ต่อนะคะ หลังจากที่เรามาถึงหน้าบ้านหลาน บรรยากาศตอนนั้นคือมืดๆ อยู่กลางทุ่มนา เเล้วที่แปลกกกว่านั้นนะคือมีเเค่บ้านของหลานตั้งอยู่หลังเดียว เราก็ได้เเต่คิดสงสัยอยู่ในใจ แล้วแม่เราก็ลงรถ เเล้วทุกๆคนในรถก็ลงกันตามๆไป หนูเป็นคนลงคนสุดท้ายค่ะ เพราะอยู่ตรงกลาง เเล้วหนูก็ปิดประตูรถ หลังจากนั้น หนูก็เดินไปหาเเม่ที่มองยืนดูอะไรอยู่หน้าบ้าน สิ่งๆนั้น คือ โอ่ง สามโอ่งตั้งอยู่หน้าบ้านค่ะ เเล้วยายหนูก็เดินมากระซิบพวกหนูว่า “ถ้าเขาให้อะไรกินอะ ห้ามกินเด็ดขาด แม้กระทั่งน้ำ “ พวกหนูก็พยักหน้า เเล้วเเม่หนูก็เดินไปหาว่ามีใครอยู่ในบ้านรึป่าว บ้านก็เป็นเงียบๆ มืดๆ แม่หนูเลยจะเดินไปดูหลังบ้านของหลานเพราะได้ยินเสียงเหมือนคนคุยกันเเบบเบาๆ เเล้วอยู่ๆยายของหลานหนูก็เดินออกมาจากหลังบ้านด้วยความตกใจ ยายก็ตอบว่า หลานไม่ได้อยู่นี้ หลานอยู่กับบ้านเเฟนใหม่เเม่ของหลาน เเล้วเเม่ก็เถียงอยู่กับยายหลานหนูอยู่นานมากๆ จนยายเเกบอกว่า จะพาไปรับ เเล้วยายหลานก็บอกว่า”เเต่ไม่รู้ว่าเเม่เขาจะให้ไปรึป่าวนะไปพูดกันเอา” เเล้วก็มองหน้าพวกเราพร้อมกับยิ้มอ่อนๆเเบบน่ากลัวมากก เเล้วคือหลังจากนั้นก็เดินผ่านมาหน้าบ้านเเม่หนูเลยถามว่า โอ่งอันนี้คือโอ่งอะไร ยายหลานหนูเลยหัวเราะเเล้วก็พูดว่า เอาไว้ให้ผีบ้านผีเรือนอยู่มันเหมือน ศาลพระภูมินั้นเเหละเเล้วต่างคนก็เดินขึ้นรถ เรากับเเม่เเล้วก็พี่สาวนั่งอยู่หลังกะบะ ค่ะ เพราะเรารู้สึกกลัวยายของหลาน แล้ววน้าก็ขับรถออกไป เเล้วจู่ๆ พวกหนู สาม คนก็ได้ยินเสียง หัวเราะผู้หญิงลอยมา เเล้วพวกเรา สามคนก็มองหน้ากันเเล้วหนูก็เลยพูดขึ้นว่า อย่า (ให้สัญญาณว่าทุกคนอย่าทัก อย่าถาม) เเล้วหลังจากนั้นก็เราก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีก จนมาถึงบ้านของเเฟนใหม่เเม่หลาน ใช้เวลาประมาณ 20 นาที เราก็ลงรถกันมา เเล้วก็เรียกคนในบ้าน เเต่ก็ไม่มีคนออกมา  จนอยู่ๆหลานหนูก็วิ่งออกมาจากหลังบ้าน เหมือนได้ยินเสียงเเม่หนูเรียกอะค่ะ วิ่งมาหาแม่ก่อนแล้วก็ตามมาหาหนู เเล้วเเม่หลานก็วิ่งตามพร้อมกับดึงเเขน หลานเราก็ไม่ยอม อยากจะกลับด้วย เเล้วก็เกิดการทะเลาะกันใหญ่โตมากค่ะ เเล้ว น้าที่ขับรถก็บอกว่า ถ้าคิดจะไม่ให้ตั้งเเต่เเรกเเล้วนะให้มาทำไม เเล้วเเม่หลานก็ชี้หน้าเเล้วก็บอกว่า เดี๋ยวก็จะรู้สึกกับสิ่งที่พูด เเล้วเเม่หนูก็รู้เเล้วว่ายังไงก็ไม่ยอมเลยบอกว่า โอเคร ไม่ให้ก็ไม่ให้ งั้นก็จะกลับเเล้ว เเล้วเราก็ยอมที่จะกลับค่ะเพราะว่าตอนนั้นมันดึกมากเเล้ว  พวกเราก็ขึ้นรถกัน หลังจากขึ้นรถมา เราก็ไปส่งยายของหลานแล้ววก็ขับรถจะกลับบ้าน เราก็นั่งข้างในรถตรงกลาง เราก็เห็นน้าเรามองกระจกมองหลังแล้ววก็พูดว่า “ โอ๊ะเขากะดีเนาะมาส่งเราด้วย... เจ้ากะกับบ้านเจ้าเถาะบ่ต้องเป็นห่วงแล้วเเหละ” แม่าเราก็มองน้า เราน้าเราก็ยิ้มให้ พร้อมกับบอกว่า เขาแค่มาส่ง รฝหลังจากออกจากบ้านนั้นได้สักพัก แม่หนูก็บ่นว่า ปวดหัวหนักมากๆ ให้หาปั๊มซื้อยาให้กินหน่อย น้าเราก็ขับรถหาปั๊ม แล้ววก็ไปเจออยู่ปั๊มนึง ด้วยตอนนั้นเราบอกทุกคนว่าลงไปกันเถอะเดี๋ยวหนูเฝ้ารถเอง หลังจากนั้นทุกคนก็ลงไปเข้าห้องน้ำไปซื้อของ แล้ววจู่ๆเราก็เห็นแม่ยืนมองมาทางรถ สายตาเหมือนมองอะไรบนรถซะอย่าง สักพัก ทุกคนก็มาขึ้นรถแล้ววแม่เราก็เดินขึ้นรถมาแบบเงียบๆ แล้วก็กินยา หลังจากนั้นน้าเราก็พูดว่า “โอเครจะ ออกรถละนะ” แล้ววก็ขับออกจากปั๊ม พอออกมาได้ไม่นานเราก็เห็นแม่เงียบฺดปกติ เราเลยถามแม่ว่าแม่หายปวดหัวยัง แม่หนูก็เงียบ เราเลยบอกว่าแม่เป็นไรรึป่าว แม่เราก็พูดว่า แม่คือขนลุกเเท้ เเล้วอยู่ๆ แม่เราก็ตะโกนว่า “กูรู้นะว่าอยู่ในนี้ ต้องการอะไร!!”