ทุกวันนี้หงุดง่ายมาก อารมณ์เสียง่าย ไม่ชอบคนทำอะไรไม่เข้าท่า กลายเป็นคนขี้บ่น บางทีคุมให้ตัวเองสงบปากก็ทำได้ไม่เคยนาน เลยเป็นเหตุให้ทะเลาะกับย่าที่บ้านประจำ
วันๆนึงหูเราแทบไม่ได้พัก เพราะที่บ้านมีไม่กี่ห้อง เราจึงเป็นคนที่ต้องนอนข้างล่างกับย่า แล้วย่าชอบเปิดทีวีเสียงดังดูหนังดูอะไรของแก ไม่ค่อยได้ปิดพักตั้งแต่เช้ายันดึก (จนกว่าแกจะหลับ) พอทีวีเงียบ หมาก็เห่าอีกอันนี้เกียดมากที่เจ้าของไม่รับผิดชอบไม่มีความเกรงใจใดๆทั้งสิ้น แล้วเหมือนเจ้าของ (ตัวลูกชาย) จะไม่ค่อยเต็ม (ขอโทษถ้าใช้คำหยาบไป) ชอบพังข้าวของทะเลาะกับพ่อแม่และเมีย เลยไม่อยากไปพูดบ่อยๆว่าให้เก็บหมาไปไว้ในบ้านทีเถอะ กลัวเขาจะคลั่ง
มาต่อที่ภายในบ้าน เราเป็นคนขี้หงุดหงิดง่ายโดยเฉพาะกับย่า เพราะแกขี้บ่น แกชอบด่าละคร ด่าโฆษณาที่มันขัดตาแก มันเกิดทำให้เราทนไม่ไหวที่แกเอาแต่ด่าๆ เราเลยบอกให้แกมองข้ามๆมันไปบ้างก็ได้แกก็บอกหมั่นไส้เว่อเกิน เราก็เงียบ มันมาทีก็ด่าที ยิ่งละครแกอินมาก จนเราเบื่อ ระอาไปหมด ต้องมานอนฟังวนลูป
บางทีตรงชีวิตแกแกก็เล่า เรื่องที่แกเล่าคือเราฟังมาเป็น10ๆรอบ ทั้งสาปแช่งคนที่ทำไม่ดีกับแกเมื่อก่อน บางทีก็ด่าลูกด่าอะไร แต่จะด่าเราส้ะส่วนใหญ่ พอเราเงียบไม่เถียงแก แกจะตะโกนมา ฟังกูอยู่หรือเปล่า!! เขาด่าเราจนเราเลิกอายคนแถวบ้านไปแล้ว ชินชาและด้าน
เวลาเราทำอะไรไม่ดีไม่ได้ดั่งใจแกจะด่า จนเราไม่กล้าที่จะทำอะไรกลัวโดนด่าอีก แต่พอไม่ทำก็ด่า เรื่องกับข้าวเราเป็นคนรับผิดชอบ บางครั้งเราทำไม่อร่อย แกก็จะด่า หาว่าเราไม่เต็มใจทำ เหมือนทำให้หมาแด* บางทีมันก็น่าน้อยใจที่เขาด่าเราแรงๆ
เราไม่รู้ว่าเขาเริ่มเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เราอึดอีดบางครั้งอยากให้เขาค่อยๆพูดก็ได้ ของเขาหายก็ด่าเรา ลูกหลานทุกคนไม่มีใครโดนหนักเท่าไหร่ เพราะเราโตมากับเขา เมื่อก่อนเราติดเขามาก แต่ทุกวันนี้เราคุยไม่ถูกคอ คุยดีไม่กี่คำนอกนั้นทะเลาะ
เราก็นิสัยเสียที่ไม่ยอมเงียบปาก จะเดินหนีไปไหนก็ไม่ได้บ้านก็แค่นี้ จนทุกวันนี้บาปหนาแล้วล่ะ ทั้งเถียงทั้งอะไร มันเหมือนเราต้องมาฟังๆอะไรเดิมๆ ทั้งเขาด่าหนังด่าอะไรต่ออะไร มันหงุดหงิดไปหมด
ทำไงให้ตัวเองเลิกเถียงเขาเลิกปากดีเลิกที่จะต่อล้อต่อเถียงกับแก เพราะเราเป็นกับแกคนเดียวจริงๆ ทุกครั้งก็ได้แต่นอนร้องไห้รู้สึกผิด แต่ก็คุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่
สิ่งที่เราเจ็บมากที่สุดคือแกชอบเอาอดีตของเรามาด่า ไม่ว่าจะเรื่องอะไร จนเราเคยปวดหัวจนเข้าโรงพยายาลเพราะเครียดเกินไป
หงุดหงิดง่าย ชอบเถียง กลายเป็นคนขี้บ่นเหมือนย่า
วันๆนึงหูเราแทบไม่ได้พัก เพราะที่บ้านมีไม่กี่ห้อง เราจึงเป็นคนที่ต้องนอนข้างล่างกับย่า แล้วย่าชอบเปิดทีวีเสียงดังดูหนังดูอะไรของแก ไม่ค่อยได้ปิดพักตั้งแต่เช้ายันดึก (จนกว่าแกจะหลับ) พอทีวีเงียบ หมาก็เห่าอีกอันนี้เกียดมากที่เจ้าของไม่รับผิดชอบไม่มีความเกรงใจใดๆทั้งสิ้น แล้วเหมือนเจ้าของ (ตัวลูกชาย) จะไม่ค่อยเต็ม (ขอโทษถ้าใช้คำหยาบไป) ชอบพังข้าวของทะเลาะกับพ่อแม่และเมีย เลยไม่อยากไปพูดบ่อยๆว่าให้เก็บหมาไปไว้ในบ้านทีเถอะ กลัวเขาจะคลั่ง
มาต่อที่ภายในบ้าน เราเป็นคนขี้หงุดหงิดง่ายโดยเฉพาะกับย่า เพราะแกขี้บ่น แกชอบด่าละคร ด่าโฆษณาที่มันขัดตาแก มันเกิดทำให้เราทนไม่ไหวที่แกเอาแต่ด่าๆ เราเลยบอกให้แกมองข้ามๆมันไปบ้างก็ได้แกก็บอกหมั่นไส้เว่อเกิน เราก็เงียบ มันมาทีก็ด่าที ยิ่งละครแกอินมาก จนเราเบื่อ ระอาไปหมด ต้องมานอนฟังวนลูป
บางทีตรงชีวิตแกแกก็เล่า เรื่องที่แกเล่าคือเราฟังมาเป็น10ๆรอบ ทั้งสาปแช่งคนที่ทำไม่ดีกับแกเมื่อก่อน บางทีก็ด่าลูกด่าอะไร แต่จะด่าเราส้ะส่วนใหญ่ พอเราเงียบไม่เถียงแก แกจะตะโกนมา ฟังกูอยู่หรือเปล่า!! เขาด่าเราจนเราเลิกอายคนแถวบ้านไปแล้ว ชินชาและด้าน
เวลาเราทำอะไรไม่ดีไม่ได้ดั่งใจแกจะด่า จนเราไม่กล้าที่จะทำอะไรกลัวโดนด่าอีก แต่พอไม่ทำก็ด่า เรื่องกับข้าวเราเป็นคนรับผิดชอบ บางครั้งเราทำไม่อร่อย แกก็จะด่า หาว่าเราไม่เต็มใจทำ เหมือนทำให้หมาแด* บางทีมันก็น่าน้อยใจที่เขาด่าเราแรงๆ
เราไม่รู้ว่าเขาเริ่มเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เราอึดอีดบางครั้งอยากให้เขาค่อยๆพูดก็ได้ ของเขาหายก็ด่าเรา ลูกหลานทุกคนไม่มีใครโดนหนักเท่าไหร่ เพราะเราโตมากับเขา เมื่อก่อนเราติดเขามาก แต่ทุกวันนี้เราคุยไม่ถูกคอ คุยดีไม่กี่คำนอกนั้นทะเลาะ
เราก็นิสัยเสียที่ไม่ยอมเงียบปาก จะเดินหนีไปไหนก็ไม่ได้บ้านก็แค่นี้ จนทุกวันนี้บาปหนาแล้วล่ะ ทั้งเถียงทั้งอะไร มันเหมือนเราต้องมาฟังๆอะไรเดิมๆ ทั้งเขาด่าหนังด่าอะไรต่ออะไร มันหงุดหงิดไปหมด
ทำไงให้ตัวเองเลิกเถียงเขาเลิกปากดีเลิกที่จะต่อล้อต่อเถียงกับแก เพราะเราเป็นกับแกคนเดียวจริงๆ ทุกครั้งก็ได้แต่นอนร้องไห้รู้สึกผิด แต่ก็คุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่
สิ่งที่เราเจ็บมากที่สุดคือแกชอบเอาอดีตของเรามาด่า ไม่ว่าจะเรื่องอะไร จนเราเคยปวดหัวจนเข้าโรงพยายาลเพราะเครียดเกินไป