เริ่มแรกเลยคือเราอะเป็นคนไม่ทนงานเปลี่ยน5ที่แล้วใน1ปีงานแรกเป็นงานบาร์ทำได้1วันงานที่2เป็นงานเซเว่นทำได้2วันงานที่3เป็นงานโรงแรมทพได้3วันงานที่4เป็นงานร้านหมูกระทะทำได้3วันและงานล่าสุดที่ออกคืองานเซเว่นทำได้2วันสาเหตุที่เราออกไม่ใช่เพราะขี้เกียจแต่เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมากเข้ากับใครไม่ได้ขนาดญาติพี่น้องยังไม่ชอบนินทาเราทั้งต่อหน้าและลับหลังเรากลัวคนกลัวสายตาคนอื่นแค่ถูกคนอื่นตำหนินิดเดียวเราก็จะร้องไห้ละแม่และแฟนใหม่แม่ก็ชอบคาดหวังในตัวเรากดดันเราเวลาที่เราทำงานหรือมีประโยชกับแม่แม่จะพูดดีกับเราแต่เวลาที่เราไม่มีประโยชน์กับแม่ไม่ได้ทำงานแม่ก็จะทำเหมือนเราไม่ใช่ลูกรักเราไม่เหมือนพี่น้องอีก2คนที่เรากลัวคนเราก็พอรู้สาเหตุเราเป็นคนมีปมจำได้ไม่ลืมเลยตอนเด็กๆเคยเดินคนบ้าบีบคอเคยโดนลุงแถวบ้านจับเราขังไว้ในห้องครัวตัวเองแล้วปิดประตูไว้แล้วก็ลุงคนนี้นี่แหละเคยเอามีดไล่ฟันเราตอนเด็กเคยเกือบพ่อแท้ๆตัวเองฆ่าแม่เคยทิ้งพ่อไปแล้วให้เราอยู่กับพ่อตอนอยู่ประถมก็โดนเพื่อนบลูลี่หนีเรียนตอนป.6ก็เคยโดนย่าตีจนขาลายขาพองแถมยังโดนยาสเอามีดอีโต้ไล่ฟันอีกแล้วพอเราย้ายมาอยู่กับแม่ที่ต่างจังหวัดแม่ก็คบผู้ชายไปเรื่อยในบรรดาลูก3คนมีเราคนเดียวที่แม่พูดจาแย่ๆใส่ลูกอีก2คนทำผิดให้อภัยพอเราทำไม่ได้ดั้งใจไม่คุยกับเราเป็นอาทิตย์ตอนไปบ้านป้าก็โดนพูดใส่มีคนมาพูดกับเราแล้วป้าเราก็พูดว่าใส่ไปพูดกับมันมันประหลาดเราแค่ไม่ค่อยพูดเราผิดหรอเราก็ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้หรอกปัจจุบันเราอายุ18ปีโครตโดดเดี่ยวไม่มีเพื่อนพูดกับใครก็ไม่ได้ระบายกับใครก็ไม่ได้ยิ่งเราทนงานไม่ได้ก็ยิ่งว่าเราใหญ่เราก็พยายามอยู่แต่เราทำไม่ได้เรากลัวเกินไปแต่ไม่มีใครเข้าใจทั้งผิดหวังกับตัวเองที่ทำงานไม่ได้และยังทำให้แม่ผิดวังกับเราเคยพยายามฆ่สตัวตาสอยู่หลายครั้งแต่โดนหาว่าเรียกร้องความสนใจเหนื่อยทั้งที่ไม่ได้ทำงานโครตเหนื่อย😭😭