เราเป็นเด็กอายุ 14 แม่เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวมีพี่ 2 คนพ่อเสียจากการฆ่าตัวตาย

(กระทู้นี้ยาวม้ากนะ)🙏🏻🥹🥹

แม่เราเป็นคนอีโก้สูงมากไม่ยอมรับความผิดของตัวเอง....
ไม่ยอมคิดว่าตัวเองผิดเลยรวมถึงแม่ด้วยเราก็ด้วยเมื่อก่อนเราก็เป็น แต่ตอนนี้เราก็เริ่มเข้าใจตัวเองเริ่มไม่เป็นเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เมื่อก่อนเรากับแม่ทะเลาะกันบ่อยมากแล้วก็มักจะเถียงแม่อยู่ตลอด...ช่วงหลังๆวันนี้ทะเลาะกับแม่หนักมากส่วนตัวเราเป็นคน sensitive อยู่แล้วยิ่งๆหน่อยๆก็ร้องไห้🥹🥹
พอมาวันนี้เราทะเลาะกับแม่เรื่องแค่ล้างจานแล้วอ่านสกปรกแม่เราก็ด่าสารพัดอย่างเลยเหมือนแกจะเครียดจากการทำงานมั้งก็เลยมาลงที่เราหมดเลย...
เราไม่อยากทะเลาะกับแม่มากแล้วเราก็เลยเดินเข้าไปที่ห้องไปนอนร้องในห้องแต่ที่จริงมันหนักกว่านั้นเรื่องที่เราโยนแม่ประชดหลายๆอย่างเลยแกบอกว่าตอนแรกจะไม่เอาเราแล้วถ้าท่านลูกเสียไปสักคนก็ไม่เป็นไรเพราะลูกเยอะ  เราเสียใจมากมันเขียนก็โทรไปก็จะร้องพอเราเข้าห้องมาแม่ก็ประชดอีก  "เก่งจริงทำไมถึงต้องเข้าห้องไปแน่จริงก็มาตัวๆกันสิพูดตัวๆกันเลย" พอมาอีกวันนึงแม่เรากลับมาจากทำงานประมาณ
9 โมงเกือบ 10:00 น แม่เราก็บ่นเหมือนเดิมเรื่องไม่ยอมกวาดขยะแต่ที่มันช้ำใจก็คือเราพลาดแค่ครั้งเดียวแม่ก็ว่าเหมือนจะทำผิดร้ายแรงจนจะตาย🥹ปกติเราเป็นคนรักสะอาดอยู่แล้วแม่ก็บ่นตลอดเลยไม่เคยคิดจะทำอะไรเลยไม่เคยจะแบ่งเบาภาระเลย เจ็บใจมากจริงๆนะเขาไม่เคยเข้าใจความรู้สึกของเราเลยแต่กลับมาพูดเหมือนเขารู้ดีทุกอย่างเรื่องของเรา 
ปกติครอบครัวจะเป็นที่เซฟโซนสำหรับเราใช่ไหมแต่ตอนนี้เราไม่มีที่พึ่งนั้นเลยกับเพื่อนเราก็ไม่อยากจะระบายเรื่องครอบครัวของเราให้ฟังเราจึงระบายให้เพื่อนๆในกระทู้นี้ฟัง
  แต่พอได้ระบายมันก็รู้สึกดีขึ้นนะเราคิดหลายรอบว่าอยากจะ ฆตต บางครั้งก็ไม่รู้ว่าใจชีวิตนี้จะอยู่ไปทำไมถ้าไม่มีคนรักหรือไม่มีคนเห็นค่าในตัวเราเลย
เราอยากรู้ว่าเพื่อนๆคนอื่นที่เจอแบบเราก็ทำยังไงกันแล้วจะมีวิธีพูดแบบไหนให้แม่เข้าใจไหมโดยที่ไม่ทะเลาะกันอีก 

ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ🙏🏻🙏🏻🤍🤍