เราอยากระบายระบายและเล่าประสบการณ์ปัญหาชีวิต ครอบครัว ความรัก ที่เกิดขึ้นในชีวิตที่ผ่านมาให้ได้อ่านกัน
  อันดับแรกต้องเกริ่นก่อนว่าครอบครัวของเรามีฐานะปานกลางไม่รวยอาจถึงกับจนไปเลย เราจะอยู่กับแม่เราแค่สองคน ก็ประมาณว่าพ่อแม่เลิกกันอะไรทำนองนั้น เรามีพี่ชายอีกคนแต่พี่ชายก็แยกไปอยู่กับญาติฝั่งพ่อเขา เรากับพี่คนละพ่อแต่แม่เดียวกัน เราถูกเลี้ยงมาแบบคนจนติดดินเอามากๆแทบจะไม่มีอะไรที่เหมือนเด็กทั่วไปเขามีกันเลย ตอนที่เรายังเด็กแม่ก็ทิ้งเราให้เราอยู่กับญาติฝั่งพี่ชายเรา เขาก็ไปมีสามีใหม่ แต่แม่ก็ยังคงติดต่อมาเรื่อยๆ เราก็ถูกใช้ต่างๆนาๆคิดถึงละครหลังข่าว ที่กาฝากมาอยู่บ้านเราไม่ต่างกับคนรับใช้เลย เด็กป.1-2ที่ไหนจะมาล้างห้องน้ำเองซักผ้าเอง  ซึ่งเปรียบเทียบกับพี่ชายเรา ต่างกันมากกกก(กอไก่ร้อยล้านตัว) พี่ชายเราไม่ต้องทำอะไรเลยสมัยนั้นคือจะมีโทรศัพจอขาวดำ คอมจอนูนๆ คือพี่ขายเรามีหมด เสื้อผ้าก็ไม่ต้องซักเอง คือชีวิตมันหรูมากตอนนั้น เราอยู่อนุบาลหรือป.1-2เนี้ยแหละจำไม่ค่อยได้ แต่พี่เราอยู่ป.6 5555555555 คิดดูเองละกันค่ะป.6มีโทรศัพใช้ อิจฉาสิค่ะตามประสาเด็ก แต่เราก็รักพี่ชายเรานะ รักมากด้วยเพราะตอนนั้นคิดแค่ว่าเรามีกันแค่สองคน อย่างว่าอะเนอะไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขเขาใครจะมาดูแลเราดีขนาดนั้นแอบน้อยใจ ชีวิตดราม่าสุดๆ จนกระทั่งวันนึงช่วงปิดเทอมเรากลับต่างจังหวัดไปหายาย เราได้อยู่กับญาติเราจริงๆยายเราที่รักเราดูแลเรา เราไม่ต้องล้างห้องน้ำซักผ้าทำกับข้าวเอง ใครมันจะไม่ชอบชีวิตเด็กๆใครก็คงอยากออกไปเล่นกับเพื่อนกระโดดยางเป่ายิงชุบตามประสาเด็กผู้หญิงคนนึง เราก็ติดยายสิค่ะทำให้ทุกอย่างขนาดนั้น จนถึงวันต้องกลับมา กทม.เราก็เฉยๆนะ แต่พอห่างยายสักวันสองวันเราจำได้ตอนนั้นเราร้องไห้งอแงตามประสาเด็กอะคะแต่ไม่จบแค่นั้น เราไม่ทำอะไรเลยคิดถึงยายอยากไปอยู่กับยาย ถึงขั้นขโมยโทรศัพป้าที่เราอยู่ด้วยโทรไปหายายบอกยายมารับหน่อย ทนไม่ไหวแล้วไม่อยากอยู่ที่นี้ เราไม่กินข้าวไม่ทำอะไรเอาแต่ร้องไห้ ใครใช้อะไรเราไม่ทำ ทำไงละทีนี้ โดนตีค่ะสารพัดสิ่งที่จะเอามาตีเลยค่ะ ตระไคร้ ไม้แขวนเสื้อ ด้ามไม้กวาดเข็มขัด คือเราจะเป็นคนฉี่ใส่ที่นอนอะคะตอนเด็กๆ เลยยิ่งโดนดุใหญ่เลย คือตอนนั้นเราทำอะไรก็ผิดไปหมดเลย ใจตอนนั้นคิดถึงแต่ยายและยายเท่านั้น และเราก็ได้ไปอยู่กับยายจริงๆค่ะเนื่องจากคนที่บ้านนั้นคงทนเราไม่ไหว ประสบการณ์ที่บ้านนั้นเลวร้ายกว่านี้มีอีกเยอะเลยค่ะแต่กลัวจะยาวไปแล้วไม่มีใครอ่าน 55555 พอยายมารับเรา เราก็ดีใจสุดๆค่ะดีใจมาก เราก็กลับไปอยู่ต่างจังหวัดกับยายที่บ้านยายจะมีลูกพี่ลูกน้องอยู่คนนึงเป็นลูกของน้า ยายก็เลี้ยงอยู่ เป็นพี่เรา3ปี เราก็ไปเรียนต่างจังหวัด ใครบอกชีวิตต่างจังหวัดไม่ดีคือมันดีมาก เพื่อนสังคม อากาศ หลายๆอย่างมันทำให้เรารู้สึกดีมาก เราไปเรียนที่นั้นตอนเราอยู่ป.3 ช่วงนั้นแม่กับสามีแม่ก็มาอยู่จังหวัดเดียวกับเรา ก่อนหน้านี้เขาอยู่อีกจังหวัดนึง เราก็ได้เจอแม่ไปหาแม่บ้าง แต่สุดท้ายแม่ก็หนีเรามาทำงานกทม.อีกครั้ง เราก็เฉยๆค่ะ เพราะเราติดยายตอนนั้น ต้องขอบคุณยายที่เลี้ยงเรามาอย่างดี ถึงจะไม่ได้เลี้ยงเหมือนคนรวย แต่ยายก็สอนเราทุกๆอย่างเราจึงพอจะเป็นแม่ศรีเรือนอยู่บ้าง ชีวิตต่างจังหวัดกำลังจะจบลง จบป.6เราก็คุยกับแม่เราจะมาเรียนกรุงเทพนะ ก็โตแล้วนะอยากมาเรียนเริ่มคิดถึงแม่อยากอยู่กับแม่บ้าง แม่ก็โอเคให้เรามาอยู่ด้วย ก็อยู่ใกล้ๆกับญาติฝั่งพี่เหมือนเดิม แม่เปิดร้านอาหารเล็กๆ มีสามีใหม่แม่คอยช่วย(หรอ) กิจการรุ่งเรือง เราก็คัมแบคกลับมาเป็นเด็กกรุงอีกครั้ง เรียนม.1ที่กรุงเทพ ก็เรื่อยๆจนม.3 สามีใหม่แม่หรือผู้ชายชั่วๆสาระเลวก็สร้างเรื่องจนได้