สวัสดีค่ะ เราเครียดมาก อยากขอคำปรึกษาจากคนในนี้ เราอายุ 21 ย่าง 22 กำลังเรียนบัญชีอยู่ปี4 บ้านเราอยู่ปทุมธานี ต้องไปกลับระหว่างมอ ที่อยู่กรุงเทพทุกวัน ย้ำว่าทุกวันเลยค่ะ เพราะอาเราซึ่งเป็นผู้ปกครองอยากให้กลับบ้านทุกวัน เพราะเขาบอกว่าเป็นห่วงค่ะ เราเข้าใจ จะมีบางอาทิตย์ที่เราขอนอน1คืนในหอเพื่อน เพราะเรียนหนักกลับค่ำ รถติด ฝนตก เป็นบางกรณีไป แล้วพ่อกับแม่เราก็เข้าใจมาเสมอ แต่อาซึ่งเป็นผู้ปกครองเรา ไม่เคยเข้าใจเราเลยค่ะ ในวันที่ฝนตกรถติดอยู่บนรถเมล์2ทุ่ม ยังด่าเราว่าทำไมเราไม่รีบกลับบ้าน สารภาพว่ายืนโหนรถเมล์3-4ชั่วโมงไปร้องไห้ไป ถ้าทำตัวเหมือนว่าเหนื่อยมากก็จะโดนด่าว่ามีปัญหามากก็ลาออกเสมอค่ะ แม่เราป่วย เราพาเขาไปทุกครั้งที่หมอนัด จัดยา หาข้าวให้กิน ทำงานบ้าน ซักผ้า กรอกน้ำเองทุกอย่างค่ะ ตอนนี้เงินเรากู้กยศเรียน ใช้จ่ายเองไม่มีใครมาช่วย มีพ่อที่ให้ครั้งละ200-300บ้างทุก ๆ 15 วัน เราโดนอาบ่นอาด่าแบบนี้มาตลอด จนรู้สึกชินชา ไม่อยากเถียง เวลากลับบ้านช้าเพราะรถติดก็จะพิมพ์ข้อความยาว ๆ มาด่า ว่าอย่ามาเยอะกับกู บางทีก็โทรมาด่าตอนอยู่กับเพื่อน บางทีแค่เราไม่ซักผ้าวันอาทิตย์ แต่มาซักวันจันทร์เขาก็หาว่าทำไมเราไม่ซักวันอาทิตย์ แค่บอกว่าเหนื่อย ก็หาว่าเราอ้างนู่นอ้างนี่ เพราะแค่วันอาทิตย์เราไปโรงบาลมาทั้งวันกับแม่ ตอนนี้เหนื่อยมากจริง ๆ เลยค่ะ เงินค่าเดินทางก็ไม่ใช่น้อย ๆ แต่ว่าช่วงนี้เราไม่เคยมีใครยื่นมือมาช่วย นอกจากแม่กับพ่อที่ให้มานิดหน่อยนาน ๆ ครั้งจริง ๆ นะคะ ตอนนี้เริ่มรู้สึกทนไม่ไหวแล้วเลยค่ะ เคยเถียงเขาไปว่า เราอายุขนาดนี้ปล่อยเราบ้าง เขาก็บอกว่าเราคิดว่าเขาคิดร้ายกับเรา หาว่าเราtoxicที่คิดว่าคนอื่นจะคิดร้ายกับตัวเอง เพราะว่าเขาเป็นห่วงเรา กลัวเราเรียนไม่จบเถลไถล เราเข้าใจความเป็นห่วงของเขาดีค่ะ และที่กลับบ้านทุกวันนี้ ดึกแค่ไหนก็กลับ จนเพื่อนชวนไปไหนก็ไม่ค่อยได้ไป ก็เพราะว่าสงสารแม่ แล้วก็เข้าใจ บางทีอ่านหนังสือถึงตี2-3 ต้องตื่นตี5:30ไปเรียน เราไม่รู้จะทำไงได้เลย