จักรภพตัดสินใจให้สีทันดรกับศรีจิตรากลับไปก่อน
เขารอให้จักราทำการบ้านเคมีให้เสร็จก่อน
หลังจากนั้นค่อยเรียกมาคุยกันอีกที
"ตกลงตอนนี้สีทันดรจำได้ว่าเขาเคยอยู่ทีม 10 สิงหราช
และตอนนี้เขาเป็นคิง"
"ครับ"
"แต่พี่จำได้แค่ชาตินี้"
"ครับ"
"แล้วนายล่ะ จำได้กี่ชาติ"
"ถ้าก่อนหน้าชาตินี้ ก็ 971 ครับ"
"โห"
"ซึ่งถือว่าน้อยมากนะครับ"
"อืม"

จักภพถามจักราต่อว่า
"เอาแค่ชาติที่แล้วนะ นายไปเขย่าเวลาทำไม ขอทราบเหตุผลหน่อย"
"ก็ผมอยากมีพ่อมีแม่และมีพี่จักรภพนี่ครับ"
"นายรู้จักฉันมากี่ชาติแล้ว"
"971 ครับ"
"แล้วทำไมถึงอยากให้ฉันเป็นพี่ชายนายล่ะ"
"ก็พี่ภพคือพี่ชายที่แสนดีไงครับ และก็ชาติก่อนพี่เป็นน้องคนสุดท้อง
แต่พี่เองแกร่งและอบอุ่น พี่เลยอยากมีน้อง
และการที่พี่อยากมีน้องชายเพราะกลัวว่าถ้ามีน้องสาว
อาจทำให้พี่ศรีจิตรากับน้องสาวมาแย่งความรักของพี่ได้"
"971 ชาติ นายรู้จักฉันมานานขนาดนั้นจริง ๆ เหรอ"
"จริง ๆ ครับ"

"แล้วเวลาจะมีโอกาสถูกเขย่าอีกไหม"
"มีสิครับ"
"ตัวการคือ ..........."
"ก็จอมมารคนใหม่ไงครับ"
"เราห้ามไม่ให้เขาเขย่าไม่ได้เหรอ"
"เรื่องนี้ ผมไม่ทราบเลยครับ"
"สำหรับนาย นายจำได้ทั้ง 972 ชาติ รวมชาตินี้
นายรู้สึกสับสนอะไรไหม"
"ไม่เลยครับ ชาตินี้ผมเป็นเด็ก ม.ปลายสายวิทย์
ไม่ใช่จอมมารอีกต่อไป
มนุษย์เราควรมีสติอยู่กับปัจจุบันครับ
อ้อ อีกอย่าง"
"อะไรเหรอ"

"แรงกระตุ้นที่ทำให้จอมมารอยากไปเขย่าเวลานั้นไม่ได้มาจากเขาคนเดียวนะครับ
แต่มันจะมีแรงปรารถนาของผู้อื่นด้วยครับ
มันเหมือนกับการทำงานเป็นทีม แต่หลายคนไม่รู้ที่มาที่ไปครับ"
"แสดงว่าให้เป็นแบบนี้ดีแล้วเหรอ ไม่ควรเปลี่ยนกลับเหรอ"
"โดยปกติเปลี่ยนกลับไม่ได้ครับ นอกจาก ..."
"นอกจากอะไร"
"เออ ... นอกจากมีแรงอื่นที่มีอำนาจมากกว่ามากระทำครับ"
"และสิ่งนั้นคืออะไร"
"อันนี้ ผมไม่ทราบเหมือนกันครับ"

เช้าวันรุ่งขึ้น จักรภพเจอศรีจิตรา เลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ศรีจิตราฟัง
"เรื่องมันเหลือเชื่อนะคะ"
"ครับ แต่ก็อาจเป็นไปได้"
"ตอนนี้ คน ๆ เดียวที่มีปัญหาคือสีทันดร"
"พูดอย่างนั้นก็ถูก เขาคงสับสนมาก แต่ ... "
"แต่อะไรคะ"
"เรื่องของเราเมื่อชาติที่แล้วอ่ะครับ เมื่อคุณฟังจากเรื่องเล่า
แล้วมันไม่มีผลกระทบกับคุณเลยเหรอครับ"
"ก็ใช่ว่าจะไม่มีนะคะ แต่มันก็พอรับได้ค่ะ"
"ผมเข้าใจคุณนะศรีจิตรา แต่ผมห่วงเจ้าชายจักรภพกับเจ้าหญิงศรีจิตรา"
"จะห่วงทำไมคะ ในเมื่อเราอยู่ตรงนี้แล้ว ชาติก่อนไม่มีแล้วนี่คะ"
"แต่มันมีหลักฐานบางอย่างที่ทำให้ผมคิดว่าเขายังอยู่และกำลังตามหาผม
คุณกลับไปที่บ้านกับผมหน่อย ผมมีอะไรจะให้ดู"

ไม่นานนักทั้งสองก็มาที่บ้านของจักรภพ
"ตรงไหนเหรอคะ"
"ตามมาทางนี้เลยครับ"
จักรภพพาศรีจิตราขึ้นไปชั้นบน
เขาพาเธอเข้าไปในห้องเขา ลัดเลาะไปถึงห้องเก็บของด้านหลัง
"มันมีร่องรอยที่ผมไม่ได้เขียนปรากฏอยู่ตรงผนัง ผมเลยเขียนต่อ
แล้วก็มีคนมาเขียนต่อผม เราใช้ภาษาภาพในการสื่อสาร
ผมสงสัยมานานว่าใครเขียน ตอนแรกคิดว่าจักราแกล้ง
ภายหลังผมพบว่าไม่น่าใช่ จนรับรู้เรื่องราวที่สีทันดรเล่า
เมื่อคืนผมลองถามด้วยภาษาภาพว่าเขาคือใคร
เขาตอบมาว่าเขาคือตัวผมที่เป็นเจ้าชาย"
"ใช่เขาจริง ๆ เหรอคะ มันน่าสงสัยว่าทำไม
เขาถึงคิดว่าเขากำลังสื่อสารกับคุณ มันน่าสงสัยนะคะ
แต่ที่น่ากลัวกว่านั้นคือถ้าคุณยังอยู่และเขายังอยู่
แล้วอีก 970 จักรภพล่ะคะ เขายังอยู่ไหมคะ"