(ผมนั่งรถรับส่งส่วนเขานอนหอ)
เริ่มเรื่อง
ผมคุยกับคนนึงมาได้จะ7เดือนแล้วครับ  ช่วงแรกอะไรก็ดีไปหมดเพราะเขายังไม่สนใจเรา พอเขาเริ่มสนใจเรานิสัยเปลี่ยนมากเลยครับ เขาขี้เกียจมากครับ วันไหนผมมีตังจ่ายค่าน้ำมันให้เพื่อนไปส่งก็จะไปเล่นด้วยที่หอตลอด ผมทำทุกอย่างที่เขาอยากได้ ผมหาวันที่ว่างเพื่อไปนอนกับเขา 
เขาชอบบ่นว่าหิวแต่ผมไม่ได้อยู่ด้วยแถมระยะทางบ้านก็ไกล ผมก็บอกให้เขาไปซื้อเองแต่เขากลับงอนผมเพราะผมบอกไปแบบนั้น ตอนที่ทะเลาะกันผมก็ต้องเป็นฝ่ายที่ผิดเสมอถึงแม้ผมจะไม่ได้ผิด ไม่ว่าจะทะเลาะกันรุนแรงขนาดไหน ผมก็ต้องเป็นคนขอโทษตามง้อตลอดครับ เขาทำเหมือนผมมีค่าแค่เวลาเขาต้องการ เขสาป็นคนใจร้อนมาก เป็นคนปากหมา เวลาเขาด่าผม ผมก็ทำได้แค่เงียบเพราะยิ่งพูกนางก็ยิ่งด่าเถียงกลับ ทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้ตัวเองชนะ ซึ้งผมพยายามใจเย็นคอยคุยกับเขาดีๆ ไม่เคยมีคำหยาบเลยครับ เขาเคยบอกผมว่าเขาไม่ชอบให้คนเงียบใส่เพราะมันเหมือนเราไม่อะไรกับเขาแล้ว จะทำอะไรก็ทำ แต่เขาเองชอบเงียบใส่ผมโดนไม่มีสาเหตุแล้วงอนผมทั้งที่ผมไม่รู้เรื่องเลย พอผมเงียบเขาก็กลับงอนใส่ผม ผมก็บอกตลอดว่าการเงียบของแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน มันเป็นแบบนี้มาสองสามเดือนแล้ว ผมเหนื่อยกับการที่ตัวเองเป็นฝ่ายง้อตลอด ถ้าถามว่าเขาเคยง้อมั้ย นานๆครั้ง ชอบพิมพ์"ขอโทษละกัน"แบบนี้ตลอด เขาชอบพูดว่าคนที่เสียใจคือเขา
แต่เขาจะรู้มั้ยว่าผมก็มีความรู้สึก คนที่เสียใจกับคำพูดเขาก็คือผม แต่ผมไม่อยากเลิกคุยกับเขา มันเป็นรักแรกและเราโคตรตั้งใจรัก 

ถ้าอยากคสามสัมพันธ์ดีขึ้นต้องทำยังไงครับ
ขอบคุณมากครับที่เขามาอ่านและแสดงความคิดเห็น
ปล.ครั้งแรกที่ตั้งกระทู้และผมเเรียบเรียนคำไม่ค่อยเก่ง กราบขออภัยครับ