พอดีผมอ่านและพยายามทำความเข้าใจ ว่า จริง ๆ แล้ว ระดับปรมัตถธรรม ว่าตัวเราจริง ๆ จิตหรือเรียก อีกอย่างว่าอทิสมานกาย หรือ กายใน ในวัฐสงสาร ตั้งแต่นรก จน ถึง พรหมโลก. และทุกดวงจิต สามารถเข้าถึงแดนพระนิพพานได้ ถ้าสร้างบารมี 10 เต็ม หรือฝึกจิตมาดีแล้วนั่นเอง หรือ พูดง่าย ๆ คือตัดสังโยชน์ 10

 แปลว่า ทุกดวงจิต ๆ นั่นอยากดีนั่นเอง แต่โดนอวิชชาครอบงำ ทำให้เห็นผิด เช่นตอนแรก ๆ เราอาจจะผิดศีล 5 พอเราฝึกจิต เจริญ สติ สมาธิ และ ปัญญา และตัวปัญญา หรือ ปัญญาบารมี เห็น โทษของการไม่รักษาศีล และเห็นประโยชน์ของการรักษาศีล ด้วยเหตุผล หรือตัวอย่างง่าย ๆ ชัด ๆ  เลยอย่าง องคุลิมานที่จะฆ่าพระพุทธเจ้า แต่พอฟังธรรมแล้วก็เป็นพระอรหันต์ แปลว่าดวงจิตขององคุลิมานที่แท้จริงนั่นอยากดี แต่โดนอวิชชาเลยคิดจะฆ่า แต่พอได้ฟังธรรม แสงสว่างก็กำจัดความมืดในจิตใจและเห็นตามความเป็นจริง 

พอผมคิดได้ดังนี้ ก็คิดว่า ก็จริงแหะ ทุกดวงจิต ๆ ในวัฐสงสาร ตั้งแต่ นรก จนถึง พรหมโลก สามารถพัฒนาจิตใจจนหลุดได้ ถ้าฝึกมาดีแล้ว    และลึก ๆ ผมก็นึกถึง ในอดีต สงครามโลก ต่าง ๆ ที่คนเราฆ่าฟันกัน ก็เพราะเห็นผิด โดนอวิชชา หรือ เจตสิกฝ่ายชั่ว ครอบงำ  ตัวผมลึก ๆ ก็อยากจะช่วย อยากให้ทุก ๆ ดวงจิตครบเจตสิกที่เป็นกุศล มี สติ สมาธิ ปัญญา  ปัญญาในที้นี้คือเห็นโทษของความทำชั่ว เช่น เห็นโทษของการทำความชั่ว เช่น การไม่รักษาศีล หรือ เห็นโทษของความโกรธแค้น และเห็นประโยชน์ของการทำความดีเช่น เจริญ เมตตาจิต หรือ เมตตาบารมีนั่นเอง  และในที่สุด ถ้าดวงจิตทุกดวงจิตครบแต่ความดี บ้านเมืองเรา หรือ ทุก ๆ สถานที่ในจักรวาล ก็อยู่อย่างสงบสุข ขาดอะไรก็ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน  หรือที่เรียกประมาณว่ายุค Utopia 

ถ้าจะให้เปรียบเทียบ ตัวผมก็เหมือนผู้ใหญ่ที่อาบน้ำร้อนมาก่อน ผ่านประสบการณ์มาเยอะ เลยอยากให้คนรุ่นหลัง ๆ สบาย ไม่ต้องไปลำบาก เหมือนกับตัวเอง ซึ่งสิ่งที่ผมเขียนมา ก็เกิดมาจากอารมณ์ในพรหมวิหาร 4 นั่นเอง 

เลยอยากถามเพื่อน ๆ พี่กัลยาณมิตร พอจะมีคำแนะนำ หรือ มีพระสูตรอะไรก็ได้ ช่วยแนะนำทีครับ