันเมื่อชาติที่แล้ว
เรียกอย่างนั้นก็น่าจะได้นะครับ แต่ยังไม่ได้เช็คเลยว่ายังอยู่ไหม
เพราะผมเหมือนเพิ่งจะมาเป็นคิงเมื่อวานนี้เอง"
"ทำไมพระองค์ทรงจำได้ แต่เราสองคนจำไม่ได้ละครับ"
"นั่นก็เรื่องนึงที่แปลกนะ"

"พระองค์ทรงเจอรูปนี้ที่ไหนเหรอคะ"
"ขอเล่าสั้น ๆ นะครับว่าตอนออกจากวิลล่าวนาลัย
ผมพกรูปนี้ไปด้วย ตอนอยู่ที่หนานนูเปียก็พกตลอดเวลา
ตอนที่เวลาถูกเขย่า ตอนนั้นก็พกครับ 
ตอนนั้นผมอยู่ในสวนมรกต ใจกลางป่าลึกของหนานนูเปีย
สถานที่อยู่อาจเป็นสาเหตุให้ผมจำทุกอย่างได้"
"ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ได้คะ"
"คงต้องไปถามน้องชายของพี่จักรภพดูครับ
ไปกันเลยดีกว่า ระหว่างทาง ผมจะเล่าเรื่องราวอย่างละเอียด
ให้ฟังครับ"

ระหว่างทางจักรภพไม่ลืมที่จะไปหาเดวิดเพื่อขอศรีจิตราเป็นแฟน
เดวิดตกใจมากที่คิงมาด้วย และตกใจสุด ๆ 
ที่คิงบอกว่าจักรภพเป็นพี่ชายบุญธรรมของเขา
การขอศรีจิตราเป็นแฟนจึงง่ายดายกว่าที่คิด

ในท้ายที่สุด ทุกคนก็ไปอยู่ในห้องของจักรา
ซึ่งกำลังทำการบ้านวิชาเคมีอยู่
"ทำไมต้องมาวันนี้กันด้วย การบ้านโคตรจะเยอะ"
"เอาให้แน่ ตกลงจำได้หรือจำไม่ได้" สีทันดรถาม
พร้อมกับกระชากคอเสื้อของเขา
จักรามองหน้าสีทันดรตาไม่กะพริบ "จำได้"
สีทันดรปล่อยมือจากคอเสื้อเขา แล้วออกไปยืนอีกมุมหนึ่ง
พร้อมกับรำพึงว่า "ว่าแล้ว"

จากนั้น จักราก็โพล่งออกมา
"แล้วมันไม่ดียังไง พี่จักรภพได้เจอพี่ศรีจิตราในวัยสาว
พี่ศรีจิตราได้มีครอบครัวอย่างที่ฝัน
ฉันได้มีพี่ชายสมใจอยาก
ส่วนนายก็ได้เป็นกษัตริย์สมใจ
ฉันรู้นะว่านายใฝ่ฝันอยากเป็นกษัตริย์หลุยส์
อย่าลืมนะว่าชาติที่แล้วฉันคือจอมมารจักรา
ในเมื่อทุกคนสมหวัง สมปรารถนากันหมด
แล้วมันไม่ดียังไง"

การโพล่งของจักราทำให้ทุกคนอึ้ง
สีทันดรหันไปบอกจักราว่า
"ที่มันรบกวนจิตใจฉันก็เพราะว่าฉันจำได้ไง"
จักรายิ้มเยาะ
"นายจำได้แค่ 2 ชาติเอง ทั้ง ๆ ที่เรื่องแบบเนี่ย
มันเคยเกิดขึ้นมาแล้วตั้ง 972 ครั้ง
ซึ่งนายจำไม่ได้"