สวัสดีค่ะ เรื่องที่จะพิมพ์ให้อ่านคือประสบการณ์ของหนูจริงๆนะคะ ไม่ได้เติมเเต่งขึ้นมาเเต่อย่างใด อ่านเพื่อความบันเทิง ความสนุกนะ อาจจะคำหยาบคายหน่อยก็ต้องขออภัยด้วยค่ะ เริ่มกันเลยนะคะ
เมื่อ 2 ปีที่ผ่านเเม่หนูเลี้ยงหลานอยู่คนนึง ซึ่งพ่อเเม่ของหลานหนูเค้าได้มีทะเลาะกันอยู่บ่อยครั้ง เเล้วเขาสองคนตัดสินใจที่จะเเยกทางกัน พ่อของหลานจึงให้เอาหลานมาให้เเม่หนูเลี้ยงเพราะบ้านหนูมันสะดวกสบายกว่า พ่อหลานหนูเขาทำงานเดินทางบ่อย ไม่สามารถเลี้ยงดูเองได้ ซึ่งเเม่หนูเลี้ยงหลานมาได้ปีกกว่าๆเเล้ว ก่อนจะเกิดเรื่อง อยู่ดีๆ เเม่ของหลานหนูเขาก็โทรหาเเม่หนูบอกว่า จะมารับหลานไปเล่นด้วย ซึ่งเเม่หนูก็ให้ไปโดยที่ไม่ได้ติดใจอะไรเพราะเขาเป็นเเม่ลูกกัน หลังจากนั้นเขาก็มารับหลาน หายไปเป็นเดือนๆ พ่อหลานเลยโทรหาเเม่หลานได้ความว่า เเม่เขาเอาไปเลี้ยงเเล้วนะ เเม่หนูก็ทำอะไรไม่ได้ จึงปล่อยไป หลังจากหลังวันปีใหม่ ข้างๆบ้านหนูมีงาน หนูกับเเม่เลยไปช่วยงานข้างบ้านเพราะสนิทกัน เเล้วพ่อของหลานหนูก็โทรมาบอกว่า เหมือนโทรไปคุยกันเเล้วก็ทะเลาะกัน เเล้วอยู่ดีๆเเม่หลานก็บอกพ่อหลานว่า “ถ้าอยากได้ไปเลี้ยงมาก ก็มารับเอา มาวันนี้เท่านั้นนะ มาวันอื่นกูไม่ให้” พ่อหลานเลยดีใจมากเลยให้เเม่กับหนูไปรับหลานหน่อยได้มั้ยเพราะพ่อหลานหนูเขาติดงานไปไม่ได้ เเม่หนูด้วยความคิดถึงหลาน เลยตอบไปว่า ได้สิ เดี๋ยวจะไปรับให้ ตัดภาพคือ หนูไปกัน 5 คนมี “น้าเเม่ ยาย พี่สาว(ข้างบ้าน) หนู” ในรถพวกหนูคุยกันไปเรื่อยเลยนะคะ เตรียมคำพูดไว้ต่างๆนาๆเลย ไปประมาณเที่ยงๆ ระหว่างทาง จำได้คือไกลมากกก เเต่ก็คิดถึงหลานมากค่ะไกลเเค่ไหนก็ต้องสู้ มุ่งตรงไปที่ศรีสะเกษ พอเข้าๆเขตจังหวัดนี้ก็ 6 โมง เกือบๆจะทุ่มเลยค่ะ เเม่หนูก็โทรถามพ่อหลานอีกทีพ่อหลานก็บอกชื่อบ้านไป ชื่อบ้านคือ น่ากลัวมากกก (ขอไม่บอกนะคะ)เราก็เอ๊ะใจกับเเม่อยู่ชื่อบ้านคือน่ากลัวมากก เเต่ก็ไม่ได้อะไรกันต่อ จนถามทางมาเรื่อยๆเเล้วก็เจอบ้านหลาน …… (เดี๋ยวมาเล่าให้ฟังอีกนะคะ)
ขอตั้งชื่อเรื่องว่า “วนกลับไปส่งกู”
เมื่อ 2 ปีที่ผ่านเเม่หนูเลี้ยงหลานอยู่คนนึง ซึ่งพ่อเเม่ของหลานหนูเค้าได้มีทะเลาะกันอยู่บ่อยครั้ง เเล้วเขาสองคนตัดสินใจที่จะเเยกทางกัน พ่อของหลานจึงให้เอาหลานมาให้เเม่หนูเลี้ยงเพราะบ้านหนูมันสะดวกสบายกว่า พ่อหลานหนูเขาทำงานเดินทางบ่อย ไม่สามารถเลี้ยงดูเองได้ ซึ่งเเม่หนูเลี้ยงหลานมาได้ปีกกว่าๆเเล้ว ก่อนจะเกิดเรื่อง อยู่ดีๆ เเม่ของหลานหนูเขาก็โทรหาเเม่หนูบอกว่า จะมารับหลานไปเล่นด้วย ซึ่งเเม่หนูก็ให้ไปโดยที่ไม่ได้ติดใจอะไรเพราะเขาเป็นเเม่ลูกกัน หลังจากนั้นเขาก็มารับหลาน หายไปเป็นเดือนๆ พ่อหลานเลยโทรหาเเม่หลานได้ความว่า เเม่เขาเอาไปเลี้ยงเเล้วนะ เเม่หนูก็ทำอะไรไม่ได้ จึงปล่อยไป หลังจากหลังวันปีใหม่ ข้างๆบ้านหนูมีงาน หนูกับเเม่เลยไปช่วยงานข้างบ้านเพราะสนิทกัน เเล้วพ่อของหลานหนูก็โทรมาบอกว่า เหมือนโทรไปคุยกันเเล้วก็ทะเลาะกัน เเล้วอยู่ดีๆเเม่หลานก็บอกพ่อหลานว่า “ถ้าอยากได้ไปเลี้ยงมาก ก็มารับเอา มาวันนี้เท่านั้นนะ มาวันอื่นกูไม่ให้” พ่อหลานเลยดีใจมากเลยให้เเม่กับหนูไปรับหลานหน่อยได้มั้ยเพราะพ่อหลานหนูเขาติดงานไปไม่ได้ เเม่หนูด้วยความคิดถึงหลาน เลยตอบไปว่า ได้สิ เดี๋ยวจะไปรับให้ ตัดภาพคือ หนูไปกัน 5 คนมี “น้าเเม่ ยาย พี่สาว(ข้างบ้าน) หนู” ในรถพวกหนูคุยกันไปเรื่อยเลยนะคะ เตรียมคำพูดไว้ต่างๆนาๆเลย ไปประมาณเที่ยงๆ ระหว่างทาง จำได้คือไกลมากกก เเต่ก็คิดถึงหลานมากค่ะไกลเเค่ไหนก็ต้องสู้ มุ่งตรงไปที่ศรีสะเกษ พอเข้าๆเขตจังหวัดนี้ก็ 6 โมง เกือบๆจะทุ่มเลยค่ะ เเม่หนูก็โทรถามพ่อหลานอีกทีพ่อหลานก็บอกชื่อบ้านไป ชื่อบ้านคือ น่ากลัวมากกก (ขอไม่บอกนะคะ)เราก็เอ๊ะใจกับเเม่อยู่ชื่อบ้านคือน่ากลัวมากก เเต่ก็ไม่ได้อะไรกันต่อ จนถามทางมาเรื่อยๆเเล้วก็เจอบ้านหลาน …… (เดี๋ยวมาเล่าให้ฟังอีกนะคะ)