คือที่เขียนมาก็ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะคือแค่อยากจะระบายไม่ต้องสนใจก็ได้นะคะ แต่แค่อยากจะมาระบายเกี่ยวกับพ่อของเราเองซึ่งปัจจุบันเราไม่ชอบนิสัยพ่อในตอนนี้มากๆค่ะ ถึงตอนเด็กๆจะไม่ค่อยอะไรกับนิสัยของพ่อมากแต่เราก็จำได้ว่าตอนเด็กนั้นแม่เรามักจะชอบบ่นนิสัยของพ่อมากว่าเบื่อนิสัยนี้และอยากจะย้ายไปอยู่ที่อื่นโดยที่ไม่มีพ่อมาก แต่แม่ก็ทำอะไรไม่ได้จึงมาบ่นให้เราฟังอยู่เป็นประจำ ซึ่งตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรแต่ปัจจุบันนิสัยที่แม่เล่าเกี่ยวกับพ่อมันน่ารำคาญมากจริงๆเหมือนที่แม่พูดเลย พ่อเราเป็นคนที่ภายนอกดูใจเย็น เป็นคนที่ยอมเพื่อนง่ายมากๆไม่เคยปฏิเสธเพื่อนเลย แต่ตามจริงแล้วพ่อเราเป็นคนหัวร้อนและขี้หงุดหงิดบ่อยมากๆ พ่อเป็นคนที่ยอมเพื่อนหมดทุกอย่างและไม่เคยเถียงเพื่อนเลย แต่พอกลับลูกและเมียครอบครัวพ่อไม่เคยยอมเลยจะเถียงจนกว่าจะชนะหรือไม่ก็จะฟาดของใส่คนในครอบครัว พ่อชอบให้ดูลูกคนอื่นเป็นตัวอย่างและก็เอามาเปรียบเทียบกับเรา เช่น "ทำไมคนอื่นเขาเก่งจัง ทำไมเราเป็นอย่างนี้" และพ่อเราเป็นที่พูดอะไรไม่ได้เลยแกจะเถียงสุดชีวิตและไม่ยอมเลยตอนแรกๆเราปล่อยไปและไม่พูดอะไรเพราะไม่อยากมีปัญหา แต่ปัจุบันเราเริ่มทนไม่ไหวและเริ่มมีปากเสียงกับพ่อบ่อยมาก แม่บอกให้เราปล่อยไปเพราะถึงยังไงก็พูดไม่เคยชนะแม่บอกเราเพราะแม่ก็เคยโดน เวลาทะเลาะอะไรกันและเราเริ่มเงียบเพราะไม่อยากจะทะเลาะต่อแล้วหรือเริ่มรู้สึกว่าการทะเลาะครั้งนี้มันดูจะรุนแรงมากไปแล้วจึงเริ่มเงียบแต่พอเราเงียบพ่อกลับพูดว่า  "เป็นอะไรทำไมไม่พูดต่อ ยอมแล้วหรอว่าฉันพูดถูก"และพ่อก็จะพูดประชดเราเรื่อยๆจนกว่าแกจะพอใจ ส่วนแม่เราบ่นนิสัยของพ่อมาตลอดแต่ก็ต้องยอมๆแกไป แกสั่งอะไรแม่ก็ต้องทำตามแกหมด ชี้นกเป็นไม้แม่เราก็ยอมเชื่อเพราะไม่อยากทะเลาะอะไรกัน ซึ่งพ่อเราเป็นคนที่พอทะเลาะแล้วเริ่มที่จะไม่ชนะพ่อก็จะเริ่มทำร้ายร่างกายหรือขู่เราแทน หรือไม่พ่อก็จะออกคำสั่งแม่ให้แม่ทำตามพ่อและเริ่มที่จะออกคำสั่งกับแม่เกี่ยวกับเราซึ่งแม่เราก็ยอมๆไป ซึ่งเราไม่โอเคมากๆ พ่อเคยดับไฟทั้งบ้านเพราะเรายังไม่นอนเพราะต้องทำการบ้านต่อ แต่แกกลับบอกว่าแกจะนอนไฟมันทำให้แกนอนไม่หลับและพูดว่า"ทำไมพึ่งมาทำเหลวไหลจริง" ตามจริงเราทำเสร็จแล้วแต่มันก็ยังมีการบ้านวิชาอื่นอีกหลายวิชาที่เราต้องทำและยังทำไม่เสร็จและวันหนึ่งการบ้านที่ให้มาก็ไม่ใช่น้อยๆไม่ใช่เราไม่ทำเราทำแต่มันเยอะ ส่วนย่าแม่ของพ่อก็เข้าข้างลูกตัวเองไปหมดทุกอย่างเลย ถึงแม้ว่าบางเรื่องมันจะผิดก็ตามแต่แกก็จะบอกว่าพ่อเป็นฝ่ายถูกส่วนเราเป็นฝ่ายผิดตลอด ซึ่งปัจจุบันนี้เราแทบจะไม่ได้คุยกับพ่อเลยไม่ใช่เพราะอะไรแต่เราเลือกที่จะไม่อยากคุยเพราะไม่อยากจะมีเรื่องทะเลาะหรืออะไรกันแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยแกกลับด่าและทะเลาะกับเราบ่อยมากขึ้น ซึ่งตอนนี้เราก็เริ่มไม่อยากมีพ่อแล้วถ้าพ่อหายไปก็คงดี  ตอนแรกๆเราแค่ไม่ชอบนะคะแต่ตอนนี้เราเกลียดและเครียดมากแต่ช่างเถอะ นี้เป็นสิ่งที่เราอยากจะระบายออกมาแต่พูดไม่ได้จึงมาเขียนระบายภายในนี้แทน