หลายเรื่องคะวันนี้ที่จะมาระบายเริ่มเลยนะคะ

เวลาพักของเค้าเราก็อยากให้เค้าได้พักและก็ไม่อยากเข้าไปกวนแต่พอเราจะคุยกับเค้าเค้าก็เริ่มทำงานแล้วอย่างวันนี้ยอมรับคะว่าไม่ได้คุยด้วยเลยเกิอบทั้งวันเพราะเราก็มีธุระพอเสร็จธุระก็รีบทักหาต่อมาพอเราทักหาเค้าตอบช้าอ่านช้าและเราก็เลยตัดสินใจโทรเค้าก็รับสายคะพอคุยได้ไม่ถึง10นาทีเค้าก็บอกว่าแปบนะๆเราก็ถือสายรอคะรอนานมากๆจนสายหลุดเราก็เลยโทรกลับไปใหม่เค้าก็เลยบอกว่าเค้าต้องทำงานเราเลยตอบว่าอืมแล้วรีบตัดสายคะเพราะรู้ตัวว่าถ้ายิ่งฟังต่อยิ่งจะงอนแล้วก็น้อยใจเลยรีบตัดสายทันทีที่พูดจบเคยคิดนะคะว่าจะห่างกันสักพักแต่ก็ไม่เคยทำได้เพราะรักเค้ามากบางทีนะคะเราก็คิดว่าเราแคร์เค้าอยู่ฝ่ายเดียวเพราะเราทำเค้าร้องไห้เรารู้สึกผิดและขอโทษแต่พอเค้าทำเราร้องไห้เค้ากับไม่มีรีแอคอะไรเลยและบางครั้งก็รู้สึกว่ารักเขาข้างเดียวคะเพราะเค้าไม่แคร์ความรู้สึกเราเลยบางครั้งเค้าเลือกจะโกหกเราทั้งๆที่ก็รู้อยู่ว่ายังไงเราก็ต้องจับได้แต่เค้าก็ยังเลือกโกหกเค้าคิดว่าเราโง่มากเลยหรอคะบางวันเค้าถึงขั้นหลอกว่าแม่ป่วยเลยไม่ได้อยู่กับเราทั้งๆที่เค้าอยู่กับเพื่อนคือเราก็ไม่ได้ห้ามว่าอย่าอยู่กับเพื่อนเราขอแค่บอกเราว่าจะอยู่กับเพื่อนขอแค่นั้นทำให้ไม่ได้หรอหรือว่าอะไรทุกครั้งที่เค้าอยากอยู่กับเพื่อนเราปล่อยตลอดขอแค่บอกเราบอกแค่เนี้ยว่าเค้าขออยู่กับเพื่อนได้มั้ยก็ไม่พูดคิดว่าโง่มากเลยหรอเค้าคิดว่าความรู้สึกของเราเป็นของเล่นรึไงถึงได้หลอกซ้ำแล้วซ้ำอีกบอกว่าไปกินข้าวกับเพื่อนพอทักหาเค้าบอกว่าไม่ได้อยู่กับเพื่อนอยู่ที่บ้าน​ ทุกคนคงแบบเค้าอยู่บ้านเค้าอาจจะกลับจากกินข้าวกับเพื่อนแล้วก็ได้กินข้าวกับเพื่อนแค่5นาทีอย่ากินเลยดีกว่าคือถ้าอยากกลับบ้านก่อนทำไมไม่บอกเราความรู้สึกของเรามันเป็นของเล่นไปแล้วหรอความรู้สึกคนไม่ใช่ของเล่นนะเว้ย!!! 😢😭