อาณาจักรสภาวะจิตหลายแห่งกำลังแปลกใจ
ว่าทำไมอาณาจักรภวังค์ถึงสร้างโลกและจักรวาลขึ้นมา
แล้วดันสร้างสิ่งที่เรียกว่าผู้หญิง 
แล้วจิตวิญญาณแรกที่ดันใส่เข้าไปคือศรีจิตรา

หลายอาณาจักรสภาวะจิตต่างงงว่า
ทางอาณาจักรภวังค์ได้ต้นแบบของผู้หญิงมาจากไหน
เพราะตอนนั้นเป็นสิ่งที่แปลกมากที่เกิดขึ้นมนจักรวาล
พวกสมาชิกของอาณาจักรสภาวะจิตต่างๆ
เกิดการถกเถียงกันมากมาย

บางคนบอกว่าร่างกายนั้นงดงาม
แต่บางคนบอกว่าร่างกายนั้นน่าเกลียด
บางคนสงสัยว่าจะมีร่างไปทำไม
ทั้งๆที่การเป็น "จิต" มันดีอยู่แล้ว

และสิ่งที่คนสงสัยกันมากคือ
ทำไมศรีจิตราจึงกล้าที่จะเป็นคนแรกที่มีร่าง
เมื่อศรีจิตราอยู่ในร่างของผู้หญิง
หลายคนก็ยังงงว่าเธอจะรู้สึกอย่างไรจริงๆกับการมีร่าง

คนในอาณาจักรภวังค์สื่อสารกับเธอ

"ศรีจิตรา"
"คะ"
"รู้สึกอย่างไรกับการมีร่าง"
"รู้สึกเหมือนสัตว์ประหลาดค่ะ"
"ทำไมล่ะ"
"ก็ทุกคนเป็นจิตกันหมด ดิฉันมีร่างอยู่คนเดียว
มันประหลาดนะคะ"

ตอนนั้นมันก็ประหลาดจริงๆเพราะอวัยวะภายใน
ไม่เหมือนกับผู้หญิงสมัยนี้

สมาชิกในอาณาจักรภวังค์ยังคงสื่อสารกับเธอต่อไป

"ตอนนี้รู้สึกอย่างไร"
"แปลกค่ะ การหายใจมันแปลกมาก"
"นั่นเป็นสิ่งสำคัญของร่าง"
"การหายใจทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันต่างจากจิต"
"แต่เธอก็ยังมีจิตนะ"
"นั่นไม่ใช่จิตแบบเดิม"

"เฮ้ย เธอให้ความเห็นที่ดี
มันต่างกันมากเหรอ"
"ค่ะ จิตในร่างกับจิตนอกร่างต่างกันมาก"
"มันต่างกันยังไง"
"จิตนอกร่าง ไม่ต้องแคร์อะไร
แต่จิตในร่าง ต้องแคร์เยอะ"
"เฮ้ย ดีอ่ะ คิดไม่ผิดนะที่ให้ศรีจิตรามีร่าง
เป็นคนแรกในจักรวาล แล้วตกลง เธอชอบร่างนี้มั้ย"
"ยังตอบไม่ได้ค่ะเพราะยังมองไม่เห็นตัวเองเลย"

"เดินไปตรงที่มีน้ำสิ แล้วส่องดูตัวเอง"
ศรีจิตราทำตามที่บอก

และสิ่งแรกที่เธอถามคือ
"ไปเอาแบบมาจากไหนคะ"

คนของอาณาจักรภวังค์อึ้งไปพักนึง
"ไม่มีต้นแบบหรอก"
"เป็นไปไม่ได้ค่ะ น่าจะต้องมีต้นแบบ"
"ทำไมเธอถึงคิดแบบนั้น"
"เพราะร่างแรกมันไม่ควรสมบูรณ์แบบขนาดนี้
มันผิดธรรมชาติ"
"เธอเข้าใจอย่างนั้นได้อย่างไรศรีจิตรา
เธอเหนือกว่า "จิต" ทั่วไปนะ ถ้าเธอเข้าใจอะไรอย่างนั้นได้"

"ฉันรู้ว่าพวกคุณต้องมีต้นแบบ แต่คุณไม่ยอมบอก
คุณกำลังอยากทำอะไรคะ"
"อืม เอาตรงๆนะ เราอยากสร้างจักรวาลที่มีร่าง
เพราะจักรวาลจิตของเรากำลังมีปัญหา"
"แต่อย่าเพิ่งหวังนะคะว่าสิ่งที่สร้าง จะดีที่สุด
ไม่มีที่ไหนดีที่สุดหรอกค่ะ"

"เธอเก่งนะศรีจิตราที่เธอคิดอะไรแบบนี้ได้"
"เรื่องแบบนี้ ไม่ต้องคิดหรอกค่ะ แค่รู้สึกก็พอ"
"รู้สึก?"
"ค่ะ"
"ทางเราไม่เข้าใจว่ะ"
"ไม่เป็นไร แต่ฉันต้องหาอะไรกินแล้ว"
"กิน?"
"ค่ะ ฉันหิว"
"หิวคืออะไร"
"คุณไม่มีร่าง คุณไม่มีวันเข้าใจหรอก"