จักรภพยังคุยกับศรีจิตราต่อ
"มันน่าสงสัยอย่างที่คุณสงสัยจริง ๆ ด้วย
ทำไมเขาถึงคิดว่าเขากำลังสื่อสารกับตัวเองอีกชาติภพนึง
ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้ ทางเรามีแรงกระตุ้นมากกว่า"
"อาจเป็นไปได้นะคะที่ทางโน้นมีแรงกระตุ้นด้วย
และพวกเขายังอยู่กันทั้งหมด"
"ถ้าทางนั้นยังอยู่และทางนี้ยังอยู่ อีก 970 ทางก็ยังอยู่
มิยุ่งกันไปใหญ่เหรอครับ"
"อย่าเพิ่งคิดไปไกลขนาดนั้นค่ะ อย่าลืมว่า เรากับเขาใกล้กันมาก
คิดว่า 972 เป็นบ้านเลขที่ก็ได้ค่ะ หลังที่ 971 และ 972
ต้องเป็นเพื่อนบ้านกัน จริงไหมคะ เพราะอยู่ติดกัน"
"อยู่ติดกัน?"
"ค่ะ ฉันคิดเล่น ๆ นะคะ แต่ก็มีแนวโน้มที่จะเชื่อว่า
ชาติที่ 971 กับ 972 มีอะไรบางอย่างที่คาบเกี่ยวกัน
แต่สิ่งหนึ่งที่เราลืมคิดไปคือ ... เอาชาติของเจ้าชายจักรภพก่อน
หลังเขย่า เขารู้ไหมว่ามีการเขย่า
ข้อสันนิษฐานของฉันก็คือเขาน่าจะรู้นะคะ
ส่วนทางเรา ก่อนการเขย่า เราอยู่ไหนคะ
เราก็น่าจะเป็นเขา หลังเขย่า ถ้าเขายังอยู่ แสดงว่าเราแยกออกมาจากเขา"
"แยกออกมา?"
"ค่ะ มีหลายอย่างที่ทำให้ฉันรู้สึกอย่างนั้น"

"เราจะพิสูจน์ได้ยังไงครับว่าทางนั้นคือเขาจริง ๆ"
"ถ้ามีตัวช่วยก็ดีนะคะ และฉันนึกออกแล้วว่าพอจะหาตัวช่วยได้ที่ไหน"

ทั้งสองรีบไปหารุ่นพี่ที่ชื่อศิวะทันที
พวกเขาเล่าเรื่องทั้งหมดให้ศิวะฟัง
"พี่จำตอนที่ตัวเองเป็นเทพได้ไหมคะ"
"คุยที่นี่ไม่เหมาะหรอก ไปบ้านจักรภพกัน"
"ได้ครับ"

พอถึงบ้านของจักรภพ ศิวะพูดขึ้นว่า
"ยิ่งกว่าจำได้ซะอีก"
แล้วเขาก็เรียกโบมเข้ามา โบมก็มาใกล้ตัวเขา
แล้วคลุมตัวเขา จนเขากลายเป็นเทพศิวะที่อยู่ในโบมได้

"ท่านลองเล่าให้ฟังหน่อยสิท่านว่าเรื่องราวมันเป็นไง"
ตอนเวลาถูกเขย่า เจ้าชายจักรภพทรงอยู่กับเจ้าชายฝางที่ห้องพัก
แต่พระองค์ทรงทราบว่ามีบางสิ่งเปลี่ยนไป
แล้วความคิดของพระองค์ทรงดึงดูดข้าข้ามมิติไป
เพราะตอนนั้นข้าอยู่ที่นี่แล้ว ข้าไปโผล่ต่อหน้าเจ้าชายแล้ว
เล่าเรื่องเหล่านี้ให้ฟัง พร้อมทั้งแนะวิธีสื่อสารให้ด้วย"
"อ้อ เรื่องเป็นแบบนี้นี่เอง" จักรภพหายกังวล

"แล้วข้าคิดวิธีสื่อสารระหว่างสองโลกให้กับเจ้าสองคนแล้ว
ข้าได้นำกระจกอโณทัยไปไว้ที่ห้องเจ้าแล้ว 
แล้วก็นำกระจกแฝดไปไว้ที่ห้องของเจ้าชายจักรภพแล้ว
ท่านสองคนจะได้สื่อสารกันได้ระหว่างสองโลก"
"ขอบใจท่านมากศิวะเทพ"

คืนนั้นจักรภพเข้ามารอเจ้าชายจักรภพอย่างใจจดใจจ่อ
สักพักเจ้าชายก็ปรากฏตัวขึ้น
"จักรภพเหรอ"
"ครับเจ้าชาย"
"นายดูเด็กนะ แต่ก็คือตัวเราใช่ไหม"
"ยังไม่แน่ใจเลยเจ้าชาย เรื่องแบบนี้ยังใหม่มากสำหรับผม"
"ตอนนี้นายเรียนอยู่ปีไหนล่ะ"
"ปี 3 ครับ แล้วเจ้าชายล่ะ อายุเท่าไหร่แล้ว"
"โห ก็ 30 กว่าแล้ว"
"ตกลงเราเหมือนคน ๆ เดียวกันเลยนะ ทั้งรูปร่างหน้าตา
ต่างกันก็แค่อายุ"

จักรภพ


เจ้าชายจักรภพ

จักรภพได้แจ้งข่าวให้คิงสีทันดรทราบ
"อะไรนะ ติดต่อกันได้ ต่างมิติกันเนี่ยนะ"
"ใช่ครับ เพียงแต่เรายังงง ๆ กันอยู่ว่าอะไรคืออะไร"
"อืม ฉันเข้าใจ มันน่างงอยู่เหมือนกัน 
แต่ติดต่อกันได้ก็ดีแล้ว เพียงแต่ว่า
ตัวร้ายในโลกนั้น หลายอย่างยังไม่เคลียร์
แล้วจะมีตัวร้ายในโลกนี้ไหม ที่ร้ายจัด ๆ น่ะ"
"อาจจะต้องค่อย ๆ ดูไปครับ"
"อาจต้องให้ศิวะเทพช่วยหลายเรื่อง
แต่ตอนนี้ให้เขาเป็นนักศึกษาปี 4 ไปก่อน
แล้วคนที่จำได้ทั้งสองโลกยังมีอีกไหม"
"ไม่แน่ใจครับ แต่เดี๋ยวถามจักราให้"
...................................................
"มีแน่อยู่แล้ว แต่อยากพบพวกเขาจริงเหรอ" จักราถามย้ำ
...................................................
แล้วก็ถึงวันที่จักรานัดให้ แต่เขาให้จักรภพไปคนเดียว
ตอนนั้น วรรณากับอนันตยา และ สิงหราชกับเจียงหัวนั่งรออยู่
"นั่น มาแล้ว จักรภพ" อนันตยาพูดขึ้น
"สวัสดีครับ" จักรภพทักทายทุกคน
อนันตยาเล่าทุกอย่างให้ฟัง
จักรภพก็เล่าทุกอย่างให้ฟังด้วย
"คุยกันได้ด้วยเหรอ" อนันตยาถาม
"ใช่ ผมกับเจ้าชายจักรภพคุยกันได้"
"แสดงว่าในโลกนั้นก็น่าจะมีพวกเราอยู่"
"น่าจะเป็นอย่างนั้นครับ"
"ไม่เหมือนอย่างที่คิดเลย นึกว่าชาติที่แล้วหายไปแล้ว
และนี่คือชาติปัจจุบัน" วรรณาเปรย
"แต่จริง ๆ แล้ว มันดำเนินควบคู่กันไปอยู่ครับตอนนี้
แต่เราค้นพบการดำเนินควบคู่กันแค่สองโลกนะครับ
ไม่แน่ใจว่าอีก 970 โลกเป็นไงบ้าง"